4 jaar geleden
Op naar de peuterspeelzaal...
Een tijdje geleden schreef ik al een blog over een stukje loslaten en het inschrijven bij de peuterspeelzaal. Hoewel ik erg goed ben in een stukje struisvogelpolitiek door er gewoon maar niet aan te denken, was het moment dan toch echt daar.. Vandaag ging mijn kleine jongen voor de allereerste keer naar de peuterspeelzaal.
Voor sommige klinkt het misschien ontzettend dramatisch, voor mij was dit echt een stukje angst en loslaten wat ik moest overwinnen. Gijs heeft een lastige start gehad, waarbij we hem de eerste twee weken dagelijks alleen achter hebben moeten laten in het ziekenhuis. En ook al is het inmiddels twee jaar geleden, voor mijn gevoel moet ik deze periode nog altijd compenseren door er zoveel mogelijk voor hem te zijn.
En nu, op naar de peuterspeelzaal. Een vrijwillige keuze, een goede keuze voor zijn ontwikkeling, maar mijn hoofd en hart staan hier compleet verschillend in. Ik breng hem weg naar "vreemde", ik geef alle controle op en moet er op vertrouwen dat er goed voor hem gezorgd wordt.Met een brok in mijn keel stapte ik vanochtend het gebouw binnen, mijn uiterste best aan het doen om de tranen weg te slikken. Gijs herkende het al, omdat we al een paar keer zijn wezen kijken. Hij begon direct te spelen met een ander kindje en ik kreeg weer een beetje lucht. Na even samen gespeeld te hebben was voor mij het moment daar om te vertrekken. Ik gaf Gijs een kus en zei dat mama snel weer terug zou zijn. Uiteraard was Gijs het hier niet helemaal mee eens, maar door een oplettende juf die hem snel meenam naar een ander speelplekje ging het afscheid vrij soepel zonder al te veel drama. Oké dat was stap 1!Eenmaal buiten stroomden de tranen over mijn wangen, deels van ontlading en deels van verdriet. Oké door naar stap 2 en dat is de komende uren doorkomen. En ik moet eerlijk zeggen, dit ging me boven verwachting goed af. Natuurlijk stond ik 15 minuten te vroeg bij de peuterspeelzaal voor de deur, maar ik hield me in en wachtte netjes tot het tijd was. En wat denk je? Geen dramatisch welkom, geen dikke knuffels, maar gewoon een kind dat heerlijk buiten aan het spelen was met de andere kinderen alsof hij dat al tijden doet. Hij heeft even kort gehuild, , maar verder de hele ochtend heerlijk gespeeld. Zo fijn, maar ook weer even een slik-momentje. Mijn mini-baby is ineens uitgegroeid tot een peuter die zichzelf ook prima een ochtendje zonder mama kan redden. Liefs,
Daphne
IG: @huisjeboompjegijsje
www.huisjeboompjegijsje.nl
MenF
Kan me voorstellen dat dat heel erg helpt. Als ze lastig gaat doen over het achter laten of veel moet huilen weet ik niet of ik het vol ga houden hoor 😅. Denk dat ik dan zelf harder ga huilen. Zo lang zij het fijn vind dan vind ik het niet (nou ja minder) erg. Fijn dat het bij jullie zo goed gaat. Geeft mij ook weer hoop haha.
Huisjevolmannen
Wauw 6 weken? Ik vond twee weken al echt aanvoelen als een halve eeuw. Ergens wel fijn dat het voor jou herkenbaar is, voel me soms zo een overreagerende moeder. Inmiddels zijn we nu twee weken verder en gaat het loslaten steeds wat beter, mede doordat hij het echt naar zijn zin heeft! Het blijft lastig om uit handen te geven, maar zijn plezier maakt inderdaad een heel hoop goed. Succes en hopelijk vind je dochter het net zo leuk als mijn kleintje!
Huisjevolmannen
Wauw 6 weken? Ik vond twee weken al echt aanvoelen als een halve eeuw. Ergens wel fijn dat het voor jou herkenbaar is, voel me soms zo een overreagerende moeder. Inmiddels zijn we nu twee weken verder en gaat het loslaten steeds wat beter, mede doordat hij het echt naar zijn zin heeft! Het blijft lastig om uit handen te geven, maar zijn plezier maakt inderdaad een heel hoop goed. Succes en hopelijk vind je dochter het net zo leuk als mijn kleintje!
MenF
Heel herkenbaar! Mijn dochter heeft de eerste 6 weken op het ziekenhuis gelegen dus loslaten was voor mij ook een probleem. Precies hoe jij het beschrijft. Mijn dochter gaat over 2 weken voor het eerst. Ze is sinds september 2 en ik vind het ook spannend! Maar denk (hoop) wel dat ze het leuk gaat vinden!