Snap
  • Kind

Ons kleine meisje houdt ons goed voor de gek!

En dan vertelt de juf je dingen over je kind die je zelf totáál niet herkent! Huh? Dat is verwarrend!!

Het aller eerste officiële oudergesprek over onze jongste op de basisschool. We hadden werkelijk geen idee hoe ze het doet in de klas. Wel dat ze graag naar school gaat. Maar verder…. Gedraagt ze zich een beetje? Laat ze zien wat ze allemaal kan?

Onze oudste is een strevertje. Ze wil absoluut heel erg graag laten zien wat ze kan. Op commando slooft ze zich helemaal uit. Thuis lukt dat prima. Op school spelen de zenuwen haar wel eens parten. Haar intelligentie komt niet altijd goed uit de verf daardoor. Maar hey, ze is nog maar zes. Ze doet het prima. Hoe heerlijk gemakkelijk is het als je een gemiddeld kind hebt? Geen bijzonderheden waardoor ze buiten de groep valt. Gewoon lekker doorsnee.

Onze jongste is een heel ander kind. Ze toont nul komma nul interesse in spellen/bezigheden waarbij je na moet denken. Puzzels, miniloco, doe-boekjes…. Ze pakt ze echt niet uit zichzelf. Als je haar een vraag stelt, kijkt ze haar zus al aan, zo van: ‘geef jij maar weer antwoord.’. Lekker lui en gemakkelijk aangelegd kind. Ook prima. Niks pushen. Maar toen ze bij het eindgesprek van de peuterspeelzaal vertelden dat ze tijdens de testen alles fout zei en dat ze twijfelden of ze het echt niet wist of dat ze deed alsof…. Ze kon opeens niet tot tien tellen en ze wist de kleuren niet te benoemen of aan te wijzen….. Terwijl ik zeker wist dat ze het wel kon!!! Toen begon ik het wel een beetje vervelend te vinden. Het zal toch geen kind worden dat onder de maat presteert omdat het haar niet boeit en omdat ze het wel ‘grappig’ vindt om alles expres fout te zeggen??! Op zwemles vindt madam het ook erg geestig om precies het tegenovergestelde te doen van wat de zwemjuf zegt. Als iedereen op de buik zwemt, zwemt madam op haar rug en andersom. De grootste lol heeft ze om zichzelf. Maar zo laat ze helaas niet zien wat ze allemaal kan! 

Met dit in ons achterhoofd gingen we een beetje zenuwachtig naar het gesprek met haar schooljuf. De allereerste keer voor onze jongste. Want ze zit immers pas sinds de zomervakantie op school. Het gesprek begon met wat we wel al wisten van haar: het is een vrolijk kind dat heel sociaal is naar anderen en ze gaat graag naar school. Ja, dat konden we wel beamen. Maar toen kwam het. De juf vond haar heel erg zelfstandig in haar taken en ze steeg bij rekenspelletjes in de kleine kring vér uit boven het niveau van een vierjarige…..! Een beetje ongelovig keken mijn man en ik elkaar aan. We lachten schaapachtig. Hadden ze het over ónze dochter?? De juf ging door…. Ze vond het niveau van ons meisje zelfs zo hoog, en haar gedrag daaromheen ook zo typerend, dat ze ons toestemming wilde vragen of ze haar mochten testen op hoog-begaafdheid, of in ieder geval hoog-intelligentheid. Onze monden vielen open van ongeloof. Ons draakje hoog intelligent?? De juf zag onze verbazing en vroeg of we thuis niks herkenden in wat ze ons allemaal vertelde. Euh, nou, nee! Absoluut niet! We waren zeer verrast! En ergens ook heel trots. En ook een beetje verdrietig dat we ons kind dus zo slecht kenden. Haar helemaal verkeerd ingeschat hadden. Onze oudste komt altijd zo slim over. De jongste is een dromertje, een grappenmaker.

We krijgen binnenkort officiële papieren waarop we allerlei vragen moeten invullen en op school zal ze worden getest. En zo nodig mag ze aan een speciaal programma deelnemen, want stel dat ze echt zo begaafd is, dan behoeft dat natuurlijk wel een goede aanpak. Voordat ze weer ongewenst gedrag gaat vertonen en niet laat zien wat ze in haar mars heeft.

