Snap
  • Kind

mijn kleine mannetje naar de peuterspeelzaal..

Ik heb het lang kunnen uitstellen, maar nu moest mijn heerlijke peuter toch echt naar de peuterspeelzaal. Veel te stil in huis;)

Ik doe mij altijd voor als nuchtere moeder. negen van de tien keer ben ik dat ook echt wel! Maar toch vind ik het nog niet nodig dat het kleine mannetje naar de peuterspeelzaal moet. Ik heb het dan ook behoorlijk lang uit weten te stellen. Eerst was ik te druk met de verhuizing.. toen ging we verhuizen een pracht reden om het nog even voor uit te schuiven. Toen kwam er een baby. Tja ik wil hem niet het gevoel geven dat hij weg moet als er een baby komt. BAM! Nog een mooie reden om hem nog niet op te geven. Dan de december maand. Hij was al zo van slag dat Sinterklaas en Opa Piet net zo plotseling weer verdwenen dat als ze kwamen. Dat kon hij echt niet handelen hoor, om dan ook nog te moeten wennen op school. En kom op, met de kerstvakantie erbij zou het echt onzin zijn om hem dan heen te brengen. Dat waren wel zo’n beetje alle smoesjes. Dus vandaag was toch echt zijn eerste dag.

Hij had er zo’n zin in. Het hele weekend liep hij al met zijn nieuwe rugtas op zijn rug. Elke avond zei hij: ‘ik ga morgen naar school hè?’ Ik ging me gewoon schuldig voelen dat ik het zolang uitgesteld had. Niet dat ik me zorgen maakte, hij red zich wel. Het afscheid liep dan ook zoals verwacht soepel. Geen tranen en hij zwaaide alleen omdat de juf dat zei.

Dit toch iets sentimentelere moederhart dan ik had verwacht was blij dat ik hem weer op kon halen. Tot mijn verbazing liep hij huilend achter de juf aan. Hij vond het wel leuk.. tot hij was uitgespeeld.

Toen vond hij het tijd om weer naar mama te gaan. Als hij wat in zijn hoofd heeft.. Hij vertikte het om wat te eten, dat deed hij wel bij mama. Zingen? Mama danst er altijd bij en dan hoef ik niet op een stoel te zitten.

Whoeps.. dat zag ik niet aankomen. Thuis storte hij zich direct op zijn koekje en drinken. Hij speelt de hele dag al juf. dus ben benieuwd hoe het donderdag gaat. Hij zegt dat hij nog niet weet of hij wel heen gaat. Wijsneus! Ik ben in ieder geval toch stiekem wel blij dat ik hem niet een half jaar eerder heb opgegeven. ;) 

8 jaar geleden

Zoooooooooooooo herkenbaar! Ik ben zelf gastouder en heb elke dag 3 kindjes hier thuis. Ik vond het dan ook onzin om mijn eigen kind weg te brengen naar de peuterspeelzaal. Toen het consultatiebureau het toch aanraadde omdat mijn zoontje nog niet zo goed sprak, heb ik het serieus overwogen maar toch niet gedaan. Geen seconde spijt gehad. Maar toen werd hij 4. Slik. Toen 'moest' hij toch echt. Ik was erg benieuwd hoe het zou gaan omdat hij natuurlijk helemaal niet gewend was om zo lang en zo vaak bij mij weg te zijn. Het ging prima maar ik heb hem de eerste maanden tot de grote vakantie wel halve dagen laten gaan. Hij vond het hartstikke leuk met de kindjes maar hij was wel gesloopt als hij thuis kwam. Eén van zijn twee juffen was er niet heel blij mee want zij vond dat er een ritme in moest komen. Ik had zoiets van 'elke dag een halve dag is toch ook een ritme' ? Zij zei ook dat er wel meer kindjes lagen te slapen op een bepaald moment op de dag of te dweilen (mijn pubers noemen dat chillen trouwens ;-)) maar ik vond dat niet normaal en zielig. Daarbij: ik zat in de positie dat ik mijn kind gewoon op kan halen en thuis kan houden. Lang leve deze baan! Na de grote vakantie heb ik hem wel hele dagen laten gaan en nog steeds is hij wel moe maar hij zit goed in het ritme en hij vindt het hartstikke leuk. Hij is gelukkig ook op tijd wakker 's ochtends dus er is nooit strijd hier! Ik baal wel nog steeds, na de kerstvakantie ook. Ik vind het lastig om hem weg te brengen maar ik troost mij dan maar met de gedachte dat hij het heel leuk vindt! En daar gaat het uiteindelijk toch om! Het is ook super leuk om in deze fase te zitten hoor maar ik vind het allemaal wel heel snel gaan...... Ik heb fulltime van hem genoten en kunnen genieten maar toch heb ik soms het idee dat ik de helft van hem gemist heb. Time flies......