Snap
  • Kind

Mijn moeder doet zo erg haar best

Ik was een moeilijk kind mijn moeder heeft het erg zwaar gehad, ook toen ze er eindelijk achter kwamen wat het nou eigenlijk was.

Ik hoor mijn moeder naar mij roepen, " Berlijné het eten is klaar kom je binnen?" Ik schuif aan en begin gelijk te eten, mijn vader werkt vaak over om mij en mijn moeder te onderhouden, de onderzoeken kosten ook veel geld, ik heb er nogal wat achter de rug. Vanaf mijn geboorte tot mijn 4e huilde ik alleen maar, er is van alles geprobeert, koemelkvrije baby poeder, een middel tegen krampjes, venkelthee, een slaaptabletje, ik huilde alleen maar, ik ben meerdere keren opgenomen in het ziekenhuis maar ook het ziekenhuis kon er niet achterkomen wat er met mij was. Slaapproblemen is het enigste wat gezegt werd, als mijn moeder 15 minuten slaap kreeg was dat veel, maar ze houdt echt veel van mij, mijn ouders zijn de enigste die mij begrijpen

De volgende dag komt Koos langs, Koos is de man die de testjes bij mij afnam, de uitslagen zijn binnen. Ik weet het nog goed het was het jaar 1999, en ik ben 6 jaar en slaap nog steeds bijna nooit, mijn gedrag wijkt af en ik intresseer me in andere dingen dan de andere kinderen, en ik ben vaak zeer overactief. Koos haalt de papieren uit de grote envelop, Uw dochter Berlijné " hij schrapt zijn keel even " er is Geconstateerd dat uw Dochter Berlijné ADHD heeft en het syndroom van Asperger, mijn moeder reageerd met "precies zoals ik altijd al zij" dit was prettig voor zowel mijn ouders als mij, nu kon er eindelijk hulp komen voor mijn ontwikkeling en kunnen we meer begrip opbrengen voor de situatie, 

Ik zie aan mijn moeder ook wel dat ze op is, de wallen onder haar ogen zijn steeds groter geworden, als mijn vader thuis komt is ze vrij, en kan ze even buiten het huis tot zichzelf komen, soms hing mijn moeder als mijn vader thuis kwam huillend in de gordijnen dat ze dit niet meer trok, ik heb het allemaal nooit bewust meegemaakt, als kind denk je niet aan zulke dingen, mijn vader en ik sliepen tot mijn 8ste in de woonkamer, hij op zijn bank en ik op mijn eigen bank, ik kon niet slapen en al hellemaal niet zonder geluid, licht, en mensen.

Wordt vervolgd