Mediane halscyste

Mei 2018 werd onze jongste dochter geboren. Na een zware bevalling ging het genieten beginnen.

April 2019 zie ik een rood plekje in haar half. Ik denk een smetplekje en houd het in de gaten. Het plekje gaat niet weg en ik voel een bobbeltje eronder. Mijn alarmbellen gaan af en ik bel de huisarts. We kunnen terecht bij een vervanger. Onze eigen huisarts is met vakantie. De vervanger kijkt naar het plekje en vermoed dat het gaat om een mediane halscyste. Dis is iets wat niet vaak voorkomt. De huisarts heeft toen verteld wat het ongeveer was. Afspraak met de kinderarts werd gemaakt, maar dat duurde even. Ondertussen kregen we antibiotica.

Een maand later was het plekje erg uitgebreid. Er kwam rood vocht uit, het was nat en groter geworden. Wederom contact gehad met de huisarts en nu hadden wen onze eigen huisarts. Onze dochter had inmiddels ook koorts. Nu hadden we onze eigen huisarts en hij gaf aan dat hij niet wilde wachten, maar dat we dezelfde dag nog naar de kinderarts moesten.

Twee uur later was ik in het ziekenhuis op de kinderafdeling. De kinderarts daar ging kijken en gaf aan dat het meerdere dingen konden zijn. Het kon een mediane halscyste zijn, vergrote lymfeklieren of een tumor. Op dat moment zakte de grond weg onder mijn voeten. Ze regelde dat we gelijk door konden voor een echo. Zo zaten we nog geen half uur later voor de echo. We werden overal tussen gepropt. Na de echo kon met zekerheid worden gezegd dat het ging om een mediane halscyste. Maar onze dochter had hoge koorts en de cyste was erg ontstoken. We gingen met antibiotica naar huis en de mededeling dat ze de volgende dag geen koorts meer mocht hebben, anders werd ze opgenomen.

De volgende dag was de koorts gelukkig weg, maar de antibiotica was maar een tijdelijke oplossing. De kinderarts gaf aan dat een operatie noodzakelijk was. Mijn kleine meisje van net 1 moest onder narcose. Hoe het tot die tijd ging en hoe de operatie verliep, vertel ik in een volgende blog.