Snap
  • Kind
  • Uitelkaar
  • Co-Ouderschap
  • kindvangescheidenouders
  • Co-parenting

Onze weg naar ons fijne co-ouderschap

Hoe ging dat bij ons?

“Ik heb zoveel respect voor jullie!” Echt knap hoe jullie dat doen samen!” “Wat fijn dat dat zo goed gaat tussen jullie.” 

Ik hoor deze dingen regelmatig. En ja ik ben ook trots op hoe wij als ouders met elkaar omgaan! Je hebt namelijk misschien nog te maken met onverwerkte gevoelens, wrok, boosheid. En dat is lastig. Ook ik heb daarmee te maken gehad. De weg naar ons fijne co-ouderschap heeft vele hobbels en tegenslagen gekend. We zijn elkaar kwijtgeraakt, beide koppig omdat de één zichzelf de betere ouder vond. En dan weer andersom. Je hoeft niet per se op dezelfde lijn te zitten. Zolang je beide maar het beste voorhebt met én jullie kind, én met elkaar. Communicatie is heel erg belangrijk. 

Het keerpunt

Bij ons is er één groot keerpunt geweest en dat is dat we alle oude boze gevoelens opzij hebben gezet en ons kind op 1 zetten. Het gaat al lang niet meer over ons, maar over ons kind. En dat voor zolang we leven. We hebben een goed gesprek gehad en kwamen beide tot inzicht. Het gaat niet meer over ons. Wat we hadden was voorbij en het enige wat er nog echt toedoet is ons kind. En gelukkig begon het vanaf dat punt steeds beter te gaan. Een goed en sterk co-ouderschap is niet binnen 1 dag gebouwd. Het is een proces. Wij overleggen nog steeds álles met elkaar en er zijn dagen bij dat we de hele dag door dingen bespreken. Dat is zo belangrijk. Als ouder wil je niet worden buitengesloten. Of je nou moeder of vader bent, voor het kind ben je beide onmisbaar. En dat is het belangrijkste.

Samen dingen ondernemen

Ik ben zelfs nog mee geweest naar het geboorteland (Brazilië) van mijn ex-partner. We waren toen al geruime tijd uit elkaar. Het doel van die reis was mooi: Luca zou zijn Braziliaanse opa*, oma, tante, oom en nichtje gaan ontmoeten. We zijn er in totaal 3 weken geweest en het was een reis met ups and downs, we waren natuurlijk exen maar we waren er toch als gezin. Ook vieren we nog steeds Sinterklaas, Kerst en Luca’s verjaardagen samen. We gaan af en toe nog dagjes weg samen. Voor je kind zijn die momenten onbetaalbaar. 

Een gelukkig kind

Luca is een gelukkig kind. Hij ziet hoe goed wij met elkaar omgaan en dat is een fijne gedachte. Natuurlijk is hij er wel eens bij geweest toen zijn vader en ik ruzie kregen. Ik kan je vertellen, je voelt je als ouder dan héél slecht. Je wilt niet dat je kind zoiets meekrijgt, en zeker niet tussen de twee belangrijkste mensen in zijn leven. Gelukkig was hij nog erg jong en herinnert hij het zich waarschijnlijk niet. Toch kan zoiets door je hoofd blijven spoken en heeft het mij letterlijk wakker gehouden. 

Dus, hoe ga je er mee om?

Ik weet hoe lastig het is. Vooral als er nieuwe partners in beeld komen. Maar: voor je kind ben je onvervangbaar. Iets wat ik mezelf ook een tijdje heb moeten inprenten, je voelt je vervangen maar dat ben je niet. Mijn kind heeft maar 1 mama en 1 papa. Voor mij is dat in ieder geval zo. Die grenzen vervagen niet, wat mij betreft. Ik weet hoe lastig het is als er nog veel boze gevoelens spelen en de drempel om je daarover heen te zetten heel hoog is. Maar: het gaat niet meer om jullie. Niet meer om jouw gevoelens of die van je ex partner. Wat er écht, écht toe doet is dat jullie kind gelukkig en zorgeloos opgroeit. Dus houdt dat voor ogen♥️

Liefs,

Amparo