Ontstoken keel amandelen

We dachten nog steeds dat Megan ontstoken keel amandelen had en daarom zijn we vorige week woensdag weer naar de huisarts geweest met haar. Omdat ze niet in haar mond wilde laten kijken en ze verder geen zieke indruk maakte vond ze het niet nodig om verder wat te doen. Ook niet toen ik bleef aandringen. Ik moest eerst maar even langs het consultatie bureau om haar te laten wegen en als ze nu te licht was zou ze kijken wat ze daarmee kon.

Ik kreeg sterk de indruk dat ik weer de hysterische moeder was die gewoon een lastig etend kind had en dat ik er zelf een medisch probleem achter zocht! Daarmee ging ik naar huis.

Vandaag dus naar het Consultatie bureau en de conclussie was: prima lengte en gewicht en ik kon weer gaan. Weer laat ik weten dat ik hier geen genoegen mee neem omdat ik zeker weet dat ze wat mankeert! Er word aangegeven dat ze tierig genoeg is en dat ik me geen zorgen hoef te maken. Ik zeg dat ik dat wel weet maar dat ik ook weet dat mijn zorgen te recht zijn en dat ik wil dat de kinderarts naar haar kijkt.

Er word dus eindelijk naar haar keel gekeken en.. ernstig ontstoken keel amandelen! En er was toch geen medische reden dat ze niet wilde eten?

We hebben direct een verwijsbrief gekregen voor de KNO arts en we kunnen vanmiddag om 15uur al terecht :D

Helemaal blij natuurlijk maar wat ben ik ook boos! Alles wat er met mijn meiden aan de hand is heb ik zelf moeten uitzoeken en zo moeten vechten om gehoort te worden dat ik er bijna door heen zit. En we zijn er nog niet want zoals het er nu naar uit ziet moeten de amandelen.

WAAROM MOETEN WE ZO VECHTEN VOOR ONZE KINDEREN?

En waarom word er zo slecht naar de moeders geluisterd? Wie weet er nu beter dat je kind wat mankeerd als de ouders?

Ik moest het even van me afschrijven hoor!

Bedankt voor het lezen van mijn klaag verhaal :D