Snap
  • Kind

Op zoek naar Bollo!

Het is weer vakantietijd! Met twee nieuwe koffers gaan we op reis naar de Veluwe. Een weekje in de bossen tussen de eekhoorns.

Bungelowpark

Na twee uur reizen en sjouwen met koffers komen we aan bij de Heihaas. Het bungalowpark ligt er net zo bij als vorig jaar en twee jaar geleden. Blinkend in de zon. Ik hou Dunya in de gaten, zodat ze niet zomaar de straat over rent in haar enthousiasme. We zijn vroeg. Als we een half uur later zouden vertrekken hadden we een Duitse trein en we zagen zaterdag in de trein dat er geadviseerd wordt om internationale treinen te mijden. Als je niet gereserveerd hebt is de kans op een zitplaats gering. Als ik heb lopen sjouwen met zware koffers, dan wil ik wel kunnen zitten. Dat is gelukt. Het is heel rustig in de treinen en de bus. Een meevaller is als de taxichauffeur op Amsterdam CS ontdekt dat hij vergeten is de meter aan te zetten. “Nou volgens mij stond op de site dat het zo’n zeven euro kost” zeg ik tegen hem. “Doe maar wat” zegt hij. Ik geef hem zeven euro en ik krijg een euro terug. Voordelig ritje!

Nieuwe koffers

Twee weken geleden heb ik nieuwe koffers besteld. Het was wel nodig. Die van Dunya was een klein koffertje waar ze echt te groot voor is en die van mij heeft een scheef wieltje en vorig jaar was ik al bang dat ie halverwege de terugreis af zou breken. Dan had ik wel een probleem want tillen is geen optie. Als de koffers binnenkomen per post, is Dunya helemaal opgetogen. Wat een feest, een nieuwe koffer. Ze verliest hem vanaf dat moment niet meer uit het oog. Hij moet mee naar school, want juf Sasja moet hem zien. De volgende dag is er een toneelstuk over wereldreis en daarvoor heeft ze een koffer nodig. Haar oude koffer staat er al, haar nieuwe koffer moet nu ook mee. Ik ga eerst in discussie, vind het geen goed idee, maar geef me dan gewonnen. Waarom ook niet?

Wespennest

Dunya is dol op haar koffer. Die van haar is de allermooiste die er bestaat. Ze loopt er thuis ook steeds mee rond. En nu is het dan zover dat we met kleren en spullen in onze nieuwe koffers op weg zijn naar Putten, onze vakantiebestemming. Er moet op het laatste moment nog zoveel gebeuren. Er staat iemand van de kakkerlakbestrijding voor de deur. Wat moeten we daar nou mee? ”Mijn moeder woont hier al sinds 2003 en heeft nog nooit een kakkerlak gezien!” deelt Dunya mee. “Ik ben hier vorig jaar geweest voor een wespennest” zegt de aardige jongeman. O ja, dat kan kloppen. Grappig dat hij dat nog weet. Ik zeg dat we nu op vakantie gaan en ook echt nu. Dat de taxi onderweg is en er elk moment kan zijn. Hij belooft het kort te houden en is binnen twee minuten weg. Ik stuur Dunya naar beneden om de deur open te doen. “Die koffers til ik één voor één naar beneden” zeg ik. “Jij moet dan op de bagage passen als ik heen en weer loop!” waarschuw ik. Met mijn rug gaat het een stuk beter sinds gister, dus ik kan makkelijk die zware koffers tillen. Dunya denkt daar duidelijk anders over en opeens hoor ik dat er geklopt wordt bij Timo, onze benedenbuurman. “Laatste keer” hoor ik Dunya zeggen. “Wil je even helpen met de koffers?” Hij zegt meteen ja en ik schiet in de lach. “Ga jij het weer even regelen?” zeg ik tegen Dunya. “Ja, tuurlijk!” antwoordt ze.

