Lange nachten, vroeg opstaan & lekker spelen

Deze week is Sophie veel wakker geweest ’s nachts, en dan is de vraag ‘laat je haar liggen, haal je haar eruit of neem je haar mee naar bed?’. De eerste twee nachten was het ‘we nemen haar mee naar bed’ waarom? Goede vraag want het heeft niet veel goeds gedaan voor de nachten die volgde. Ik kan ook nooit slapen als zij bij ons in bed ligt, bang dat Michel over haar heen rolt ofzo. Plus er is gewoon geen ruimte voor! Stiekem is het ook wel lekker hoor even knuffelen, maar dan na een kwartiertje wel weer naar bed. Dat gaat natuurlijk niet zomaar. De derde nacht hebben wij haar dus laten liggen en zijn om en om gaan kijken en hebben haar gerust gesteld. Woest dat ze was! ‘als de buren haar maar niet horen’. Jammer dan, het is even niet anders! Nacht vier zijn we gewoon blijven liggen, de tien minuten regel? En jeetje wat duren die tien minuten dan lang!! Maar jawel hoor, ze werd elke keer vanzelf weer stil. Het kan dus ook op die manier, soms denk ik toch dat het geen kwaad kwam om je kindje af en toe bij je te nemen ’s nachts maar niet te vaak.

Normaal gesproken werk ik pas ’s middags omdat de kinderen dan pas vrij zijn van school, maar in vakanties en op studiedagen moet ik hele dagen werken. Afgelopen woensdag moest ik om half 8 beginnen, ik ga dan om half 7 mijn bed uit. Snel mezelf klaar maken en om kwart voor 7 Sophie uit bed halen. Die vind zo vroeg opstaan verschrikkelijk! Überhaupt mag ik haar niet wakker maken, madame houd gewoon van slapen. Maargoed, eerst het gang licht aan en even wachten.. dan rustig haar deur open zetten en weer wachten.. dan begin ik te vertellen dat zij op moet staan en dat we naar de ‘kindjes’ gaan. Nou het was geen succes, hoe rustig ik het ook deed ze moest alsnog erg hard huilen. Dan denk ik “Jaaaa ik snap het, mama kan ook wel janken nu” hup uit dat lekkere warme bedje dan maar. Ondertussen ben je 10 minuten verder en begint de tijd te tikken, om kwart over 7 moeten we uiterlijk de deur uit. “Kom op Sophie, werk nou even mee alsjeblieft” dan kijken die mooie blauwe ogen je aan en lacht ze lief naar me, daar kan je toch niet boos op worden. De kleine boef die ze is gaat na het aankleden meteen naar de woonkamer om aan tafel te zitten. Altijd hongerig! Gelukkig is eten geen probleem dus binnen 5 minuten zijn we klaar. Ondertussen is het dus 5 over 7 en denk je, nou dit ging zo slecht nog niet. “Sophie ga je schoenen en je jas maar aantrekken” nee hoor, ze wilt liever nog even spelen. Als ik dan alles klaar leg vind ze het toch wel interessant en gaat alles aan proberen te trekken. De probeert het altijd heel goed maar het gaat natuurlijk nog niet. “Mama helpen?” vind ze nu nog wel een goed idee. Ben benieuwd wanneer de fase ‘ik kan het zelf!’ begint. Yes 07:15 we zitten in de auto, gelukt!

Zaterdag zijn wij met vrienden en hun zoontje Jayden ( die is 3 weken jonger dan Sophie ) naar kidseiland in Almere geweest. We hadden ze al een tijdje niet gezien dus de kleintjes moesten weer even wennen aan elkaar, maar je merkte wel dat ze het erg leuk vonden om contact te maken. Ik was er nog nooit geweest maar het was meer voor iets grotere kinderen. Ballorig heeft bij veel locaties een groot apart deel voor baby/dreumes/peuters maar hier was ook dat deel niet echt leuk voor de kleintjes. Dus wij met 2 dreumesjes het grote kasteel in, niet echt handig maar uiteindelijk kwamen we bij de ballenbak. Hier hebben we wel een uurtje in gezeten want ze vonden het prachtig. Er zat in het midden een blazer waar je ballen op lucht kon laten zweven, heel interessant dus. Er was een klein jongetje van ongeveer 2 schat ik, die was niet zo lief! Steeds kwam hij bij ons om met Sophie en Jayden te spelen maar dat ging er nogal hard handig aan toe. Wat doe je dan? Je vraagt je af waarom zo’n moeder daar dan niets van zegt, misschien onder het mom van ‘ze moeten het zelf leren’. Maar wij vonden het niet echt prettig dus zijn maar naar de andere ballenbak gegaan haha. Even later kwam hij ook daar tevoorschijn, nu zonder moeder. Nergens te bekennen? Liep de hele ballenbak te terroriseren haha. Gelukkig was het voor ons tijd om wat te gaan eten en zijn hem snel weer gevlucht!