8 jaar geleden
Kijken bij de zwemles
Na de zomervakantie is mijn stoere Kleuter begonnen met zwemles. Toch best wel spannend hoor. Weer een moment van loslaten.
Voor Kleuter is het zwembad geen onbekend terrein. Met vier maanden nam ik hem mee naar het zwembad voor een lesje babyzwemmen.. Omdat ik dat dat leuk vond. Een momentje tussen moeder en zoon. Alle tijd en aandacht voor elkaar. Ik genoot er zo van dat ik het ben blijven doen. Elke vrijdagochtend, ons moment. Daar kwam niets tussen. Ook de de geboorte van onze Diva niet. Nou ja, voor een paar weken dan. Maar zodra ik weer mocht zwemmen, toog ik met mijn manneke naar het zwembad voor de zwemles. Diva ging mee. Zij 'moest' er ook aan geloven. In het zwembad is een gratis kinderopvang. Eerst mocht Kleuter spelen bij de opvang en zwom ik een half uur met mijn meisje. Daarna wisselde ik de kindjes om en plonsde ik nog een keer met mijn ventje het water in. Ideaal en ik genoot. Van beide kindjes. Ze vonden het leuk.
Totdat Diva ruim 1,5 was. Zij vond er opeens niets meer aan. Geen idee waarom niet. Zelluf zwemmen met mama wilde ze wel, maar meedoen met de les niet. Dus bleef ik een beetje dobberen met haar, dat vond ze wel fijn. Nog aan paar maandjes en dan zou Kleuter vier worden en zou hij moeten stoppen met de zwemles. Hij ging naar school. Heel even nog heb ik het aangekeken met mijn meisje. Misschien zou ze het toch weer leuk vinden? Maar nee. Ik deed haar er echt geen plezier meer mee. Met pijn in mijn hart besloot ik te stoppen. Na al die jaren. Leuke vriendschappen zijn er ontstaan. Voor haar was het gewoon niet leuk meer. Watervrij is ze wel, ze springt zo het water in, gaat kopje onder en is een echt waterratje. Behalve als ze naar de zwemles moet.
Na de zomervakantie mocht Kleuter beginnen met de zwemles. En dat vond ik best spannend. Nu moest hij het 'alleen' doen, zonder mama die meegaat het water in. Zo stoer. Wat ben ik trots op hem. Inmiddels zijn er een paar weken en zwemlessen voorbij en mochten alle papa's en mama's komen kijken naar de zwemles. In een bloedheet zwembad zaten we tussen alle andere enthousiaste (groot)ouders. Het zweet liep van mijn rug, mijn wangen waren rood. En op mijn gezicht de allergrootste glimlach die ik maar had. Daar ging-ie hoor, mijn trots. Manlief zat naast me. Ik keek stiekem naar hem en ik zag dat hij net zo trots was. Ons manneke. Elke keer als Kleuter naar ons keek, staken wij onze duimen omhoog en riepen 'Goed zo'. Kleuter straalde en liet zien wat hij allemaal al kon.
En Diva? Zij was met ons mee en moedigde haar grote broer vanaf de kant aan. Heel stoer liep ze daar in haar rokje en hemdje langs de waterkant. Ik vroeg haar nog of ze ook wilde zwemmen. Met mama het water in. “Ja”, ze ze. Mijn hart maakte een sprongetje. Zouden we dan toch weer gaan zwemmen samen? “Jussouw niet, telluf pemmen wille ik” (Juffrouw niet, zelf zwemmen wil ik). Ze geeft op haar eigenwijze manier duidelijk aan dat ze niet meer naar de zwemles wil.
Ben jij ook met je kind(eren) naar babyzwemmen geweest? Hoe vond hij/zij dat, en jij?