Snap
  • Kind

Op schoolreis naar Dierenpark Amersfoort

Het is schoolreisjestijd. Dit jaar gaat Dunya's school naar Dierenpark Amersfoort. Met een rugtas vol spullen is ze er klaar voor.

Wanhopig

“Dunya, ik kan je niet missen!” roep ik quasi wanhopig als ze in de bus stapt. “Blijf alsjeblieft hier!” Ze kijkt niet om en mompelt alleen: “Overdrijver!” ’s Avonds zegt ze dat ik dat niet meer moet doen. Ze wil niet dat de andere kinderen denken dat ze een sukkel is met een moeder die zich zo aanstelt. Ondanks de geblindeerde ramen, heb ik in de gaten waar ze zit. Bovenin, natuurlijk. Ze klopt op het raam en zwaait. Elke keer opnieuw. Ik heb ook het gevoel dat ze heel lang weggaat. Slaat nergens op, want het is maar een dagje. Ik vind het ook niet moeilijk om haar te laten gaan. Het is gewoon leuk dat ze op schoolreisje gaat en ik gun het haar enorm om een dagje plezier te maken in de dierentuin. Ik wist niet goed wat ik haar aan moest trekken. Wel of geen jas. Een vest of toch niet. Een lange of korte legging. Uiteindelijk gewoon een dun jurkje met een teddyvest, een zacht en warm vestje, dat kan ze als vest of als jas dragen. Maar op de trap zie ik hoe grijs het is buiten en gris ik nog snel een jas voor haar mee. Buiten is ze blij dat ze het aan heeft, want het is koud!

Artis

Eigenlijk stond er deze week ook een Artis-les gepland. Die werd afgelast omdat de school twee dierenparken in een week teveel vond. De meningen zijn daarover verdeeld, ook binnen de school, dat is duidelijk te merken. Ik snap het wel. Zelfs Dunya is het ermee eens. “Wat belachelijk, twee dierentuinen in dezelfde week. Dat slaat toch nergens op!” maar als het wel doorgegaan was, had ze waarschijnlijk toch geen bezwaar gehad. Ik ook niet trouwens. Ik vind het alleen wel prima dat ze het bij één uitstapje in de week houden. Mijn kind wordt in elk geval niet gezelliger als er zoveel dingen anders gaan en als ze moe is.

Dierenpark Amersfoort

Dit jaar gaat het schoolreisje naar Dierenpark Amersfoort. Daar zijn ze ook geweest toen Dunya in groep twee zat. Ze vond het toen heel leuk. Er zijn geen hulp-ouders nodig voor onze groep. De kinderen zijn nu zo groot dat een leerkracht en een stagiaire genoeg is om de groep van zestien kinderen te begeleiden. Meerdere mensen hebben bij mij gecheckt of ik wel mee mocht, maar ik heb geen uitzonderingspositie. Ik ben twee keer mee geweest en ik vind het leuk voor Dunya als ik gevraagd word, maar ik lever zelf liever een bijdrage aan het onderwijs, door te lezen met kinderen, of te toetsen bijvoorbeeld. Ik vind het ook wel erg leuk om haar verhalen te horen achteraf, want dat is toch anders als je er niet bij bent geweest. Kortom: ik vind het geen punt om achter te blijven. Dat er ouders zijn die wel teleurgesteld zijn begrijp ik ook.

Ballet

“Ik wil even zeggen dat ze om kwart voor vijf terugkomen in plaats van vier uur” zegt de dame van de administratie. Ik schrok me wild dat ze belde, want de bus was net vertrokken en ik had natuurlijk geen telefoontje van school verwacht. Maar prima, dan kom ik ook wat later. Met een boek en een flesje water fiets ik naar school. In mijn mand de sporttas met balletkleding voor Dunya. Als ze niet te moe is, wil ze door naar ballet. Ik kom aan bij school en daar staat ze al op het plein. Ze waren dus toch eerder dan gepland, dat is nog nooit gebeurd. Ik baal dat ik te laat ben, wat jammer dat ik haar niet uit de bus zag stappen. Ze hadden zich natuurlijk verstopt, dat deden wij zelfs als kind. Daardoor leek de bus leeg, totdat alle kinderen tevoorschijn kwamen. Dat heb ik mooi gemist.

Teddyvest

Een vriendinnetje is bij schoolreisje in het water gevallen en heeft Dunya’s teddyvest aan. Ze trekt het uit om terug te geven aan ons. Als ik haar blote armen zie zeg ik dat ze het maar lekker aan moet houden en morgen terug kan geven.Ik vraag aan Dunya of het warm genoeg was met deze kleren en ze roept dat ze het zo warm had. Ze had alles uitgedaan, haar jas, haar vest. Met blote armen had ze de hele dag gelopen. Kinderen hebben het op schoolreisje niet snel koud. Hoewel ik het schoolreisje in groep één nog goed kan herinneren. Wat was het koud en het regende. Een meisje had alleen een regenjas en verder blote armen. Om haar een beetje op te warmen deed ik haar handschoentjes aan van Dunya.

