Met handen en voeten

Toen mijn kinderen slechts kleine dreumesjes waren, kon ik er echt met de nodige verwondering naar kijken. Nog niet kunnen praten, maar het communiceren met andere kleine kindjes ging perfect. Met gebaren en bepaalde blikken lijken jonge kinderen elkaar al echt te begrijpen, waardoor ze ook  samen helemaal in hun spel kunnen opgaan.

Inmiddels zijn mijn meiden vier en zes en kunnen ze natuurlijk allebei communiceren als de beste. ( soms zelfs iets te goed naar mijn zin...) Toch hield ik vorige week zondag mijn hart wel even vast toen mijn twee meisjes hand in hand naar de Miniclub op de camping gingen. Let wel: dit was een Miniclub in Frankrijk en mijn twee blonde meisjes waren daar de enige niet Franse kindjes. Daarnaast sprak ook de leiding nauwelijks iets anders dan de Franse taal, dus ook voor ons was het lastig communiceren. De Miniclub was van 10.00 tot 12.00 uur en het was daar blijkbaar echt niet de bedoeling dat de kinderen tussendoor werden opgehaald of gestoord werden tussen de activiteiten door. Voor ons als ouders die eerste keer dus een behoorlijk lange zit.

Toen de meiden om 12.00 uur vervolgens met rode koontjes vrolijk huppelend de Miniclub uit kwamen, wisten wij echter meteen genoeg: ze vonden het geweldig. Sterker nog: ze spraken al over hun 'nieuwe vriendinnen'. Dat het onderling tussen onze meisjes en de Franse kindjes prima klikte zagen wij al snel in de speeltuin, bij het zwembad en noem maar op. Regelmatig hoorde je de Nederlandse namen van onze kinderen over de camping galmen in een onvervalst Frans accent. Na een paar dagen zag ik zelfs dat mijn oudste door een Frans meisje van een jaar of 10 werd begroet met twee vriendschappelijke kussen op haar wangen. Met handen en voeten leken ze elkaar uitstekend te begrijpen.

De hele week gingen de meiden naar de Franse Miniclub met een spetterend einde op vrijdagavond. Wat hadden ze geoefend voor hun optreden. Niet zomaar één dansje, maar een hele uitvoering over The Lion King. Stiekem pinkte ik even een traantje weg toen ik de meisjes zo vol overgave zag optreden. Ze vielen absoluut niet uit de toon en hadden alle aanwijzingen supergoed opgepikt. Toen wist ik het dus zeker: de kindertaal is universeel.