Klein maar fijn.... Of toch niet?

Senna was met zijn geboorte niet heel klein maar ook niet groot. Hij was 47cm en 3010gr. Hij is onze 3e zoon en ik gaf voor het eerst borstvoeding. In onze ogen bleef hij ontzettend lang klein en ik twijfelde dan ook of hij wel genoeg voeding uit mijn melk kreeg. Hij kwam ook om de 2 uur iedere keer en dronk dan beide borsten leeg. Op de wijk zeiden ze dat de 'groeiachterstand' die hij opgelopen had lag aan het feit dat hij toen hij 2 weken oud was opgenomen was in het ziekenhuis met het RS-Virus. Als hij deze lijn bleef volgen was dat goed. Al die tijd zat het mij al niet lekker maar goed, hij ontwikkelde zich verder absoluut prima.

Met 11 maanden mochten we weer naar de wijk en daar was weer een afbuigende lijn te zien in zijn groeicurve. Nu kwamen ze met het antwoord dat het er waarschijnlijk aan lag dat Senna zo ontzettend actief is. Hij wil het liefst de hele dag springen of kruipen. Ik heb toen al aangegeven dat dit na mijn idee niet klopt. Senna is dan wel ontzettend actief maar hij eet ook nog ontzettend veel. Hij krijgt minimaal 4 flesvoedingen, 2 keer per dag brood bestaande uit 2 sneetjes per keer, een fruithapje of gewoon een stuk fruit in kleine stukjes, groentepotje, een toetje wat meestal bestaat uit yoghurt, en dan tussendoor nog flesje(s) met ranja en een lange vinger. Hoe is het dan mogelijk dat je maar zo weinig groeit?

Uiteindelijk ben ik naar de huisarts gegaan omdat ik de fabeltjes van de wijk niet meer geloofde. Ik hecht nu eenmaal meer waarde aan de mening van onze huisarts. Ik gaf daar aan dat hij al sinds de geboorte kokhalst en dit nog steeds niet minder word. Dit kan verborgen reflux zijn was het eerste wat ze zei. Hier hebben wij zelf nooit aan gedacht, onze eerste zoon had reflux en daarbij kwam zijn voeding met volle kracht twee meter verder terecht. Ze wilde geen medicijnen uitschrijven om te kijken of die hielpen tegen het kokhalzen omdat zijn groei nog normaal was. Daarbij beantwoorde ze meteen mijn volgende vraag van de afbuigende groeicurve. Medicijn werd voorgeschreven en daar moesten we na de antibiotica kuur mee beginnen.

We waren goed 5 dagen bezig met het medicijn tegen de reflux, te vroeg om resultaat te merken, toen we  een verandering in zijn ontlasting merkte. Hij begon ontzettend hard te huilen, dit duurde een aantal minuten en daarna zat er een kleiachtige massa in zijn pamper. Pamper verschoond en ongeveer 15 a 20 min later opnieuw een volle pamper. Ditmaal had het eerder de substantie van water. We hebben contact opgenomen met onze huisarts waarbij de assistente aangaf dat dit vaker voorkomt en na 4 weken vanzelf over moest gaan. Dit komt ook voor bij kinderen die geen medicijnen gebruiken maar toch zijn we gestopt met het medicijn. Gewoon om voor ons gevoel uit te sluiten dat het hierdoor echt niet komt. We kregen de tips mee dat het kon komen door te weinig vocht binnen krijgen. Dit konden we voorkomen door 10cc meer water per fles te geven. Onze zoon krijgt al meer flessen dan normaal gesproken dus het leek ons niet de oorzaak maar we zijn dit wel netjes gaan doen. Het zou ook kunnen dat hij niet genoeg aan groente of fruit binnenkreeg. Aangezien hij die netjes iedere dag binnen krijgt hebben wij hier niets aan veranderd.

We zijn ondertussen meer dan 4 weken verder en zijn ontlasting gaat helaas nog steeds op dezelfde manier. We hebben contact gehad met de assistente en die gaf ons de tip om een 'dagboek' bij te houden en daar alles rondom de ontlasting in op te schrijven. Dit gaan we minimaal een week doen en dan gaan we op afspraak bij de huisarts zelf.

Wij zijn ontzettend benieuwd of het vele eten, het amper groeien en de moeizame ontlasting niet toch met elkaar te maken heeft op 1 of andere manier. Mijn moedergevoel geeft niet voor niets al vanaf het begin aan dat er iets qua groei niet goed loopt.  We zullen zien!