Snap
  • Kind

Of we plakken er een etiketje op!

Elk kind wordt geboren als een uniek persoontje. Zo mooi, zo bijzonder. Iedereen heeft zijn eigen uiterlijk, karakter en maniertjes. Niemand kan dat ontkennen. Toch heb ik het idee dat het tegenwoordig maar 'normaal' is om een kind een etiket op te plakken als hij of zij niet helemaal 'normaal' is. Met dat laatste bedoel ik niet dat iemand gek of raar is maar ietwat afwijkt van het gemiddelde. Alsof wij mensen gemaakt zijn om robots te zijn?

Een jaar of twee geleden kreeg ik hier voor het eerst zelf mee te maken. Onze oudste dochter is behoorlijk dromerig en kijkt nogal eens op een andere manier tegen dingen aan.  Zie mijn blog over beelddenken http://www.mamaplaats.nl/blog/kind/ontwikkeling-kind/taal-ontwikkeling-kind/beelddenken/ Daardoor is haar concentratie wat minder en was de uitslag van haar allereerste Cito toets bar en boos. Let wel: deze toets is bij haar afgenomen toen ze pas een paar maanden op school zat! Tijdens de ouderavond kregen we te horen dat ze normaal gesproken met een dergelijke uitslag een compleet traject moeten in gaan. Ook het woord ADD viel.  Ik viel bijna van mijn stoel van verbazing. Zo`n korte periode is toch niet realistisch. Weg met dat etiket! Sterker nog: dat karakter heeft ons meisje voor een heel groot gedeelte van ondergetekende. Gelukkig horen we tegenwoordig deze term niet meer tijdens ouderavonden.

Van de week keek ik een stukje van Zembla. Wederom verbazing alom! Naast alle bekende etiketten komt er binnenkort een nieuwe in 'de handel': Kinderen die drie of meer driftbuien in één week hebben vallen hieronder. Ten eerste: wat is precies een driftbui? ( een woede aanval van 10 minuten of een agressieve bui van een paar uur? ) Ten tweede: wie bepaald dat? Heeft iedereen niet een ander karakter? Ik vrees dat anders allebei mijn temperamentvolle meiden onder deze categorie vallen.

Begrijp me niet verkeerd: natuurlijk zijn er ook echt kinderen die 'iets' hebben en dan is het alleen maar 'fijn' dat er een diagnose wordt gesteld en begrip wordt getoond, maar laten we met zijn allen alsjeblieft eens ophouden om iedereen een etiket op te plakken. Een kind moet op zijn eigen tempo kind kunnen zijn, de rest komt later heus wel!!! ( over temperamentvol gesproken...)

10 jaar geleden

Bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik denk inderdaad dat deze klantgerichte instelling het belangrijkste is. Daar heeft uiteindelijk iedere 'partij' ( kind, ouder, school ) veel baat bij. Helaas gaat het tegenwoordig wel heel vaak om geld.

10 jaar geleden

Interessante blog. Ik ben kind en jeugdpsycholoog en werk regelmatig met scholen voor advies en observaties. mijn ervaring met scholen is dat er vaak labels worden geplakt uit onmacht, en echt niet weten hoe zij met het gedrag van het kind moeten omgaan. Het plakken van een label geeft enigszins inzicht hoe zij het gedrag van het kind kunnen verklaren, en mogelijk kunnen doorverwijzen naar speciaal onderwijs (ook weleens onjuist). Persoonlijk hecht ik weinig waarde aan labels, maar werk meer klachtgericht, en vaak is dat ook mijn advies aan scholen. Bijvoorbeeld als het kind buiten proporties boos of agressief gedrag vertoond, kan je het kind leren hoe om te gaan met eigen emoties en impulsen. Daarvoor zijn hele simpele protocollen en hoef je geen psycholoog te zijn om het uit te voeren. Of met vrij simpele schema's kan je een kind met aandachtsproblemen veel structuur en overzicht bieden. Maar goed voor school kost dat meer tijd, en tijd kost geld, en wie betaald dat? Vooral nu met bezuinigingen. Daarnaast ontbreekt soms enige geduld, of de leerkracht raakt met de leerling in een negatieve spriraal van emoties waardoor zowel bij leerkracht als kind frustraties worden opgewekt. In zo'n geval is het objectief observeren van gedrag ver te zoeken en het plakken van een label vergemakkelijkt. Tot slot is de school ook een opvoedklimaat van het kind, en hebben zij daar enige verantwoordelijkheid over de ontwikkeling van het kind, dus de leerkracht hoort ook aan de bel te trekken als zij om wat voor reden merkt dat het functioneren van het kind wordt belemmert. Uiteindelijk gaat het erom dat elk kind gepaste begeleiding krijgt, met of zonder label. In gevallen van twijfels kunnen ouders altijd hulp en raad van buitenaf inschakelen.

10 jaar geleden

Ja, inderdaad! Mijn jongste is vorige maand begonnen in groep 1 en ze is nummer 31 in haar klas! Hoe kan je als leerkracht nog de aandacht geven die nodig is bij die kleintjes? Ik heb wel respect voor zo`n juf, hoor. Lijkt me erg zwaar...

10 jaar geleden

Goede Blogg! ben het met jullie eens.Ik heb als leerkracht op een basisschool gewerkt en stoorde me vaak dat er snel etiketten werden geplakt.Is het nou echt nodig dat bij kleuters te doen?Ik ben meer voor het eerst aankijken hoe de ontwikkeling gaat, al dan niet met een handelingsplan.Soms verdwijnen gedragingen echt bij kinderen door een goede ontwikkeling, een zorgvuldige begeleiding of gewoon doordat ze spelenderwijs veel leren en zien van anderen!Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen, maar dat elk kind uniek is en dat ook mag zijn, ook op school, dat zou wel eens wat duidelijker mogen worden, vinden jullie niet??!( maar dan mogen de groepen wel wat kleiner worden op school...)