Mijn moederhart brak in duizenden stukjes..

Skay zat alweer 2 weken op school na de zomervakantie. 5mg kreeg hij aan medicatie, een week later heeft hij een kleine ophoging gekregen van nog eens 5mg. Ik was zo benieuwd of school nu ook verschil merkte.. ik voelde me altijd onbegrepen, op het moment dat wij hulp zochten vond school het niet zo nodig. En dan denk je.. hoe kan dit nu?? Zien wij het dan verkeerd? Nu blijkt het zo dat kinderen met zware adhd juist ook niet op kunnen vallen in de klas, omdat ze meegaan met de rest (dit wist ik dus niet) maar goed dat ter zijde, deze juf begreep ons wel en zag wel degelijk verschil met die 5mg of die 10mg.

Op school doet hij het hartstikke goed. Heeft goede rapporten, hij is slim en komt gelukkig goed mee met de rest!

Kort daarna werd hij ziek, buikgriep. Bij Skay merk je altijd meteen of hij echt ziek is of dat hij een beetje doet alsof. Dat is wel weer een voordeel, haha. Die dag heb ik met hem spelletjes gedaan, filmpje gekeken en lekker geluierd. Zo halverwege de dag zegt hij ineens uit het niets 'Mam, ik heb zo'n fijne dag met jou, mijn hoofdje is niet meer zo druk en jij bent ook niet meer zo vaak boos.' Nou mijn moederhart brak in duizenden stukjes. Hoe moet hij zich gevoeld hebben al die jaren? Onbegrepen? Ik weet niet tot hoever die mindset gaat van kinderen, maar af en toe denk ik hadden we niet eerder aan de bel moeten trekken? Ik moet maar denken aan het positieve van alles dat we alsnog t besluit hebben genomen om dit jaar hulp te zoeken, en echt ik kan het iedereen aan raden. Als je het even niet meer weet is het helemaal niet erg om daarmee naar de huisarts te stappen. Er zijn allerlei instanties die je kunnen helpen.

Twijfel niet aan jezelf, luister naar je moederhart die heeft altijd gelijk!!