Kindje ziek, mama moe

We zijn tot nu toe gespaard gebleven, Onze oudste is inmiddels ruim drie en ik kan zeggen dat hij nooit zo ziek is geweest dat hij moest overgeven, Ik weet dat ik in mijn handjes mag knijpen want dat is best bijzonder. Eigenlijk zijn mijn mannetjes nooit ziek, nouja echt ziek niet.

Vannacht was het zover om 3.00 u begon de oudste te huilen. Ik ging even kijken en zag in eerste instantie niets. Toen zag ik iets liggen. Hij had gespuugd. Helemaal in paniek, hij kende het fenomeen ook niet. Hij wilde naar de badkamer. Daar ging hij op de grond zitten. "als je moet spugen dan doe het maar in deze emmer", opperde ik. "Nee", snikte hij. Hij moest en zou perse in een handdoek spugen. Waarom weet ik niet maar ik kreeg hem niet zover dat hij ergens anders wilde spugen. Mijn moedershart ging al tekeer bij het aanzien van zijn ziek zijn dus ik gaf gauw toe.

Terwijl hij snikkend op de badkamervloer zat, verschoonde ik zijn bed. Op zijn tutje zat ook een beetje. Mama mocht deze niet in de was doen! Ik heb hem zo goed en kwaad als het kon ontdaan van de spetters en teruggegeven. Je moet weten dat wij 3 identieke tutten hebben maar hij wil altijd dezelfde, half vergane, tut, met of zonder viezigheid.

Op een gegeven moment ging het weer even. Nieuwe pyama aan, even opgepoetst en terug in bed gestopt. Nog even bij hem gezeten en toen terug in bed. Een uurtje later, hetzelfde ritueel. Nog een handdoek, weer een schoon bed en weer even bij hem gezeten. Toen heb ik de was maar aangezet, want het ging wel ineens snel zo met het beddegoed.

Toen heeft hij lekker geslapen tot de ochtend. Hij voelde zich nog niet al te best dus ik heb hem op de bank gelegd, Zeppelin aangezet en een bak neergezet. Die hij vervolgens wel gebruikte om in te spugen.

Daarna heeft hij niet meer gespuugd.

Het rare aan die jonge mannen is dit:

Kindje ziek, mama moe Hij is vanaf 3.00 u wakker geweest, gespuugd, zich beroerd gevoeld en als hij dan klaar is met spugen de volgende ochtend dan staat hij na een uurtje klaar om aan de dag te beginnen. Wil spelen, is weer zijn oude zelf. Terwijl mama nog helemaal brak is van zijn nachtelijke ziek zijn en de hele dag last heeft van rare klachten door de vermoeidheid. Zou het niet fijn zijn als wij zo veerkrachtig konden zijn als onze kinderen? Na een keertje doorzakken, één keer spugen en hoppa weer verder?

Er was de rest van de dag niets meer aan hem te merken. Ik heb wel geprobeerd zo goed en kwaad als ik kon om hem rustig te houden en dat was een hele taak. Gelukkig is hij weer de oude want zo'n ziek kind is ook echt heel zielig.