Mama's ik heb jullie hulp nodig (voor een kinderboek)!

Wat zou ik het graag eens afmaken. Gewoon een sabbatical nemen van een jaar en daarin alleen maar schrijven. Mijn droom is ook om een loterij te winnen. Niet om het geld, maar om het feit dat ik niet meer zou hoeven werken voor het geld en me puur kan storten op wat ik écht leuk vind in het leven. Mijn gezin en.....schrijven! Eindelijk dat boek eens af. Een aantal jaar geleden ben ik gestart met een roman. Met het uitwerken van dat ene idee wat ik als klein kind al had bedacht. Dus, eindelijk had ik een start gemaakt. Maar ja, dan komt er toch een gevalletje 'life is what happens to you while you're busy making other plans' voorbij. Nieuwe baan, nieuw huis, trouwen, weer nieuwe baan, studie er bij, nog eens verhuizen, aanrijding (waardoor ik de pc even met rust moest laten), zwanger, baby, weer werken, en de balans tussen thuis en werk zien te vinden, etc etc. Met alle gezondheidsperikelen er nog tussendoor. Het bleef maar liggen. In mijn hoofd of op kladblokjes bleef ik er wel mee bezig, bleef ik ideeën verzamelen. Maar het daadwerkelijke verder schrijven, het uitbreiden van het aantal hoofdstukken bleef achter. Het werd ook een steeds groter project zo, want ik wist dat hoe langer ik zou wachten, ik niet zomaar verder kon en opnieuw zou moeten starten met lezen, herschrijven enzovoorts. 

Vorig jaar pakte ik dan eindelijk de draad weer eens op. De hoofdstukken die er al stonden, heb ik opnieuw en opnieuw bekeken. Een aantal dingen ook herschreven (alsof een schrijver ooit tevreden is). En gelukkig zelfs weer een stukje erbij. Maar inmiddels staat het al weer even stil. Gelukkig en helaas is daar dan ook de wondere blogwereld. Gelukkig enerzijds, omdat je zo wel lekker met schrijven bezig kunt zijn en je op korte termijn resultaat ziet, iets af hebt. Je kunt het al snel met de wereld delen. Anderzijds helaas, want je voelt je ook soms verplicht voldoende blogs te schrijven, in tijden dat er weinig fysieke batterij over is naast het drukke leven en een soms veel te drukke baan. Dan schrijf je natuurlijk je blogs. Maar om dan óók nog eens aan je boek te (her)starten...dat zit er dan even niet in. 

Maar man wat blijft het jeuken. Mijn initiële verhaal blijft iets wat ik ooit wil afmaken. Maar ik merk ook wat vast te lopen hier en daar in wat er al gedaan is in dit onderwerp. Alles wat ik vroeger als heel origineel bedacht had, heeft inmiddels de revue al eens gepasseerd. Er is een hele periode geweest de afgelopen jaren dat het genre erg populair was. Juist toen las ik (of keek ik naar) de verhalen met een dubbel gevoel. Enerzijds geweldig omdat het zo aansluit op mijn ideeën. Anderzijds balen, want dat leek wel héél erg op mijn ideeën. Die moest ik keer op keer aanpassen, om maar origineel te blijven. Want ja, een mens die er plotseling achterkomt dat er nog een hele sprookjeswereld bestaat waar de rest van de mensheid geen weet van heeft, met alle facetten en wonderlijke wezens die daarbij horen, dat klinkt je als lezer vast bekend in de oren. Ik weet nog dat ik als klein meisje met mijn ouders door het bos wandelde. Ik ging altijd gewapend op pad met een sterke dosis fantasie. Ik deed altijd alsof ik een kaboutertje zag wegglippen achter een boom, waarna hij aan de andere kant van de boom weer te voorschijn kwam, mij een knipoog gaf en een 'shhhh-gebaar' maakte met zijn kleine vinger voor zijn mondje. Hij en ik snapten ervan. Ik mocht deel uitmaken van het grote geheim. Ik wist dat hij er was, mijn onwetende ouders wisten van niets. Als ze dan weer riepen dat ik een beetje bij ze moest blijven lopen, zette ik mijn drafje richting hen altijd met een glimlach in. Ik lachte vanbinnen om het leuke idee. Wat zou het heerlijk geweest zijn als ik dat kaboutertje écht had gezien. Vanuit die fantasie begon het verhaal. Maar inmiddels zijn er veel concurrenten / collega's op dit vlak. Narnia, Labyrinth, Spiderwick Chronicles, Harry Potter. Allemaal hebben ze elementen in het verhaal die ik ook ooit in mijn hoofd had. Ik laat me natuurlijk niet uit het veld slaan en dit verhaal wordt ooit een boek. Een sprookje voor volwassenen. Some day...

Maar weet je, misschien moet ik er ook even afstand van nemen. Want, dat andere gevoel wat ik steeds heb voor een boek, blijft ook knagen. Een kinderboek schrijven. Een spannend, grappig kinderboek. Zoveel herinneringen uit mijn jeugd komen uit boeken en films. Mijn grote held is toch echt Roald Dahl. Mathilda en de Heksen zijn simpelweg briljant. Mathilda heb ik gewoon onlangs weer eens gelezen en vind het als volwassene nog steeds briljant! Dát wil ik doen. Jochem Myjer heeft zojuist zijn eerste kinderboek de Gorgels uitgebracht. Je snapt dat ik een kinderboek (waar ik per definitie al blij van word) van ook nog eens mijn favoriete komiek meteen moest hebben. Max en ik zijn er nu in bezig en het is helemaal leuk tot nu toe. Als Max af en toe een ander verhaal wil lezen, zet ik alles in om hem over te halen tóch van de Gorgels te lezen. Ik wil weten hoe het afloopt!! -Mag ik bij deze even aan alle ouders aanraden dit boek meteen aan te schaffen? Het is echt zo leuk!- Dat was de positieve druppel voor mij. Ik parkeer mijn verhaal en die toen bedachte doelgroep. Ik wil, nee, ik GA een kinderboek schrijven. 

Maar...ik kan natuurlijk zo aan de slag gaan. Maar waarom zou ik geen input vragen van de ervaringsdeskundigen hier, de voorlezende ouders? Jullie weten als geen ander wat jullie kind boeit, beweegt, op het puntje van zijn stoel zet, waar hij zich helemaal in laat meevoeren. Dus ik vraag jullie input. Welke elementen moeten er zeker in? (of wat zeker niet) Moet er een slechterik in zitten? En zo ja, hoe slecht moet deze zijn? Wat moet de held van het boek zeker doen of zijn? Wat is absoluut iets wat jouw kind grappig of spannend vindt? Roept u maar!! Dan beloof ik dat als dat boek ooit af is, ik jullie ook noem in mijn dankwoord :-) (haha eerst maar eens afmaken en gepubliceerd krijgen, maar ach, gotta think big). 

Dus kom maar op met alle gave input voor het leukste kinderboek ooit! Op naar de Kinderboekenweek 2016!