Nog steeds ben ik niet geheel overtuigd van of de juf het goed gezien heeft bij ons meisje. Van haar hoge niveau enzo. Ik zie het nog steeds niet. Ik zit haar de laatste dagen vol ongeloof gade te slaan. Maar thuis geeft ze echt geen enkele indruk. We zullen het wel zien en merken, komende tijd….

Mijn zusje had een mooie verklaring. Ze zei: tja, om je eigen ouders zo voor de gek te houden, daar moet je eigenlijk dus echt heel erg intelligent voor zijn, als vierjarige! Ja, daar heeft ze wel ergens gelijk in…! 

*******

NB, als afbeelding bij deze blog heb ik gekozen voor een foto waarbij ik gelijk aan mijn jongste dochter dacht, toen ik hem een half jaar geleden voor het eerst tegenkwam op Facebook. Het is juist tof om lekker onserieus en gek te doen, om even niet tussen de lijntjes te kleuren. Gaaf als je het durft. Ik zelf durf het niet. Mijn jongste dochter wel. En hoewel het altijd als positief wordt gezien als je lekker gek en tegendraads durft te zijn ipv alleen maar de kudde schapen te volgen, is het als ouder van zo'n kind soms wel verdomde lastig! 

2 jaar geleden

We zijn inmiddels 5 jaar verder. Ik dacht: ik geef effe een update. Oudste zit in groep 7. Jongste in groep 5. Er is destijds niks bijzonders uit de test van de jongste gekomen. Wat ergens een soort van geruststelling was. Niks bijzonders, maar wijzelf ook niks over het hoofd gezien. Madam heeft het nog steeds leuk op school. Met mooie gemiddelde rapporten. En onze oudste.... Die zit sinds een jaar in de plusklas. Wat wij thuis al zagen, kwam er op school ook opeens uit. Wat mooi om te zien! We kennen onze kinderen toch beter dan alle omstanders. Hihi.

7 jaar geleden

Ik vind je verhaal bijzonder interessant. ZEER waarschijnlijk heeft onze oudste zoon dit ook (niet geheel vreemd papa is ook hoogbegaafd ).wij hebben er alleen bewust voor gekozen om hem niet te laten testen,en wel met de volgende rede,de school waar onze zoon op zit is nogal gericht op prestaties en we zouden het heel erg vinden als ons mannetje in een hokje word geplaatst en daardoor geen enkele aansluiting vind bij kinderen uit zijn eigen klas (groep 4) er is zelfs spraken geweest dat ze hem een klas wilde laten overslaan. Hier zijn we niet in mee gegaan vanwegen het emotionele stuk wat ja hij loop voor uit op zijn klas maar is nog lang niet zo ver met zijn sociaal emotioneel vlak .en toch ben ik nieuwsgierig naar de test....

7 jaar geleden

Herken mij wel in het verbaasd zijn en ander kind inderdaad hebben dan wat de juf schetste. Echter laat onze dochter niks zien thuis en op school. Maar zodra zo op squla bezig is weet ze alles ????

7 jaar geleden

Onze oudste is nu 5 jaar, bij ons gebeurde het tegenovergestelde, thuis deed hij veel en op school liet hij niets zien, maar thuis wel een gefrustreerd, verdrietig, boos man netjes met enorme driftbuien. In groep 1 riep ik al dat er iets was met ons mannetje maar niemand hielp. In groep twee ( zit hij nu in) kregen we een anders juf waar ik het weer bij aanhaalde. Zijn beloofde te gaan testen bij hem. Vijf weken later sprak ze me aan omdat haar inderdaad dingen waren opgevallen. Wat was ik nerveus voor dit gesprek! En wat komt er nu uit. Hij is bovengemiddeld slim waardoor hij de moeilijke werkjes wel kan en de werkjes voor groep 2 kindjes totaal niet! Ik was zo opgelucht dat ik al die tijd gelijk had maar ook verdrietig omdat hij ziet dat hij "anders" is dan klasgenootjes. We lopen nu bij een kinderspycholoog en op school krijgen we alle steun gelukkig