Lachen om Felicia

Elke dag maakt ze me aan het lachen. Minstens tien keer. Vaak wel twintig. Ons kleine portretje Felicia. Als ze 's ochtends haar ogen opent, begint de pret. We zingen kinderliedjes in bed en ze doet gezellig mee met wilde armgebaren. Ze geeft ons kusjes en stapt uit bed. In haar kamertje zit ze op een krukje en pakt ze haar roze gitaar waar ze op speelt. Een muzikaal talent heb ik nog niet in haar ontdekt. Ze pakt het AH winkelwagentje en stopt haar knuffels erin. Die brengt ze elke dag even langs bij ons in de kamer. In de badkamer vindt ze een pak maandverband. Ze pakt de maandverband uit en legt alles op de grond. De papagaai ligt op de roze verpakking, Nijntje krijgt een maandverband als bed. Meestal krijgen de knuffels en poppen een kussen, vandaag moeten ze het doen met een maandverband.

Dan pakt het boek Monkie (Apie) en vertelt haar eigen verhaal erbij. Ze bladert het boek door van achter naar voren en weer terug. 'Mama, boterham', zegt ze en wijst de grote pot Nutella aan. Even later zit haar snoetje onder de chocopasta.

De dag is nog maar net begonnen. Ik heb al tien keer gelachen. Vier ochtenden per week gaat ze naar de crèche of peuterspeelzaal, maar deze ochtend is ze van ons. Ik geniet.

Het geluk zit in de kleine dingen. Dit grote geluk gun ik iedereen.