Snap
  • Kind
  • moederschap
  • ouderschap
  • opvoeden
  • structuur
  • Eerlijkverteld

Ouderschap: structuur binnen ons gezin

Ik moet wat bekennen. Ik was een ontzettende sloddervos voorheen. Als puber liet ik alles rondslingeren en kende amper orde en netheid. Gek genoeg werd ik ondertussen een tegenpool van mijn vroegere zelve. Mede dankzij de vieze vingers van de mini-me'kes.

Samen met ons derde kind kwam er bij ons gezin orde en structuur mee naar huis (jaja, wie had dit ooit van ons gedacht). We merkten dat zonder een duidelijk plan we gewoon nérgens meer op tijd geraakte, of gewoon zelfs helemaal niet.

Met ons drietjes, mijn vriend, Emma en ik gingen we voor het eerst samenwonen in ons knus appartementje. Daar deden we maar wat. We sliepen tot het laatste moment, om ons vervolgens kei hard op te jagen en zo veel te laat op onze bestemming aan te komen. Skip de make-up, me time en deftige kleren. No go dus.

Even later kwam ons Juna-plakkertje bij. Letterlijk dus. Als baby en peuter zou ze liefst hele dagen tegen mij plakken, overdag en 's nachts. Nog later dus. Fabulous late was dat hé, toch?

Maar nee hoor, niets hield ons tegen. We verhuisde naar een huis, meer ruimte en meer uitdaging. We besloten om toch eens te proberen met wat structuur. We begonnen klein met zondag, kuisdag. Een fijne houvast vond ik dat en nog want ik zou 'm voor geen geld willen missen. De enige houvast voor een lange tijd.

Bij de komst van ons jongste telg kwam er echt orde en structuur. We gingen op een vast uur uit ons bed en creëerden een vast ritme: bij de ochtendrush is dat naar beneden met zen allen, aankleden, dan ontbijten, nog een keertje lezen terwijl de jongste wat spelen... Met alles klaar? Dan nog wat tijd voor de TV of tablet. 's Avonds is het dan ook heel duidelijk. Bij het openen van de voordeur doen we onze schoenen uit en zetten we ze in de kast, jas aan de kapstok, boekentas leegmaken, vieruurtje eten, dan huiswerk maken. Daarna lekker ontspannen met een bak speelgoed spelen/TV/even op de tablet,... En tot slot, op een vast tijdstip naar bed toe. Dit kan ons Emma ook met een luide zucht een voor een beginnen opnoemen, haha. Momgoals!

Ik leerde nog maar heel recent dat je écht moet gaan communiceren met een kind. Anders worden ze echt zenuwachtig, en gaan zeuren "wat gaan we hierna doen, en daarna dan?" Nu tracht ik alles zo duidelijk mogelijk te vertellen in kindertaal wat er allemaal gebeuren zal, liefst op voorhand al en ja hoor, zelfs Mylle. Vanochtend bijvoorbeeld gingen we pakjes wegbrengen. Dus vertelde ik Mylle "Straks gaan we met de auto naar de winkel". Dit werd toegejuicht met een volmondige "JAA" waarna hij zijn speelgoedje uit zijn hand liet vallen en vervolgens met een brede glimlach naar de deur van de gang rende. In de winkel aangekomen kozen we een klein cadeautje voor de meiden, hij zocht een chocolatje uit. In de auto zei ie "Sjocolaaa" en wees ernaar. Ik vertelde hem we eerst naar huis gingen en hij het aan de tafel mocht eten. Hij mopperde niet eens en wachtte geduldig tot we thuis waren, zijn jasje uit was en met slab aan de tafel zat.

Zat er maar een handleiding bij dat moederschap, wat zou alles veel vlotter verlopen zijn doorheen de jaren met de kennis die ik nu bemachtig. Maar ach, de victory is nu toch wel eens zo groot. Yes!