Last minute Ouwehand

Tsja, die C1000 Dagje uit bonnetjes waren nog tot en met 31 december geldig. Om ze nou zo ongebruikt weg te gooien is ook zo wat, toch 6 maal 5 euro korting. Dus besloten we op de valreep nog naar Rhenen te gaan. Het weer bleef vele malen beter dan gisteren was voorspeld, en dat was ook te merken aan het aantal bezoekers, redelijk druk nog. Inmiddels zijn we hier al zo vaak geweest dat de plattegrond enkel wordt aangepakt voor de kinderen, nouja, en voor de showtijden, da's ook nog wel handig. Even via deze weg een complimentje voor Ouwehand: er stonden twee shows in het zeeleeuwentheater op het programma, maar eind van de middag werd er nog een derde ingelast (lees: luidkeels omgeroepen over het park) omdat ze zo veel mensen hadden moeten wegsturen bij de tweede show. Netjes hoor. Bamboe Bill (van Telekids, Jungleclub) was een jaar of twee geleden in ons gezin op het toppunt van zijn populariteit, maar zijn show was alsnog wel aardig om te zien. Mijn zoon zat op het puntje van zijn stukje bank en ook mijn dochter zat er helemaal 'in'. Is die sneeuw echt mam, vroeg zoonlief kijkend naar een geprojecteerd nepraam. Op de foto met BB en Mountain Mike, nee dat hoefde niet zo van hem. Voor m'n dochter staan we altijd in de rij voor dat soort dingen, die wil met jan en alleman op de foto ;-) Jammergenoeg was het Berenbos niet toegankelijk. De andere dieren kregen nu iets meer aandacht. Gorilla's die tegen het raam aan kwamen zitten toen wij er met onze neus bij stonden: geweldig! Zo dichtbij! En mijn favoriete stokstaartjes zaten als een hoopje op elkaar onder een warme lamp, terwijl eentje buiten de wacht hield. Hoe leuk! (ik ben zelf toch nog altijd gecharmeerd van dieren(tuinen) zoals je vast wel merkt). Zoonlief merkte op dat de schildpadden zo snel waren (relatief gezien dan, en dat viel mij ook op) en dochterlief voerde gesprekken met een leguaan, die ze Iggy noemde, naar de verhaaltjes van Dierendokter Tom. Rijen dik stonden de mensen voor de Monkierail en in het Kraaiennest in RavotAapia leerden we tussen de bedrijven door ook nog even dat een ara wel 80 jaar kan worden, tijdens een korte voorstelling. En toen belandde dochterlief ook nog in de modder, omdat ze te hard liep. Zooo, wat was zij vies! (ergste eraf gehaald en hup, weer verder) Nou, wij hebben ons lastminute-dagje uit weer gehad. Het was super. Maar nu is mama moe... (met een beetje spierpijn dankzij het veelvuldig tillen van een ca. 16 kilo wegend modderig peutertje met 'moeie beentjes')