Voorstelling

Dunya is natuurlijk helemaal niet moe als ze terugkomt van schoolreis. Ze zit nog vol energie. En omdat ze best vroeg zijn, vraag ik haar om op te schieten, zodat ze nog even naar ballet kan. De juf is blij dat ze er is. Er zijn maar weinig kinderen en ze gaan pakjes passen voor de voorstelling. “Dan blijf ik even kijken” probeer ik. “Niks daarvan!” zegt Dunya stellig. “Jij gaat gewoon weer weg, want dit is geheim!” De juf schiet in de lach. Het is een jaarlijks terugkerend ritueel. Ik probeer haar altijd uit te horen over het dansje en over de kleding, maar daar trapt Dunya niet in, nooit.

Morgenster

Ik ga buiten op een bankje zitten lezen in “Morgenster”. Ik zie op mijn horloge dat het tijd is, maar bedenk dat Dunya altijd heel lang bezig is met omkleden en dat ik best even kan blijven zitten. Even later komt ze met de dochters van de juf naar buiten gerend. “Dit is toch ongelooflijk! Jij zit hier gewoon en ik weet van niks!”. Ik krijg niet eens de kans om haar een compliment te geven dat ze zo snel klaar is. Blijkbaar is het beter dat ik er niet bij ben. Goed om te weten. In het park raken we verstrikt in de avond4daagse, zoals elk jaar. "Ik wil ook meelopen" zegt Dunya somber. "Dan moeten we volgend jaar kijken of je met iemand mee kunt lopen. Jouw school doet niet mee. Misschien is er een ander kind dat wel meedoet, waarbij je kunt aansluiten!" Het lijkt me superleuk om tijdens de laatste avond aan de kant te staan en bloemen te geven. Ze heeft nooit eerder aangegeven dat ze mee wil doen. Vroeger liep ik ook, met de gymnastiekvereniging. Ik heb nooit met mijn ouders gelopen, maar ook mijn school deed nooit mee. Veel scholen lopen mee, maar op onze school is er te weinig animo. Ook om het te organiseren. Wie weet lukt het volgend jaar om met iemand mee te lopen, daar gaan we dan wel ons best voor doen. Er is al een moeder die het heeft aangeboden. We regelen het vast wel.

Geen oppas

De oppas heeft afgezegd en eigenlijk komt het wel goed uit. “Anders moet ik je na ballet snel eten geven, douchen en dan moet ik alweer weg. Dan heb ik geen tijd om met jou over het schoolreisje te kletsen!” leg ik uit. “Dat vind ik niet zo leuk!” Dunya bevestigt dat ze dat ook niet leuk zou vinden. Dus we zitten na het eten nog even lekker op de bank samen. Ze heeft giraffes gezien en olifanten en wasbeertjes. Vooral die laatste waren erg leuk. En er waren kinderen in het water gevallen en ook dat leverde natuurlijk hilariteit op. Ik weet het, dat hoort bij een schoolreisje. Gelukkig had Dunya droge kleren bij zich, zodat ze andere kinderen kon helpen die nat waren geworden. Haar regenjas heeft ze niet gebruikt. Wel heeft ze alle snoepjes opgegeten. “Helemaal alleen?” vraag ik toch enigszins bezorgd. “Nee, we hebben ze verdeeld!” stelt Dunya me gerust.

Ibiza

De volgende dag is ze doodmoe. Ze kan haar bed niet uit komen, ze heeft moeite met aankleden en het fietsen valt ook niet mee. Op school vertelt ze dat haar been zo moe is dat ze er steeds doorheen zakt. Als we thuis de deur uitkomen zien we de buren met koffers staan. “We gaan op vakantie, naar Ibiza!” roept ons buurmeisje van bijna vier. Dunya vertelt het aan een juf op school. “Oh dat lijkt me ook wel wat!” zegt ze. Het is weer eens wat anders dan Dierenpark Amersfoort of een weekje Putten. Misschien moeten wij dat ook eens doen, een weekje naar het buitenland. Dunya wil zo graag een keer vliegen. Wie weet in de toekomst. Het lijkt me wel geweldig om met z’n tweetjes met het vliegtuig te gaan. Dit jaar gaan we gewoon met de trein naar Putten en volgend jaar zien we wel verder.

Laatste loodjes

Eerst nog even de laatste loodjes van dit schooljaar. Na de laatste schooldag vieren we waarschijnlijk Dunya’s verjaardag in het park. Ze heeft iets eerder vakantie dan de officiële planning. De calamiteitendagen zijn niet gebruikt. Dat betekent dat we dankbaar gebruik maken van deze dagen en we hebben al wat leuks gepland!

 

7 jaar geleden

Te weinig animo. En dan moeten er ook nog leerkrachten meelopen, die hebben daar echt geen zin in. Mijn school deed vroeger ook niet mee, andere scholen wel. Het is erg willekeurig lijkt het.

7 jaar geleden

Fijn dat ze een toffe dag heeft gehad! Maar waarom doet haar school niet mee met de avondvierdaagse? Ik raakte er gisteravond ook in verstrikt. Dacht een sluiproute te nemen, maar kwam er weer in terecht...

7 jaar geleden

En binnenkort weer Aikido examen! Genoeg leuke dingen in het vooruitzicht dus!

7 jaar geleden

Wat een leuk vooruitzicht! Ook mooi dat ze zo'n fijne dag heeft gehad!