Mijn zoon lijkt op.. mijn vader!

De band tussen mij en mijn vader was altijd maar.. zo zo. We hebben gewoon altijd verschillende interesses gehad. Ik ben (was) een echt meisje-meisje en hij is  gewoon een echte man; zo een die tegenwoordig eigenlijk niet meer gemaakt wordt! Eén die alles zelf kan en nooit huilt. Mijn vader kon uren praten over mannen dingen; schepen, hijskranen, gereedschap. Als we samen op pad gingen dan gingen we bijvoorbeeld samen naar de open dag van een fabriek. Leuk voor een keertje, maar na een half uurtje had ik het meestal wel gezien. Je hoort wel eens dat meisjes heel close zijn met hun vader, maar bij ons was dat absoluut niet zo! Misschien omdat onze karakters zoveel op elkaar lijken; we zijn allebei koppig, soms hard en houden onze gevoelens het liefst voor onszelf.

Helaas kregen mijn ouders ondanks dat ze er meer hadden gewild, maar een kind. Ik dus, een meisje. En ik? Ik kreeg een zoon. Een zoon die toevalligerwijs gek bleek te zijn op.. hijskranen, schepen, graafmachines; alle echte mannen dingen! Zijn eerste woordje was zelfs “kraan” Eindelijk heeft mijn vader dus een trouwe partner gevonden om op pad te gaan en de dingen te doen die hij leuk vindt. Casper is gek op zijn opa. Hij vraagt elke dag of we alsje-, alsjeblieft naar opa gaan en ze gaan bijna wekelijks wel samen op pad, al is het maar om te kijken hoe de graafmachines aan het werk zijn. En als Casper terug komt, kan hij er net zo over vertellen als mijn vader vroeger deed als hij thuis kwam van een dag weg; het duurde uren voordat hij uitgesproken was. Vroeger stoorde ik me hier groen en geel aan, nu kan ik er (natuurlijk) geen genoeg van krijgen. Ik wil alles weten wat ze hebben gedaan en gezien.

Inmiddels waardeer ik mijn vader een stuk meer dan vroeger, ik weet nu ook dat ik het een stuk slechter had kunnen treffen. Ik ben zo blij voor hem dat mijn zoon zo gek is op zijn opa en ze zo’n speciale band hebben, eigenlijk was hij namelijk altijd al een topvader.