Motorisch zo snel maar praten ho maar

Onze jongste uk is nu 20 maanden. Zoals eerder al beschreven is het praten een drama. Daarover later meer. 

Maar motorisch gaat hij als een raket. In juni was hij al druk aan het oefenen met leren springen. Zo schattig door zijn knietjes buigen en dan benen strekken en armen in de lucht doen. Hopla riep hij daar dan bij (tenminste dat verstonden wij in de klanken die hij maakte). Nu 2 maanden later heeft hij zichzelf leren springen. En dan niet een klein sprongetje nee hoor zo 5 a 10 cm hoog springen. Van de laatste tree van de trap springen, van een krukje af springen alles wordt aangegrepen om te springen. Hoe leuk is het dan om dan springkussen op de camping te hebben. Daar heeft hij het springen geleerd en verfijnt. Oja en klimmen heeft hij daar ook geleerd. Speeltoestellen met zo'n ladder met grote sporten ertussen zodat alleen oudere kinderen van ongeveer 3 jaar erop klimmen. Nee hoor niet onze dreumes met zijn 85 cm hoog. Hij klimt er gewoon op en glijd naar beneden. Moeders soms bijna een hardverzakking want ja soms stapt die net mis maar dat wordt keurig opgelost. Even hangen aan de armen en dan weer steun zoeken met de voeten. Super trots op hem omdat hij het motorisch zo goed doet. Maar jeetjezeg doe ook eens rustig steaks fiets hij zo weg maar praten ho maar. 

Gelukkig begint hij nu wel meerklanken na te bootsen. Er komen zelf wat meer verstaanbare woorden uit. Papa blijft favoriet maar mama komt ook steeds meer voor net als bal, dag dag en ohowh. Verder doet hij meer zijn best om woorden na te praten hoewel het meer de klanken als de woorden zijn. Maar het begin is er. Hij gaat nu ook vaker gefrustreerd raken als we hem niet snappen. Dikke huilbui tot gevolg waarbij er dan even iets moet ontgelden om de opgekropte frustratie eruit moet. 

Ook de peuter driftbuien beginnen nu. Zo begonnen we een dagje dolfinarium met een dikke woede uitbarsting want hij mocht iets niet. Nou genoeg kijkers kan ik je vertellen. Wij zaten rustig op het randje te wachten tot hij klaar was maatje met zoveel publiek duurt het wel wat langer want er zijn genoeg mensen die er iets over zeggen tegen hem. Argh maar na zo'n 10 minuten kwam hij toch naar ons toe omdat hij het zat was dat hij een aai over zijn bol kreeg of een vraag of kreeg te horen moet je zo huilen? Wij hadden daarna een vrolijk mannetje en er was niks meer aan de hand.