Mijn regenboogbaby is geen baby meer

Onze regenboogbaby is geen baby meer, vorige week vierde wij zijn eerste verjaardag. Alle clichés zijn waar: de tijd vliegt. Ons lieve vrolijke ondeugende en ondernemende mannetje is inmiddels niet meer weg te denken uit ons gezin. Soms lijkt het mijlen ver weg dat alles zó uitzichtloos en oneerlijk was, dat ik rekening hield met het idee nooit voor de tweede keer een levend kindje in mijn armen te kunnen sluiten. Soms voelt het als de dag van gisteren en kan ik alleen maar vol dankbaarheid en liefde naar onze prachtige zoon kijken en zijn net zo mooie grote zus.

Tijdens de zwangerschap van ons zoontje heb ik geleerd dat gevoelens van verdriet en rouw mogen bestaan naast gevoelens van dankbaarheid en geluk. Dat het verdriet om Liv er mag zijn en dat ik mag zeggen en voelen dat ik mijn zoontje voor geen goud zou willen missen. Dat dat niet betekend dat Liv niet welkom was. De dingen zijn nu eenmaal gegaan zoals ze zijn gegaan.

Toen ons zoontje eenmaal geboren was, kwamen er andere gevoelens waar ik mee worstelde. Natuurlijk was ik dankbaar, gelukkig, verliefd en noem maar op, maar het hebben van twee jonge kinderen is soms zwaar en chaotisch. Dat mag, weet ik nu. Daar heb ik even over gedaan, voor ik het van mezelf af en toe pittig mocht vinden. Want dit wilde ik toch zo graag? Dan hoorde ik toch ook niet te klagen?

Maar ik klaag niet, weet ik nu ook. Sommige fases zijn gewoon pittig, sommige sprongetjes lijken uitzichtloos. Dat is niet leuk, dat mag ik best niet leuk vinden. Maar maakt mij dat ondankbaar? Nee. Zou ik het anders willen? Nee zeker niet.

Ik had er alles voor over gehad om deze fases door te maken met Liv. Ik ga deze fases met liefde door met mijn andere twee kinderen, maar dat hoef ik niet huppelend van geluk te doen ;-).

Onze regenboogbaby is nu onze regenboogdreumes, maar bovenal is hij zijn eigen heerlijke persoontje. Ons clowntje dat ons steeds weer aan het lachen maakt, onze stuntpiloot die me al vele grijze haren heeft bezorgd omdat hij weer eens ergens op geklommen was. Onze knuffelkont, onze benjamin. Zo welkom, zo gewenst. Hij maakte ons compleet; anders compleet en compleet anders.