Met 2 jaar naar de peuterspeelzaal

Vol trots schijf ik dat onze oudste dochter net na haar 2de verjaardag mocht kijken of ze de peuterspeelzaal leuk vond. De peuterspeelzaal zit bij de zelfde instantie als het kinderdagverblijf en ze vonden haar wel heel erg wijs en ze mocht het gaan proberen……

En…………ze vind het geweldig! Op de eerste dag mocht ze stickertjes uitzoeken voor haar naam bordje. De leidster kwam aan met prinsessen, maar Megan wil geen prinsessen ze wil Dora & Boods! Haar naam bordje word geplakt bij een bakje waar ze haar drinken en koek mag neerleggen voor als ze wat gaan drinken.

Ze is de jongste die ze ooit gehad hebben en ze hopen dat Megan goed mee kan komen met de oudere kindjes…… Ze doet het perfect! Ze laat het kaas niet van haar brood eten en doet goed mee met de opdrachten, zelf al beter als de oudere kindjes die al langer mogen komen. Wel heeft ze op de 2de dag al een aanvaring met een ander meisje wat bijna 4jr is, maar Megan komt goed voor zichzelf op!

Het verhaal: ze zitten met z’n allen heerlijk aan tafel wat de drinken en een koekje te eten en Megan laat wat op de grond vallen. Ze bukt naar voren om het op te pakken maar het ligt te ver weg……….op het moment dat ze weer omhoog wil komen geeft het meisje naast haar Megan een zet waardoor, ja je raad het al, ze van de bank af valt. Het ging niet zachtjes want, de moeders die een kindje op school hebben weten dit, die bank was behoorlijk hoog! Megan draait zich om en geeft dat meisje toch een KLAP! Niet te kort! Daarna hobbelt ze snikkend naar de leidster die kijkt naar haar plekken in het gezicht. Ze is behoorlijk gehavend……..

Bij het ophalen komt de moeder van het “duw” meisje naar met toe. Met een grote grijns verteld ze me wat haar dochter had gedaan en laat het rode oog van haar kleine meid zien… Ze zegt: “maak je maar geen zorgen om je meisje hoor! Die red zich wel . En mijn dochter weet ook wat ze aan haar heeft”.

We moeten er beide om lachen! En mijn trotste moeder hart maakt weer een sprongetje…….wat is ze toch goed :)

We zijn inmiddels weer een paar weken verder en Megan heeft het onwijs naar haar zit. Ze loopt direct het lokaal binnen en legt haar koek en drinken in haar bakje. Daarna gaat ze spelen. Mama of Papa ziet ze dan niet meer staan. Met veel pijn en moeite krijgen we dan nog een kus van haar en moeten we toe kijken hoe ze niet meer weet dat we er zijn……

Zo geweldig hoe goed ze het doet en wat worden ze dan al groot!

Het is een cliché maar ik gebruik hem toch: Ze worden veel te snel groot!