• Kind
  • Mama
  • kind
  • pittig
  • loslaten

Loslaten

Na Lotte had ik nog geen klaar gevoel, dat hele kleine vond ik nog geweldig. Na Maud had ik dat wel, en nu vind ik het heerlijk dat ze steeds meer dingen zelf gaan doen en het steeds een stukje gemakkelijker wordt.

Bijvoorbeeld als Rene weg is dan hebben we een hond die 3x per dag uit moet, dat is af en toe best een geregel en heen en weer geloop. Nu kan ik Stef vragen of hij het wilt doen, Dorca is een al wat oudere labrador en Stef kan hem nu prima aan. Ook de tafeldekken vraag ik nu wat vaker aan de kinderen, heerlijk dat terwijl ik met het eten bezig ben hun dat voor mij doen.

Stef is gek op zijn zusje Maud, dus hij wil met alle liefde iets voor mij pakken als ik met haar bezig ben.

Maar dan komt het volgende, het loslaten. Stef is 8 jaar en ik vind het soms best pittig om hem steeds meer los te laten. Stef heeft een vriendje en zijn moeder heeft daar minder moeite mee. Hij mocht met wat geld alleen naar de winkel om wat te kopen. En met dit mooie weer naar het snackbarretje hier in het centrum.

Gister belde Stef vanuit het huis van zijn vriendje om te vragen of hij ook een ijsje mocht halen, met moeite heb ik toegestemd. Maar hij moest zich eerst even melden als hij terug was. Dat ging allemaal goed, alhoewel hij wel aangaf dat het ijsje thuis lekkerder was. Maar heb wel even gemeld dat hij er niet iedere dag op moest rekenen. Heb in de periode dat hij weg was nou niet echt rustig gezeten. Ben maar even in huis aan het rommelen geweest om maar afgeleid te zijn.

Aan het eind van de middag vroeg hij of hij door de buurt mocht fietsen. Nou vooruit dan maar. Na drie kwartier was hij nog niet terug. Net toen ik de fiets wou pakken om hem te zoeken kwam hij terug. Hij had gespeeld op het schoolplein. En was uiteraard even vergeten dit te vertellen. Ik kon weer opgelucht ademhalen.

Van Stef weet ik dat hij goed uitkijkt en oplet, ik hou mijn hart vast voor Lotte. Als zij zover is, zij is veel impulsiever.

Soms vraag ik me wel af of ik te beschermend ben, het liefst hou ik ze gewoon in en om de speeltuin. Van Rene weet ik dat hij mij soms daarin te beschermend vindt, hij is in een dorp opgegroeid en werd best vrij gelaten. Hij heeft er dan ook minder moeite mee.  Het is simpel, ik kan het gevoel niet veranderen maar ik probeer wel om hierin te veranderen.

Hou ik dit gevoel alleen bij de oudste, zakt dat als de volgende zover is? Ik hoop het wel, ik heb geen rust in mijn kont als hij alleen de hort op is.