Mijn kleine zonnestraal

Als ik de deur al bijna open heb, rent mijn zoon nog even naar zijn kleine zus on haar een afscheidskusje te geven.

"Hoije!" Roept hij vrolijk tegen zijn voormalige juffen en ik zie hem de neiging onderdrukken hun niet ook nog een knuffel te willen geven.

Hij zwaait naar iedereen die hem iets zegt en houdt zijn glimlach onophoudelijk op zijn gezicht geplakt.

Als we bij zijn groepje van het kdv aankomen neemt hij meteen afscheid van knufje door hem in zijn mandje te deponeren. Iets wat ik niet op die manier zou moeten proberen.

Hij staat al tussen de andere kindjes aan tafel te spelen als ik nog om een kusje vraag. Die vraag wordt beantwoord met een dikke knuffel en een natte lebber waarmee mijn gezicht meteen weer gewassen is.

Ik vraag toestemming om te gaan. Hij antwoord volmondig met ja en ik kan de deur met een gerust hart achter mij dicht trekken.

Mijn week kan nu al niet meer stuk.

document.write('');document.write('');