Bollo niet thuis

Al voor het derde jaar logeren we in een huisje op de Heihaas en voor Dunya is dit de enige plek waar ze naar toe wil op vakantie. Die discussie gaan we nu nog niet voeren, dat is iets voor later. De reis verloopt natuurlijk niet soepel met twee veel te volle en zware koffers en allebei een rugzak met knuffels. Maar uiteindelijk zijn we er dan wel precies volgens planning. Dunya is niet te houden en rent meteen naar de speeltuin. Gister heeft ze mijn oude telefoon gekregen en papa heeft er beltegoed opgezet. Hartstikke handig en ook hartstikke interessant natuurlijk. Ik meld me bij de receptie en krijg een sleutelkaart. Het is nog te vroeg en dus moeten we wachten tot we in ons huisje kunnen. Ik hoor de vertrouwde instructies aan. Dan gaat mijn mobiel. “Mama, ik ben op het springkussen. Ik was net bij Bollo’s huis en ik heb aangebeld, maar hij is niet thuis!” toetert Dunya in mijn oor. Nou ja zeg, hij hoort rond deze tijd wel bij de receptie te staan om nieuwe gasten te verwelkomen. Maar de dag gaat voorbij zonder een glimp van Bollo te hebben opgevangen. Tot overmaat van ramp ontdekt Dunya dat er geen minidisco is deze week. Dat is wel een teleurstelling. “Ik schrijf het op het evaluatieformulier” zeg ik tegen haar. “Mama, je hoeft niet over alles te klagen!” antwoordt Dunya.

Knuffels

Na het eten maakt ze nog een rondje met haar gehuurde fiets over het park. Ze komt terug met een nieuwe vriend. Of ze nog even met hem mee mag. Natuurlijk, maar half tien thuis. Om tien uur ga ik zoeken en vind ik haar op de hoek bij het zwembad. “Is het al tijd?” Afspraken nakomen is niet haar sterkste kant. Snel in bad en veel te laat in bed heeft ze haar ogen al dicht terwijl de knuffels nog discussiëren bij wie ze gaan slapen. Ik geef haar een kus en krijg zowaar een kus terug. Ze is nog net niet helemaal in slaap. Maar ze geeft geen antwoord meer en ik kruip snel achter mijn laptop. De internetverbinding is top! Ondanks dat er gewaarschuwd werd, misschien wel naar aanleiding van de problemen die ik vorig jaar had met wifi, dat de verbinding niet geweldig is. De waarschuwing staat nu ook op de brief met de code. Maar het bereik is boven verwachting en ik haal opgelucht adem.

Zwembadspelletjes

Morgen hebben we een dag vol keuzes. We willen even naar de winkels en Dunya wil natuurlijk alle activiteiten volgen. En dieren voeren en knutselen en zwembadspelletjes en vogelhuisjes maken enzovoort. Een dag is te kort. En dan is er na de zwembadspelletjes ook nog schminktheater, tegen een vrijwillige bijdrage. Dat vind ik wel lastig. Ik vind dat het inderdaad veel werk is en dat ze het knap doen, maar ik vind ook dat we erg veel geld betalen om hier te verblijven en dat er ook geld wordt gevraagd voor sommige knutselactiviteiten, dat ik er wat moeite mee heb om een vrijwillige bijdrage te betalen voor het schminken. En wat moet ik me voorstellen bij een vrijwillige bijdrage? Als ik niks betaal, wat dan? Ik peins er niet meer over. Want dat zien we morgen dan wel weer!

7 jaar geleden

Dit is eigenlijk het enige Landalpark dat ik ken. Maar we komen nu voor het derde jaar en we vinden het hier heerlijk. Ik overweeg nog een dagje pretpark om ook eens iets anders te doen dan alleen Heihaas, maar ik twijfel nog. Duur natuurlijk en ze vermaakt zich ook prima op het park. En zaterdag is hier, ter ere van haar verjaardag ;), een grote Zomermarkt. Ook met heel veel activiteiten en in de avond gaan we naar het pannenkoekenhuis. Dus ik weet het nog niet zo goed.Ze ziet deze vakantie genoeg pretparken, maar we zitten dichtbij, dus ik wil haar dat ook weer niet ontnemen.....