Snap
  • Kind

Never judge a book by its cover

Een kind maakt het niet uit of je arm bent of rijk, dik of dun, blank of donker en welk geloof je hebt. Zolang je maar kan spelen samen!

Jammer dat naarmate ze groter worden dit niet meer zo is. Iedereen heeft wel eens een oordeel of een vooroordeel over een ander. Triest eigenlijk want ik geloof dat je iemand niet moet veroordelen op het uiterlijk. Ieder mens is uniek en ieder persoon heeft wellicht dingen meegemaakt of ondervonden die hem hebben getekend. Je weet niet wat iemand drijft. Te vaak worden kinderen de dupe van pesten. Kinderen zelf zijn puur. Ik vraag me af waar het pesten uit voortkomt. Komt dit door de “omgeving” van zo'n kind? Door de maatschappij of is het toch ook deels karakter, genetisch? Waarom en wanneer zijn we begonnen om elkaar af te kraken? Is het omdat we door de media een bepaald beeld voorgeschoteld krijgen van hoe je er behoort uit te zien? Is het omdat je ouders en omgeving je beïnvloed?  Als je omgeving het vindt, dan is het ook zo? Punt.  Ik probeer mijn kinderen zo weinig mogelijk te beïnvloeden en zelf hun keuzes te laten maken en menig te laten vormen. Zo zag mijn oudste laatst in de speeltuin een forse vrouw met een jong kindje. Ze zei tegen mij, dat die mevrouw vast een baby krijgt omdat haar buik zo dik is. Het schaamrood stond me op de kaken. Gelukkig lachte de vrouw vriendelijk en zei dat ze gewoon HEEL erg gek is op chocolade. Mijn dochter lachte terug. Het ligt er maar net aan hoe je een bepaalde situatie aanpakt en het scheelde ook ontzettend dat deze vrouw er zo luchtig op reageerde.

We oordelen allemaal. Dat kan ook niet anders het is blijkbaar iets wat ons mens maakt. Vooral het beoordelen van anderen en dit dan vergelijken met hoe jij bent. Het negatief oordelen zodat je er zelf beter uit komt. Je zet iemand in een bepaald hokje. Al door het kijken naar de tv wordt in kind in deze wereld meegesleurd. Zo zijn altijd de “boeven” of “Gemene figuren” in een film donker qua uiterlijk. Je ziet geen slecht figuur met blonde lokken en blauwe ogen.

Er is dan ook nog zoiets als intuïtie. Een bepaald gevoel dat je bij een persoon krijgt wat wel of niet goed voelt. Vaak vertrouw je op je intuïtie. Zo is dat duizenden jaren geleden vast ook begonnen tijdens de jacht bijvoorbeeld. Je leerde gaande weg welke dieren jou ook weleens als prooi konden gaan zien en welke volkomen onschuldig waren. Nu denken wij tegenwoordig ook te weten welke type mensen we niet in onze omgeving moeten hebben. Soms heb je gelijk, Soms zit je ernaast. Je kan niet met volledige overgave weten hoe een persoon in elkaar zit zo op het eerste gezicht. Een mens is niet bij voorbaat goed of slecht door zijn voorkomen. Het gaat erom hoe je bent als persoon. Van binnen. Allerlei invloeden van buitenaf vormen je tot wie je vandaag de dag bent. Je ervaringen, je opvoeding, invloeden van buitenaf en je karakter. Iedereen velt weleens een oordeel over een ander. Het leven zou ook maar saai zijn zonder af en toe lekker ongegeneerd je mening over een ander te hebben wat betreffende hun smaak in kleding, haardracht of make-up. Een mening die jij vormt. Geen feit maar een veronderstelling. And that's the difference.