Now I am a soccer mom!

Zondag is onze familiedag, een beladen dag zoals ik in een andere blog al omschreef. Maar eerst heb ik zaterdag nog een nieuwe mijlpaal in mijn moedercarriere. Mijn zoon gaat zijn eerste voetbalwedstrijd spelen en ik mag hem vanaf de zijlijn gaan aanmoedigen!

Toen ik moeder werd en mijn man vader, hebben we regelmatig met zijn tweetjes rond de tafel gezeten en bedacht hoe onze kinderen zouden opgroeien. Wat voor kindertjes het zouden worden, hoe ze er later uit zouden zien en wat ze leuk zouden vinden. Zo kwamen ook toekomstige sporten aan bod. Mijn man, een man die niet van voetbal houdt, hoopte stiekem dat zijn kinderen dezelfde dingen leuk zouden vinden als hij. Karate, taekwondo, mountainbiken en niet te vergeten scouting. 

Uiteraard zouden onze kinderen zelf hun keuzes mogen maken, dus ook al zou onze zoon op ballet willen, dan zouden we dit allemaal prima vinden. Wel waren we het er over eens dat ze allen eerst op zwemles zouden gaan en aangezien onze oudste een gevoelig mannetje is wat snel overprikkeld is, vonden we een sport naast zwemles niet handig.

Maar inmiddels zijn alle zwemdiploma's bij ons oudste krummeltje binnen en mocht hij na de zomervakantie dan toch echt starten met een nieuwe sport. En laat hij nou sinds zijn peutertje al besmet zijn met het voetbalvirus. Hij, de zoon van een bijna anti voetbal vader, wilde dolgraag op voetbal. En zo geschiedde.

Inmiddels is hij al een paar keer gaan trainen en elke keer komt hij dolenthousiast en ontzettend gemotiveerd van het veld. "Nu alweer klaar mam? Mag ik niet nog even blijven...?" En aangezien zoonlief ook al 6 is en aan de competitie deelgenomen mag worden als je 6 bent, is er ook gelijk gevraagd of hij wedstrijden wilt spelen. En zo staan we dus aanstaande zaterdag onze zoon aan te moedigen, gelukkig is de weersverwachting goed!

En zo is de volgende mijlpaal dus een feit en mag ik mijzelf van nu af aan de eervolle titels 'soccer mom' geven. Wie heeft deze eervolle titel nog meer?