Onbegrepen verhalen

Bij de ontwikkeling van taal zijn er veel factoren die ervoor zorgen of je kindje al kan praten en hoeveel hij al zegt. Vaak maken we ons hier meer dan zorgen over en denken we al snel dat de kleine een achterstand heeft of dat hij juist heel wijs is voor zijn leeftijd. Zelf ken ik dit maar al te goed maar bij ons was het wel zo dat Quin ook echt een taalachterstand had.

In december van 2012 maakten we ons nog zoveel zorgen over zijn taalontwikkeling. Hij praatte wel alleen niet verstaanbaar en wist van veel dingen ook nog niet hoe het heette. Daarnaast deed hij er ook amper moeite voor om het onder de knie te krijgen. Hierdoor raakte hij snel geïrriteerd als iemand hem niet begreep. Ook op de peuterspeelzaal werd hij dan boos en kreeg ruzie met andere kindjes. Hij zit nu 5 maanden op de peuterspeelzaal en volgt een speciaal traject. VVE traject. Dit was ons aangeraden omdat de kindjes die dit traject volgen extra begeleiding krijgen in dingen waar ze in worden gehinderd. En ik moet zeggen na 5 maanden gaat het dan toch een stukje beter. Hij praat nu grotere zinnen, vraagt dingen en probeert verhalen te vertellen over dingen die hij heeft beleeft.

Als omstander snap je er vaak niets van. De mensen om ons heen vragen ook altijd aan ons wat hij nou eigenlijk bedoeld. Waar ik mijzelf niet prettig om voel. Ik vind het bijna zielig voor Quin en heb vaak het idee dat mensen niet genoeg moeite doen om hem te begrijpen. Ze geven te snel op om hem te begrijpen. Het is bijna alsof je aan de persoon die de rolstoel duwt vraagt hoe het gaat met de persoon die erin zit. Terwijl hij alleen zijn been heeft gebroken en gewoon kan praten. Wij moeten zelf ook goed luisteren om te begrijpen wat hij wil vertellen. Zo waren we van het weekend in de dierentuin geweest en 2 dagen later begon hij spontaan te vertellen over wat hij had gezien. Maar niet met de aankondiging van weet je nog in de dierentuin? Het begon met: "springen in het water, vuur en sneeuw en uhmmmm.... hij ging zwaaien en heel hard hé zwemmen." Wij moesten zelf ook even kraken waar hij het nou over had. Maar naarmate zijn verhaal groter werd en wij vragen terug gingen stellen vielen alle puzzelstukjes op zijn plek en konden we eruit opmaken dat hij het had over de zeeleeuwenshow! En zo heeft hij elke dag wel een verhaal waar we even moeite voor moeten doen. Maar hoe meer wij terug vragen hoe meer hij begint te vertellen.

De laatste 2 maanden begint hij meer te vertellen en te vragen, de ontwikkeling gaat gelukkig vooruit. Hij is nog niet zover als een gemiddelde andere peuter van 3,5 maar hij is al aardig op weg. Vooral als ik me bedenk dat hij een jaar geleden weer helemaal opnieuw moest beginnen met praten. Als hij niet zeker weet hoe iets heet dan benoemd hij dat met een vragende blik van zeg ik dit wel goed zo? Wanneer het klopt is hij helemaal trots, maar als wij aangeven dat het anders heet en het goed articuleren dan pikt hij dat ook gelijk op en benoemd hij het de komende dagen elke keer als hij het ziet.