Moedergevoelens

Om de zoveel tijd zit ik mezelf er gewoon weer over te verbazen, vooral als ik Chelsea en Jeamy gewoon een beetje zit te observeren hoe ze gewoon lekker met hun eigen dingetjes bezig zijn, en gewoon lief tegen elkaar aan het doen zijn.

Verbaasd in wat voor een korte tijd dat je dochter/zoon eigenlijk nog maar in je leven is je er gewoon zo veel al van gaat houden, en zo’n sterke band ontwikkelt met elkaar. Buiten het feit dat het natuurlijk ook je eigen vlees en bloed., en nog zo’n puur en onbezorgd geweten hebben.

In mijn geval lijkt het er zelfs een beetje op alsof ze mijn “moedergevoelens” pas met de geboorte van mijn eerste kindje aan me is overgebracht.

Als jullie mijn eerste (profiel)blog hebben gelezen weten jullie dat ik gewoon best wel een rumoerig leventje heb gehad totdat eigenlijk Chelsea werd geboren. En ik verder echt totaal niets met kinderen had.  En het eigenlijk ook altijd veels te druk had met alleen mijzelf en het liefste vertoefde op feestjes tot in de late uurtjes….,

Zelfs tijdens mijn eerste zwangerschap was ik zelfs nog een beetje huiverig en vond het zelfs gewoon een beetje angstig hoe ik gewoon zelf zou reageren op de komst van mijn eigen kindje…, hoe je daar om mee moest gaan….,het moeder zijn, altijd de zorg van een klein mensje hebben.

Maar zodra Chelsea was geboren…, was het voor in een klap duidelijk dat zij gewoon mijn nieuwe liefde in mijn leven was!

En nu snap ik ook gewoon precies wat die andere moeders nou precies voelen als ze zo liefdevol naar hun kinderen zitten te kijken. Of het zelf ook een geweldige middag vinden als ze met hun kinderen naar bijvoorbeeld een heel grote speelparadijs zijn geweest of iets waar de kinderen het hellemaal geweldig vinden., ik haal daar ook mijn plezier uit als ik zie hoe Chelsea en Jeamy lopen te spelen en dolenthousiast worden!

Of “toch dat ene’ leuke jasje gekocht kan worden voor de kinderen, en ook belangrijk in deze tijd dat het ook gekocht “kan worden” Daar ben ik zelf al een paar keer in zo’n situatie gekomen. Dat ik voor de keuze stond ; zou het die leuke trui voor mijzelf zou worden of toch dat leuke jasje voor Chelsea (die best wel aan de prijs was)

Je raad het mischien al ik kan dan gewoon niet over mijn hart verdragen om dan iets voor mijzelf te kopen en ik loop dus weer met iets nieuws voor Chelsea de winkel uit, als je me dat had verteld voordat ik kinderen had had ik je echt voor gek verklaard. Maar heel eerlijk gezegd heb ik wel tot de dag van vandaag nog steeds vrij weinig met andermans kinderen dan de mijne hoor…

Oké af en toe heb iedere moeder gewoon een beetje tijd voor zichzelf nodig, en ik merk wel dat dat belangrijk is. Ook eigenlijk in de kinderen hun belang want ze hebben niets aan een moeder die toch een beetje gespannen is en zich zelf al niet zo lekker voelt met zichzelf, pikken kinderen ook gewoon hartstikke snel op…., tenminste de mijne wel. Ik had ook verder niet gedacht om zo snel (en zoveel) van mijn kinderen te zullen gaan houden.

En zo trots zou zijn op elk nieuw dingetje wat ze hebben ontdekt of geleerd, en ik aan iedereen die het maar wil horen, wat ze ze voor schattige dingen hebben gedaan die dag J

Het is ook zo dat het mij gewoon heel erg heeft veranderd als persoon, en ik zou me nu het ook niet meer anders kunnen voorstellen dan  de moeder zijn van Chelsea en Jeamy!