Lakse moeder of is het de ervaring?

Inmiddels heb ik 3 prachtige meiden op de wereld gezet, eentje helaas niet meer in ons midden maar voor altijd in mijn hart. Yara was regelmatig verkouden en oh oh oh wat begon ik dan te hyperventileren als ze een snotneus had of benauwd was van het hoesten. Meteen holde ik dan naar de drogist voor paracetamol en neusspray alles deed ik eraan dat ze weer beter werd. Ze mocht dan de hele dag op schoot hangen en slapen bij mama in bed. 🙈 Ellende, als ik nu terug kijk dan! Toen dacht ik dat ik het allemaal goed deed maar ik wist niet beter zal ik maar zeggen.

Toen kregen we Eva... Ja je raad het al die snotneuzen fobie was al snel verdwenen want dit meisje was even een heel ander gevalletje. En wonder boven wonder werd ik er steeds makkelijker in, de medische wereld leek ineens bekend terrein en alles pakte ik met beide handen aan. Ik voelde mijzelf ook wel een beetje de arts van mijn eigen kind. Soms zeiden de artsen van Eva dat ik zelf even moest aangeven wat ik graag wilde voor Eva want ik kende haar het beste. Bizar eigenlijk maar ik vond dat zo fijn. 

Toen kregen wij Nora en jeetje ik lijk wel heel makkelijk geworden. Ze hoest lekker dikke klodders en voelt soms warm aan en na 3 dagen denk ik oh ik zal eens temperaturen maar dan is het gewoon 37 en denk ik ach ze word wel beter. En dat is natuurlijk ook gewoon zo maar de reactie van mij nu is zoveel anders als mijn reactie 6 jaar geleden. Nu is de rust die ik Nora bied mij zoveel waard. Nora is de rust zelf en kan heerlijk zelf in slaap komen in haar eigen bedje, niet alleen overdag maar ook savonds en zelfs snachts. Soms wordt ze snachts wakker omdat ze dan moet poepen maar valt daarna weer zelf in slaap. Je wint daar zoveel mee door ze zelf af en toe lekker alleen te laten, zo mooi om te zien dat ze dan gaan brabbelen tegen knuffels of tegen de regenboog mobiel 🥰 

Alle drie de meiden net zoveel liefde gegeven en nog steeds natuurlijk maar zoveel verschil in de dingen die ik met ze doe. Bij de eerste is er nog paniek als ze huilen en bij de derde denk je ach even mopperen komt zo wel goed. Alle type huiltjes herken ik bij Nora en dat was bij Yara wel anders toen wist ik mij geen raad en dan lekker midden in de nacht uren wakker zijn omdat je niet weet wat het is.... Bij Eva wist ik ook wat alles was en daar was meestal het ongemak de boosdoener en de epilepsie aanvallen die haar zo van streek maakte. 

3 mooie meiden, 3 andere levens, 3 andere toenadering maar wel 3 dezelfde liefdes, 3 hartjes die mijn hart veroverd hebben 💛