Snap
  • Kind
  • post

Kinderfeestje zonder stress!!

Daar ging mijn planning...maar toch geen stress!

Als 'mama-die-niet-werkt' was mijn project de afgelopen weken het eerste kinderfeestje van mijn dochter. Mijn carrière begon ooit als kinderleidster, dus ik had er zin in. De map met knipsels uit de mama-blaadjes lag klaar en de voorpret kon beginnen. Als een Sherlock Holmes speurde ik het internet af, ging bij drie verschillende Actions langs om ongelovelijk veel geld uit te geven maar toch ook te besparen, en binnen 2 weken had ik alles verzameld. De planning per 10 minuten lag ook al klaar. De realiteit: 12.00: kinderen verzamelen uit school.Alle 6 de kinderen moesten plassen of nog iets anders. De juf was erg blij met me. Om 12.20 verlieten we het schoolplein. Na wat gesjans met de busschauffeur mochten we gratis met de bus mee. De kinderen bleken allemaal erg lief en welopgevoed. Thuis had E. de pannenkoeken al gebakken dus de kleintjes konden zo aanschuiven. Ik had een kwartier uitgetrokken voor deze schranspartij maar nee. Een jongetje besloot met alles wat er op tafel stond zijn pannenkoek te decoreren nam dit zeer ernstig op. Drie kwartier later zaten de kleine feestneuzen nog per vierkante centimeter hun pannenkoeken te beleggen. Daar ging mijn planning! Maar ze keken er erg gelukkig bij. Daarna dacht ik een leuke stoere en vooral aparte activiteit aan te bieden. Het ballonnenspel! Men neme iervoor:ballonnen met daarin confetti en briefjes met de namen van iedere gast, en een prikpen. Alleen: zodra de prikpen in beeld kwam renden de partygangers gillend en huilend de keuken in. Gelukkig liep het met een sisser af, letterlijk: een schaar liet de ballonnen keurig rustig leeglopen en dit was al spannend genoeg. Er moest er eentje poepen, er was er eentje nog steeds bezig met het decoreren van de pannenkoeken, het speelgoed was ontdekt. Met tegenzin ging men mee naar het volgende festijn: de speeltuin. Ik zeulde een tas mee vol te grote schoenen en zakken, tbv lollige renpartijen. Daar, op het gras, had ik verzonnen. Op het gras vallen is niet erg, toch? Op het gras vallen is dus wel HEEL erg. Vreselijk. Het ene kind na het andere viel uitof nog erger± veegde dapper snel de tranen weg en zei± geeft niks hoor! En dan een schuine blik en neplach naar de jarige (die wijselijk was uitgeweken naar de wipkip), want ja, aan diegene zou het niet liggen dat het feestje wordt verpest. Ter plekke verzon een kleine gast dat we toch ook 'gewoon' konden rennen? Dat kon ook en dat kon ook heel lang.De schatjes renden zich een ongeluk en ik streepte in gedachten de knutselactiviteit en de kussendans en de danswedstrijd en het schminken maar door. De Pinata niet. De Pinata MOEST. Over deze activiteit kan ik het volgende kwijt:

  • het is best raar om kinderen op te stoken een pinata in de vorm van een klein meisje kapot te meppen
  • het is nog raarder om alsdat meppen niet lukt er een soort oud-hollands vierendelen van te maken
  • je behoort een pinata blijkbaar zelf te vullen. Wisten wij niet.

En...daar waren de ouders al! De kinderen hebben het geweldig gehad. Ik ook. En 's avonds ook nog eens de slappe lach. Moeten we echt weer een jaar wachten?

10 jaar geleden

oh wat een leuke reacties!!

10 jaar geleden

dank je!!

10 jaar geleden

kijk, dat zijn nog eens ideeen :-)!!

10 jaar geleden

De Pinata moest! hahahahah ;-) Maar ik snap je goed hoor, heb je iets leuks bedacht...