Snap
  • Kind
  • Gezond

Mijn dochter heeft Coxitus fugax

De tranen stonden in mijn ogen, maar ik hield me sterk. Voor mijn meisje.

Vanmorgen werd Zoë wakker. Ze schreeuwde het uit van de pijn. Onophoudelijk bleef ze huilen en snikken. Ik liep gauw haar kamertje in. Ze kon haar linkerbeen niet bewegen. Het deed zo'n pijn. Ik tilde haar uit bed. Mijn jongste kroop vanuit haar kamertje ook richting de kamer van haar zus. Ik tilde eerst Zoë naar beneden en legde haar op de bank. Daarna liep ik naar boven en pakte ook Demi op en bracht haar beneden. Ik pakte de telefoon en belde de huisarts. Om 8:50 konden we terecht. Ik kleed mezelf aan en mijn meiden, gaf Demi de fles en Zoë een boterham. En nu? Hoe ga ik dit aanpakken dacht ik. Ik moet 2 kinderen tillen. Tegelijkertijd. In de auto tillen is geen punt. Eerst til ik Zoë in de auto en daarna pak ik de Maxi-cosi met Demi erin. Dat gaat goed. En dan? Uit de auto bij de huisartsen post. Oké, ik vraag niet graag en gauw om hulp, maar ditmaal zou ik echt wat hulp kunnen gebruiken. Ik bel mijn moeder. Ze neemt niet op. Ze hoort de telefoon vast niet. Die slaapt natuurlijk nog. Ze is vandaag vrij. Ik bel mijn schoonvader. Hij geeft aan gelijk onder de douche te springen en ons op te wachten bij de huisartsen praktijk een paar straten van hem vandaan. Fijn. We stappen op tijd in de auto, deze start niet gelijk. Verdorie. Na 3 keer starten, lukt het. We zijn weg. Onderweg moet ik uitwijken voor een ambulance met zwaailichten aan, vervolgens gaat de brug voor mijn neus open en sta ik tot 2 keer toe voor een rood licht te wachten. 5 minuten te laat komen we op de praktijk aan. "Gelukkig" was de huisarts net weggeroepen door een spoedoproep. We nemen plaats in de wachtkamer. Toen ze terug was onderzocht ze Zoë. Mijn schoonvader hield Demi ondertussen vast. De huisarts wilde dat we een röntgenfoto zouden laten maken. We kregen een verwijsbrief. Mijn schoonvader ging richting huis. Mijn moeder had me inmiddels een paar keer gepoogd terug te bellen. Ik berichtte haar dat ik haar zo bel. Ik reed richting huis, parkeerde de auto voor de deur. Legde Demi op bed en Zoë op de bank en zette een film op. Ik belde eerst mijn man om hem op de hoogte te brengen van de laatste ontwikkelingen, toen mijn moeder. Ze zou meegaan naar het ziekenhuis. Nadat Demi wakker was geworden en ik de kinderen van eten en drinken had voorzien, konden we richting het ziekenhuis. Zoë in een rolstoel en Demi in de Buggy geduwd door oma. Op de afdeling Radiologie werd een röntgenfoto gemaakt. Ik hield haar handje vast. Ik merkte dat Zoë het spannend vond, maar ze deed het heel goed. Ze bleef goed stil liggen en luisterde naar de aanwijzingen die de arts gaf. Op de Röntgenfoto was niks te zien. De arts wilde voor de zekerheid een echo laten maken. We namen plaats in de wachtkamer. Demi liep wat rond en speelde met het speelgoed dat er lag. Zoë deed ook mee al zittend in de rolstoel. We werden al vrij rap geroepen voor de echo. De echoscopisch zag het gelijk. Zoë heeft vocht in haar heup. Dat doet pijn. Dit komt voort uit een eerdere ontsteking. Ze was afgelopen weekend goed ziek geweest. Dat klopt. Toen had ze dus een ontsteking in haar lichaam, die is verplaatst naar haar heup. De zogeheten "heupgriep" in de volksmond of ook wel Coxitus fugax in artsen termen. Niks ernstigs. Ze moest rust nemen en dan zal het over een paar dagen beter zijn. Opgelucht verlaten we het ziekenhuis. Het is inmiddels 13:00. We kunnen richting huis en nu is het een kwestie van uitzieken. Thank god!

8 jaar geleden

Lief van je Anouk H. Dank je wel!

8 jaar geleden

Ja enorm Anemiek2! Dank je voor je lieve bericht. Gelukkig dartelt ze alweer lekker rond :)

8 jaar geleden

Ik ook niet Peetje80. Ik ben ook gelijk gaan google-en na de uitspraak van de arts.

8 jaar geleden

Gelukkig wel ELS! Gelukkig knappen kinderen over het algemeen snel op, zo ook Zoë