11 jaar geleden
Nachtmerrie
Gisterenavond was het weer zo ver: een nachtmerrie. Onze oudste dochter werd helemaal overstuur wakker. Nou ja, wakker, ze was met geen mogelijkheid wakker te krijgen en ze bleef maar roepen om mama, terwijl ik gewoon bij haar was. Ik probeer haar dan rustig te krijgen, maar omdat ze niet in de gaten heeft wie ik ben, wil ze absoluut niet bij mij zitten en gilt ze nog harder.
Gisterenavond was het weer zo ver: een nachtmerrie. Onze oudste dochter werd helemaal overstuur wakker. Nou ja, wakker, ze was met geen mogelijkheid wakker te krijgen en ze bleef maar roepen om mama, terwijl ik gewoon bij haar was. Ik probeer haar dan rustig te krijgen, maar omdat ze niet in de gaten heeft wie ik ben, wil ze absoluut niet bij mij zitten en gilt ze nog harder.
Voor een moeder (of vader natuurlijk ook) behoorlijk akelig om te zien. Op de een of andere manier wordt ze vaak pas echt wakker als ik vraag of ze moet plassen, waardoor ze dus naar de wc loopt. Toen vertelde ze ook dat ze inderdaad gedroomd had (ze is 6, dat kunnen hele kleintjes natuurlijk nog niet) dat ze op een heel groot gebouw zat (in werkelijkheid was het gewoon haar vertrouwde halfhoogslaper) en dat ze bang was om er van af te vallen.
Ik merk dat de nachtmerries bijna altijd 'avondmerries' zijn (na een uurtje of 3 slapen) en dat ze vooral last heeft van nare dromen als het druk is geweest (in dit geval onder andere carnaval) of als ze ziek is of koorts heeft. Vanochtend bleek dat ze inderdaad koorts heeft.
Hebben jullie kindjes ook weleens nachtmerries en hoe worden ze weer rustig?
Sweet dreams...
nahsuusje
na het lezen van je blog dacht ik goh hier gaat het eigenlijk altijd wel redelijk goed met slapen 's nachts...had ik niet moeten denken, daarmee vervloekt, nu een hele onrustige nacht met voor mama weinig slaap achter de rug..
Anoniem
Mijn zoon ligt na een drukke dag ook vaak te schreeuwen in zijn bed. Hij is dan ook met moeilijk tot bedaren te brengen. Wij spreken hem dan altijd streng toe, dat is het enige dat schijnt te helpen. Op besliste toon zeggen we dan dat hij moet stoppen met huilen, uit bed moet komen, je hebt veel gedronken, je moet gaan plassen, wel rustig nu enz. Na het plassen is hij vaak pas gekalmeerd en kunnen we hem troosten, daarvoor komen we er niet doorheen. Heel zielig dus! Ik heb begrepen dat dit 'nachtangsten' heet en de kinderen schijnen er zelf de volgende ochtend niets meer van te weten. Helaas moeten ze eroverheen groeien....
Anoniem
het oudste kindje (nu 9) van mijn beste vriendin heeft dit geregeld , "nachtterror's" zeer angstaanjagend om te zien en mee te maken ,valt jammer genoeg niet veel aan te doen en komt inderdaad als het kindje in kwestie een drukke inponerende dag achter de rug heeft . zoveel mogelijk met je kindje alles proberen te plaatsen nog voor het slapen gaan . succes!