3 jaar geleden
Op zoek naar prikkels
Een kind wat constant op zoek is naar prikkels, hoe ga je hier eigenlijk mee om?
Het was een drukke dag op het werk, maar ik heb zin om mijn kinderen weer op te halen van de opvang. Eerst haal ik altijd Mason op en daarna loop ik naar de babygroep om Mila te halen.
Mijn hartje smelt als ik voor de deur sta te wachten en Mason zijn blije koppie komt naar mij toe rennen, terwijl hij 'MAMA! MAMA! MAMAAA!' roept. Mason zit sinds kort op een andere groep, met wat oudere kindjes. De deur gaat open en de juf vraagt of ik even naar binnen wil komen. Ik krijg een formulier in mijn handen geduwd 'Zou u misschien uw handtekening willen zetten onder dit formulier, wij willen graag Mason laten observeren door een pedagogisch medewerker.' Meer uitleg kreeg ik niet echt, maar goed ik ondertekende het. Bleek dat Mason erg zijn grenzen op zoekt en de juffen niet goed weten hoe zij Mason moeten benaderen. Mason luistert slecht, erg slecht, daar was ik zelf ook wel op de hoogte van. Maar dit verraste mij wel. Vooral omdat hij op de vorige groep altijd zo lief was.
Ik besloot om Mason wat meer te observeren thuis. En begon op te merken dat Mason vaak negatieve aandacht vraagt. Op zoek naar prikkels, maakt niet uit negatief of positief. Mason is wild, soms iets te wild tegenover zijn zusje, wat leidt tot conflicten tussen die twee. Ik merk dat het contact maken met Mason erg moeilijk gaat wanneer ik hem wil uitleggen dat hij niet lief is voor zijn zusje bijvoorbeeld. Hij kijkt vaak weg, ook als ik zeg dat hij mij moet aankijken in mijn oogjes. Hij is telkens afgeleid en ik lijk er vaak niet tussen te komen. Ondanks dit is Mason ook erg zorgzaam voor zijn zusje gelukkig!
Een paar weken later haal ik Mason weer op van de opvang. Mason heeft een kindje gebeten, tot bloedens toe. Ik schrik hier enorm van, dit heeft hij nog nooit gedaan en ik herken dat gedrag absoluut niet van mijn zoon. Ik heb Mason aangesproken en gaf aan bij de juf dat ik hier zelf ook van schrik.
De juf geeft ook aan dat Mason enorm veel weet over de getallen, van de hele klas roept hij alle getalen zonder moeite op (3 jaar). Het was mij ook wel opgevallen dat Mason snel leert en meer weet dan dat hij soms laat blijken. Als hij de kleuren opnoemt, vertelt hij de helft ineens in het Engels. Ook tellen gaat moeiteloos in het Engels en in het Nederlands. Waar leert hij dit?
Soms vraag ik mijzelf echt af of ik het allemaal wel goed doe, er is telkens wel iets als ik mijn zoontje ophaal van de opvang. Dat gevoel krijg ik steeds meer, aangezien ik ook ineens ben doorverwezen naar maatschappelijk werk door de opvang, dit zonder enig overleg.
Is hij gewoon op zoek naar uitdaging? Hoort het niet gewoon bij de leeftijd?
Momofthecoolkids
Niet aan jezelf gaan twijfelen! Misschien is het wel heel fijn dat er iemand mee komt kijken, het kan zijn dat hij zich niet kan levelen met anderen en daarom gefrustreerd raakt. Helemaal als hij een stuk intelligenter lijkt te zijn dan de kinderen waar hij heel de dag mee is. Misschien heeft hij een (tijdelijke) voorsprong en frustreert hem dat. Wordt hij genoeg uitgedaagd op de opvang? Voor hetzelfde geld is het gewoon een fase! Succes!