Onverwachts schatzoeken

Gister heeft mijn school de duinenmars gelopen in Kijkduin. Een heel feestje. En bij zo'n wandeling hoort een medaille. De meeste kleuters mochten hem niet meenemen, maar deze meneer wel. Hij zat op zijn blouse en liet hem aan iedereen zien. :-)

Toen het tijd was om buiten te spelen wilde meneer hem niet af doen. Uiteindelijk zo ver gekregen.... want dadelijk raak je hem kwijt. Mooi op de kast.

Een kwartier later komt meneer huilend naar mij toe. Zijn medaille is kwijt. Had hij hem stiekem weer opgedaan.... ohhh. En wat doe je dan als juf? Je organiseert een schatzoeken wedstrijd. Een sticker voor degene die hem vindt. Een heel plein met 55 kleuters speuren het school plein af. "Juf, heb je een hint voor ons?" "Nee, lieverds, had ik die maar."

Ze vinden het geweldig, maar de schat wordt niet gevonden. :-( Moet ik nu boos worden? Moet ik nu zeggen dat het zijn eigen schuld is? Dat ik al had gezegd dat hij hem niet mee mocht nemen? Nee, ik troost hem en vraag hem hoe het kwam dat hij hem nou kwijt is. Hij komt zelf met het antwoord.... "Ik mocht hem niet meenemen omdat ik het kwijt zou raken en ik heb het nu wel gedaan en nu is hij weg... " Snotter snotter. Ik neem meneer mee naar binnen en beloof hem de organisatie te mailen.

Net een mailtje gekregen. Ze sturen mij er één op, dus ik kan meneer morgen blij maken met het goede nieuws. En morgen weer schatzoeken? Misschien verstop ik zelf wel iets. Gewoon omdat de kinderen het heel leuk vinden!