Narcisme bij kinderen, een groeiend probleem?

Narcisme bij kinderen, het komt voor en het lijkt zelfs een groeiend fenomeen te worden.

Kinderen kunnen zich vanaf 7 jaar oud al superieur voelen aan anderen en hierin ook de waardering nodig hebben.

Krijgen ze deze waardering of zelfs bewondering niet, kunnen ze hier negatief tot agressief op reageren.

Eddie Brummelman van de Universiteit van Amsterdam schrijft hierover in het vakblak 'De Psycholoog'. Hij vraagt zich tevens af, of dit een groeiend probleem is in de Westerse Samenleving. Of heeft het te maken met de overwaardering die ouders tegenwoordig hebben voor hun kinderen?

Ja, het zal nog even de vraag blijven, maar die laatste lijkt mij zeker wel een mogelijkheid. In steeds meer studies komt naar voren dat we als ouders, onze kinderen positief moeten stimuleren. Negatief gedrag moeten we negeren en positief gedrag de hemel in prijzen.

Hierdoor zijn we wel zachter geworden in onze opvoeding en worden kinderen overspoeld met complimenten. Dat dit positieve effecten heeft op het zelfvertrouwen van een kind en daarnaast tevens de ontwikkeling van een kind, twijfel ik niet aan. Maar het gevaar, is dat men hierin doorslaat. En je kunt je afvragen, hoe goed het voor een kind is als hij om elke opgeraapte kruimel de hemel in word geprezen. Een kind moet ook weten dat bepaald gedrag valt onder 'normaal gedrag'. Als een kind continue gecomplimenteerd word om elke rechte stap die gezet is, moet een kind op een bepaald moment toch wel gaan denken dat het verdomde geweldig is?

En natuurlijk vinden elke ouder zijn eigen kind het meest intelligente, knappe, leukste en liefste kind (ook ik maak mij daar schuldig aan). Maar er zijn wel grenzen aan het prijzen van hun gedrag. Een kind moet toch ook weten dat het heel normaal is, als het z'n op de grond gevallen speelgoed opraapt. Of als een kind z'n bord leegeet, tenzij die nooit gebeurd. Een kind wat heel slecht eet, mag prima geprezen worden als het vandaag wel zijn bord leegeet. Maar wat win je er nog mee, als een kind dit elke dag doet?

Als jij weer eten hebt gekookt, zit je toch ook niet dagelijks te wachten op een applaus? En als je dat wel zou krijgen, zou je toch denken dat je elke dag weer bijzonder gedrag vertoont? Terwijl eten koken iets is wat ouders gewoon doen toch?

Maar kinderen prijzen we wel continue, dus dat zij zich verheven gaan voelen is dan misschien helemaal niet zo gek. Het kan echter op latere leeftijd wel problemen opleveren. Narcistische mensen kunnen flinke aanpassingsproblemen hebben. Ze hebben het idee dat de hele wereld alleen voor hun draait en vinden het dan ook lastig om zich aan te passen aan de situatie of bijvoorbeeld aan een gezelschap. De omgang met andere mensen, kan daardoor ook heel stroef verlopen. Want een vriend die nooit iets voor jou overheeft, maar jij rent wel voor hem, doe je op een bepaald moment ook afstand van. 

Ik zeg nu niet dat dit dé oorzaak is én ook niet dat we nu moeten stoppen met complimentjes geven. Maar kies wel het daadwerkelijk bijzondere gedrag. Accepteer dat je je twee of drie kinderen hier dan dus ook verschillend in behandeld. Zo zal het ene kind geprezen worden om een 7 op zijn rapport en het andere kind om het leegeten van zijn bord. Uiteindelijk is elk kind uniek, en zal soms een unieke behandeling ook nodig zijn. Maar ik heb ook liever af en toe een compliment, om iets wat ik écht goed doe dan iedere dag een compliment op iets wat ik ook dagelijks doe. Al moet ik zeggen dat ik het soms best leuk zou vinden, als ik niet hoef te vragen of het eten lekker is ;).