Snap
  • Kind
  • dreumes
  • Bevalling
  • jongen
  • lopen
  • Vliegen

Mijn lieve kleine grote beer.

Echt alles doe jij snel in het leven.

Mijn man en ik waren op het begin niet op een lijn of we voor een tweede kindje zouden gaan. Ik was daar al eerder klaar voor als mijn man. Toen ook eenmaal bij mijn man de kriebels weer kwamen en we dus ook daadwerkelijk de knoop hadden doorgehakt. Ging het allemaal heel erg snel. We hadden samen afgesproken van, we zien het wel. Het maakte voor ons niet uit (op dat moment) hoe lang het zou duren voordat ik weer zwanger zou raken. Achteraf weten we, dat dit maar 6 weken zou duren. Ik was door het dolle heen. Zo snel had ik het niet verwacht!De zwangerschap ging ook erg goed. Ik was wel een stuk meer vermoeid als de eerste keer. Dat is ook helemaal niet gek als je er al eentje rond hebt lopen. De eerste zwangerschap kreeg ik helaas te maken met zwangerschapsvergiftiging. Ik werd nu veel beter in de gaten gehouden door de verloskundige. Dit vond ik erg fijn. Psychisch was dit wel erg zwaar, bij elk kwaaltje dacht ik al, daar gaan we weer!Mede hier door werd ik met 40 + 3 dagen ingeleid. Ik kon niet meer, ik was op.Als eerste werden mijn vliezen door geprikt. We zouden afwachten wat dit zou doen. Als mijn lichaam hier niet op zou reageren, zou het infuus worden aangesloten.Dat laatste is niet gebeurd, want mijn kleine jongen was klaar om geboren te worden.

En dat heb ik geweten!

Het ging allemaal zo snel! De weeën begonnen, eerst rustig, maar na ongeveer 20/30 minuten kwamen ze heel erg snel achter elkaar. Na een uur werd ik zo ongelofelijk misselijk! Ik weet nog dat de verloskundige uit het ziekenhuis aan mijn man vertelde dat dit meestal bij 4 cm was en/of bij 9 cm ontsluiting. De moed zakte meteen in mijn denkbeeldige schoenen. Zo ging ik dit niet volhouden. Ik vroeg ook direct of ze me konden checken op hoeveel cm ontsluiting ik al had. Ze wouden me niet ontmoedigen, maar op aandringen van mij zijn ze het toch gaan checken.Ik zat al op 9 cm ontsluiting, hoe dan?20 minuten later lag je al in mijn armen. Een uur en 20 minuten heeft de totale bevalling geduurd. Tot op de dag van vandaag kan ik dat nog steeds amper bevatten dat dit zo snel kan gaan.

Misschien had ik toen al kunnen weten dat jij alles snel doet in het leven?

Nu is mijn lieve Kian alweer 16 maanden oud. Hij rent en vliegt vaak door de huiskamer heen. De ene keer met een bal, de andere keer met een speel auto. Hij kroop al met een maand of 5. Lopen doet ie al vanaf 10 maanden. Ik kan het als moeder zijn maar amper bijhouden of hij heeft alweer iets nieuws geleerd. Toen hij leerde dat klimmen ook erg leuk is, vond ik dat maar dood eng. Op de tafel klimmen vind hij misschien nog wel het aller leukste, wij iets minder. 

Ik vraag me oprecht af, wanneer de rem er een beetje opkomt en het allemaal wat rustiger gaat. Mijn lieve kleine grote beer doet het heerlijk op zijn manier, en dat kan ik alleen maar respecteren.

Vliegt jouw kleintje ook zo door het leven? Of doet hij of zij het lekker rustig aan?