Nacht angst, een raar fenomeen.

Onze lieve kleine Milou heeft al sinds zij 1 jaar is geweest eens in de zoveel tijd een soort woede / paniek aanvallen in haar slaap. Het is zeker niet elke avond, maar ik durf te zeggen eens in de twee weken zeker wel. Het verschilt van licht tot zwaar en van makkelijk tot moeilijk oplosbaar. Ik geloof dat meerdere kinderen last kunnen hebben van lichte, makkelijk oplosbare aanvallen. Maar ik wil het in deze blog hebben over de zware, moeilijk oplosbare aanvallen. 

Een nachtangst kun je dus herkennen aan veel duidelijke symptomen en daardoor was het voor ons helder waar wij mee te maken hadden. Op internet werden de symptomen omschreven als:

Plotseling wakker worden in paniek;

Schreeuwen met daarna gapen, mompelen of kreunen;

Verwardheid;

Hevig zweten;

Snelle ademhaling, hoge hartslag en bloeddruk;

Extreem opgewonden;

Ogen zijn wijd open of dicht;

Slaapwandelen tijdens de angstaanval;

Agressief gedrag, vluchtgedrag;

De volgende ochtend heeft men geen of een vage herinnering aan de aanval.

We konden ze bijna allemaal afvinken. Je dringt ook niet tot ze door en ze gaan ermee door tot het over is. Als advies wordt ook gegeven ze te laten uitrazen in bed en ervoor zorgen dat ze zichzelf geen pijn doen tijdens een aanval. Dat agressieve gedrag is zo herkenbaar, want als wij haar proberen te troosten slaat of schopt zij om zich heen. En de volgende dag? Ze weet er helemaal niks van en is zo vrolijk als een kuiken. 

De reden dat ik het deel is dus dat wij geen flauw idee hadden dat dit bestond tot wij er mee te maken kregen. Het is niet fijn, want het slaat soms door tot zo overstuur zijn met hyperventileren tot gevolg. Beetje machteloos voelde ik mij. Nu wij weten wat het is, relativeren wij de boel en laten wij haar uitrazen om haar vervolgens na een bui (vaak wordt ze niet eens echt wakker) een dikke kus te geven en haar weer in te stoppen in haar warme veilige bedje.

Herken jij je in ons verhaal?