Snap
  • Kind
  • dreumes
  • ontwikkeling
  • leren
  • lachen
  • fouten

Ongepast lachen

Het kan niet zo zijn dat ik de enige ben. Ik neem de opvoeding van ons kind echt bloed serieus. En ik schiet ook vaak ongepast in de lach.

De opvoeding van je kinderen bepaald heel veel over hun leven. Belangrijk dus. Ik neem het opvoeden van Raelyn ook echt heel serieus en ben er heilig van overtuigd dat je opvoeding je kan maken of breken. Nu is ze bijna 14 maanden oud. Ze loopt al en kan 9 van de 10 keer goed duidelijk maken wat ze wilt. En er zijn ook dingen die ze nog niet goed kan, wat natuurlijk logisch is. En laten die dingen mij nou net aan het lachen maken...

Laat ik even een voorbeeldje pakken van vorige week. In principe staat er nooit glas op de kleine tafel, nu dus wel. Ik had de avond er voor kaarsjes aangezet toen ze in bed lag en was dus uit vermoeidheid die ene kaars vergeten weg te halen van de tafel. Eigenlijk is het natuurlijk onzin dat wij nooit glas op de kleine tafel hebben staan wat ze moet gewoon leren dat ze niet aan glazen mag zitten. Maar goed, daar zijn we nu ook wel mee bezig, vorige week nog niet. Lesje geleerd laten we maar zeggen. Het ging namelijk zo:

Wij gooien vaak over met sokken of iets dergelijks, Raelyn gaat dan mee spelen en probeert ook te gooien. Het concept gooien snapt ze inmiddels wel een beetje. Je arm bewegen en dan het voorwerp los laten. Maar mikken... Dat is een heel ander verhaal. Die kaars stond dus nog op tafel en Raelyn was met haar bijtring aan het spelen. Tot ze dacht, laat ik er mee gooien! BAM. Tegen de glazen kaars, kapot. Overal glas. Mijn eerste reactie was Raelyn pakken zodat ze niet in glas zou staan. Mijn tweede reactie? Lachen. Kei-hard lachen. Ik kwam oprecht niet meer bij. Omdat ze nog zo jong is, is ze natuurlijk vol aan het ontwikkelen en leren. Dat betekend ook dat er regelmatig dingen niet lukken of dat ze gewoon iets super onhandigs doet. Iets waar ik dus om moet lachen. In dit geval had ik gewoon echt niet verwacht dat ze zo hard kon gooien dat ze zoiets kapot kon krijgen en toevallig nu die ene keer ineens wel kon mikken (wat natuurlijk gewoon per ongeluk was).

Dat lachen niet bepaald handig is in situaties waarin kinderen iets doen wat niet mag, weet ik echt wel. Soms kan ik het gewoon niet helpen. Gelukkig ben ik niet alleen en heb ik een vriend die wat minder snel in de lach schiet en het net wat beter kan onderdrukken dan ik. Toch heb ik soms het idee dat hier haar opvoeding een soort van onder lijd. Dat ze denkt dat alles maar mag, want mama vind het grappig. In dit geval deed ze iets per ongeluk en voor een fout ga ik echt niet "boos" worden (zover je echt boos kan worden op een 14 maanden oude kind). We willen haar namelijk echt niet aanleren dat je geen fouten mag maken, want van fouten leer je en iedereen maakt fouten. Alleen als ze iets express doet waarvan ik al 3 keer heb gezegd dat ze het niet mag doen, is lachen misschien niet de beste optie. Ik kan het soms gewoon niet helpen. 

Ik ben echt heel erg benieuwd hoe andere mama's hier mee omgaan. Of ben ik dan echt de enige die haar lach soms echt niet kan inhouden?

3 jaar geleden

Ach joh! Houd er wat vreugde in want anders heb je ook maar een chagerijnig mamatje 🤪

3 jaar geleden

Nee hoor, lig ook regelmatig in een deuk 😅