Opstandige peuter of een opstandige vader?

Het is buiten warmer dan binnen. Deze dagen is mijn lijf geen moment droog. Of ik nou zweet, nat ben van de douche of word ondergezeken door ons jongste wonder, er is sprake van continue nattigheid. Het is een vreemde gedachte: omringd zijn door vocht, terwijl er ook wezens zijn die duidelijk tekort hebben.

Onze oudste dochter is deze dagen opstandig. Mogelijk door de warmte, waarschijnlijk door haar peuterpuberteit. Ze is net drie geworden en lijkt op de witte versie van Mowgli; een echte wildebras en speelt zowel met Blaze als met poppen. Die opstandigheid uit zich meestal richting mijn vrouw. Daarnaast gebruikt ze steeds vaker woorden als: moeten en nu.

Grenzen opzoeken is gezond en passend bij deze leeftijd, een belangrijk onderdeel dat bijdraagt aan de ontwikkeling van een eigen identiteit. Alleen waar komt dan toch die woede vandaan en waarom zo vaak richting mijn vrouw? En hoe hier mee om te gaan? Ik ken haast geen andere manier dan straffen en belonen. Dit vinden wij maar niks. Het voelt niet goed, het lijkt een tijdelijke oplossing , waarbij je manipulatief gedrag in de hand werkt.

Wanneer ik ‘s nachts nog wakker lig van nattigheid schiet mij iets te binnen. Dit heeft ze natuurlijk van ons, het meest van mij. In het heetst van de strijd wordt er ook zo gesproken, wanneer ik weer naar de sportschool wil vertoon ik ook manipulatief gedrag.

Kinderen nemen gedrag over. Het schijnt zelfs zo te zijn dat wij mensen – ja, kinderen zijn ook mensen – een groot deel van onze communicatie overbrengen zonder woorden. Door naar lichaamstaal, geluid, intonatie en uitstraling te kijken, ontvangen wij de boodschap gezamenlijk met de gesproken taal. De woorden die wij kiezen zijn maar een klein onderdeel van de boodschap. Dus ook wanneer ik bedachtzaam om ga met de woorden die ik gebruik, maar ondertussen wat anders voel, neemt zij dit over.

Wat een besef, wat een inzicht, wat een verantwoordelijkheid. Ik besluit deze nacht om onmiddellijk te stoppen met het geven van een verkeerd voorbeeld én neem het besluit om te dromen over een oord waarbij vaders als Goden op hun wenken bediend worden.

De volgende ochtend verbeter ik waar de kinderen bij zijn mijn vrouw. Dit doe ik met goede bedoelingen, denk ik , maar zo lijkt het alsof ik alles bepaal. Zo weer een voorbeeld aan onze kleine commando. Aargh, die verantwoordelijkheid, waar is die fles met whisky? Oh nee, dat is ook niet het voorbeeld dat ik wil geven. Even mijn ogen sluiten, adem in, adem uit, gevoelens mogen er zijn, hoe ondraaglijk ze soms ook lijken.

Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is het voorbeeld van het land?

We staan onder de douche. Mijn perfectionisme was ik van mij af en vertel mezelf dat flexibel omgaan met het maken van vergissingen momenteel het mooiste voorbeeld is dat ik mijn dochters kan geven. Terwijl ze de druppels uit haar gezicht veegt kijkt mijn dochter mij aan. ‘Je moet voorzichtig met het water doen papa’ Of ze doelt op het verspillen van het water of dat ik misschien wel kan uitglijden weet ik niet. Ondanks haar protest draai ik de kraan resoluut dicht.

Dit soort stukjes op de mail? Je kunt je HIER aanmelden.