11 jaar geleden
Over jokken en liegen
Het is wel erg toevallig ( of zal toeval niet bestaan? ): mijn artikel 'Waarom liegen kinderen?' is net op deze website geplaatst en het is nu al een issue hier in huis. Natuurlijk wordt er hier in huis weleens door de kinderen gejokt, maar dat hoort er op een bepaalde leeftijd nog wel bij, vind ik. Ook de vriendinnen van mijn oudste dochter jokken regelmatig. Als wij pannenkoeken gaan eten, eten zij die vanavond ook en meer van die dingen. Niets groots en dus ook niets om lang bij stil te staan.
Toch baal ik op dit moment echt; het voelt raar om voor de eerste keer toch wel enigszins teleurgesteld te zijn in je eigen kinderen. Natuurlijk zullen er waarschijnlijk in de toekomst nog vele dingen volgen, maar ze zeggen dan ook niet voor niets:'kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen'. Dat neemt niet weg dat ik ook voor kleine kinderen simpele dingen als beleefdheid en eerlijkheid hele belangrijke dingen vind, maar dat laatste schort er nu dus aan.
Het zit zo: vorige week viel het mij en vriendlief op dat onze snoeppot wel erg snel van vol naar halfvol is gegaan, terwijl de kinderen maar een paar snoepjes per dag mogen. Toen we de kinderen met snoep hadden betrapt wisten we dan ook genoeg: ze pakken het stiekem! ( en ook nog eens op een gehaaide manier; achter hun kleren verstoppen, stiekem op hun kamertje opeten )Na een preek van mij zouden ze het nooit meer doen en dat werd door ons dus heilig geloofd. Wat schetst dan ook mijn verbazing?Ik was net aan het poetsen en achter het gordijn vond ik allemaal snoeppapiertjes. Dit moet van gisteren zijn, want die snoepjes heb ik gisteren pas gekocht! De jongste begon te huilen en gaf toe, de oudste zit op dit moment nog op school.
Ik begrijp het gewoon niet: het is niet zo dat ze nooit een snoepje krijgen...waarom dan zo stiekem? Ik heb mijn vriend net gemaild ( op zijn werk ) en hoe naïef het ook klinkt: ook hij had niet verwacht dat zoiets op deze leeftijd al een issue kan zijn.
De snoeppot staat nu in ieder geval heel hoog op de kast, maar of dat nu echt de oplossing is?
May
Fijn dat het heeft geholpen. Is een goeie tip ook die ik ga meenemen. Gelukkig is hij hier nog niet nodig en vraagt Quin alles. Hij wordt wel boos als het niet mag maar daarna heeft hij er ook vrede mee. Maar voor hoelang nog? Ik hoop voor je dat het blijft werken en dat je niet hoeft te gaan dreigen.
Anoniem
Ja, dit is ook pas de eerste keer dat ik in de praktijk merk dat het schijnt te werken. Toch fijn, hoef ik niet te dreigen met allerlei sancties etc. De praktijk zal uiteindelijk uitwijzen of het ook echt heeft geholpen....hi,hi...
nahsuusje
moet een klein lachje delen met jullie. mijn vriend en ik zeggen dat wel eens voor de gein dat we dat straks als ze wat ouder is gaan doen "ik ben niet boos, ik ben teleurgesteld" dat dat harder aankomt dan straffen en nu lees ik dit en blijkt het ook zo te zijn...toch wat beter onthouden want dit was ik na lezen van blog weer vergeten. fijn dat het indruk gemaakt heeft
mamajenny
Hopelijk hebben ze hun lesje geleerd, succes met de dames!!