Liesbreuk operatie

Vanmorgen om 6 uur ging de wekker. We hebben allemaal onrustig geslapen. Jij (Tristan) van de spanning voor de liesbreuk operatie en papa en mama, omdat jij tussen ons in lag te slapen (lees woelen) en natuurlijk ook een beetje van de spanning.

Om 6.45 kwam opa Henk al bij ons om op Romy te passen. Om 7.00 stappen we in de auto, want we moeten ons al om 7.15 melden in het ziekenhuis. Jij staat als eerste op de lijst om geopereerd te worden. Daar aangekomen worden we doorgestuurd naar de kinderafdeling. Een lieve zuster heet ons welkom en begeleid ons naar de familiekamer. Jij zit bleekjes bij ons op de bank. De spanning is van je koppie af te lezen. De zuster stelt jou wat vragen: bijvoorbeeld wat je hebt gegeten vanmorgen. Maar je had nog niks gegeten, want je moest nuchter zijn, dus dat is ook jouw antwoord op haar vraag.

Dan gaan we naar een kamer en jij zoekt zelf een bed uit, maar die moest van jou wel op een andere plek staan. De zuster vind het geen probleem en regelt dat voor je. Dan kleed mama jou om. Ondertussen meet de zuster jouw temperatuur met een hele snelle oorthermometer. Mama geeft jou daarna een zetpilletje. Dan mag je in je bed gaan zitten en wordt je door papa, mama en de zuster naar boven gereden in je bedje. We komen bij een schuifdeur en mama neemt voor even afscheid van je, want zij mag niet mee als je onder narcose gaat, want dat zou niet goed zijn voor jouw babybroertje in mama's buik. Mama probeert zich groot te houden voor jou, maar als je eenmaal uit het zicht bent, stromen de tranen over mama's wangen.

Papa gaat met je mee. Je mag nog even tekenen op een tekenbord en dan krijg je een kapje op je mond en neus. Even wordt je angstig, maar papa vertelde later dat je al heel snel sliep. Jij vertelt later dat je het kapje van je mond en neus af wilde trekken, omdat je dat niet leuk vond en het een erg vieze geur vond hebben. De zuster had al verteld dat ze had gehoord dat het naar olifantenpoep stonk en daar had je bij het gesprekje van 's ochtends wel een beetje om moeten lachen.

Als je lekker slaapt komt papa weer bij mama. Samen gaan zij in de familiekamer wachten totdat jij klaar bent. We eten samen een broodje, want ook wij hadden nog niet gegeten. Na dik een uur komt de zuster vertellen dat je klaar bent. Papa gaat mee naar de verkoeverkamer en daar ben je alweer druk aan het praten met een dokter. Je mag gelijk naar de afdeling. Mama wacht op jullie bij de schuifdeuren. Je kijkt een beetje verdwaasd om je heen als je mama ziet. Maar je wilt mama nu absoluut niet uit het zicht verliezen, dus als we de lift in stappen zeg je gelijk dat mama ook mee moet en natuurlijk doet mama dat.

Eenmaal op de afdeling moet je bijna overgeven, maar er komt niks uit, want je hebt natuurlijk de hele dag nog niks gegeten of gedronken. Daarna word je even heel boos. De zuster vertelt dat dat heel normaal is en komt door de narcose. Je wil naar huis en ook wil je je infuus eruit trekken. De zuster vertelt dat die er nog even in moet blijven, voor het geval je veel moet overgeven. Dan kan ze je daar medicijnen voor de misselijkheid door geven. Ze doet even een verbandje om het infuus, zodat je hem niet meer zo goed ziet, maar het blijft je bezig houden. Ook het cadeautje wat papa en mama je geven is niet leuk en weer word je heel boos. Mama pakt wat te kleuren en blijft even lekker bij je op bed zitten. Je kalmeert wat en gaat even lekker kleuren. Ondertussen mopper je soms nog steeds wat.

Papa geeft je een beetje drinken. Daarna mag je op het rode knopje drukken om de zuster te laten komen. Je wil graag een ijsje en de zuster had gezegd dat ze die ook wel voor je had. Je krijgt een ijsje en die gaat er wel in. De zuster komt nog een paar keer bij ons kijken. Papa gaat alvast medicijnen voor je halen en een rolstoel. Mama en jij gaan even bij het raam kijken en ook bekijken we de speelkamer. Je hebt geen zin om daar te spelen, dus we gaan weer terug naar de kamer. Dan komt papa weer en ga je even spelen met de rolstoel. Je bent al een stuk rustiger, want ook het infuus is er inmiddels uit.

Als de zuster komt vragen of je naar huis wil, zeg je dat je eerst je kleurplaat nog even wil afmaken, want daar ben je op dat moment mee bezig. De zuster komt even later weer en dan mogen we naar huis. Maar eerst krijg je nog een certificaat voor je dapperheid. Die heb je dubbel en dwars verdiend! Papa duwt jou in een rolstoel naar de auto. Het cadeautje wat je van ons hebt gekregen vind je inmiddels wel leuk en onderweg naar huis praat je daar honderduit over.

Eenmaal thuis krijg je van opa Henk ook nog een cadeautje. Later komt Danielle nog even langs en ook daar krijg je een kleinigheidje van. De rest van de middag is er geen visite meer en wissel je het spelen af met tv kijken. Na het eten, ga je lekker in papa en mama's bed liggen. We praten nog even wat en inmiddels lig je heerlijk naast mama te slapen na deze enerverende dag. Je bent een grote kanjer! Papa en mama zijn trots op je! Mama is de rest van de week vrij, dus je kunt nog mooi even rustig bijkomen van alles! Gelukkig is het achter de rug nu...