Kids en Huisdieren!

Meet Nok!

Nok, zo heten mijn aller eerste huisdiertje sinds ik op mijzelf woonde. Nok was een dwerghamster. Toen ik hem kocht had hij een simpel hok, maar die werd daarna snel ge-upgrade naar HamsterPaleis! Met drie verdiepingen, renmolen, een glijbaan, zijn eigen slaapkamer huisje met zachte watjes erin en zo'n tube waar hij doorheen kon rennen. Had hij dit verdient.. Nee, Nok was echt een klootzak. Haha!! De eerste paar weken dat hij bij me was was hij mega lief en knuffelig. Ik heb hem door mijn handen laten lopen of ik maakte een holletje met mijn handen waar hij dan lekker in kroop, zo lieeeff!! Maar dat sloeg om in bijtgedrag en later viel hij mijn hand zelfs aan als ik zijn hok moest verschonen of hem eten wilde geven. Toch was hij mijn hammie en ik hielt van hem, ondanks zijn kapsones.. 

Toen ik Nok had, hadden we nog geen kids. Wel had ik mijn huidige vriend al (als beste vriend/opbloeiende liefde). We woonde soord van samen in mijn soord van studente kamer. Toen ik op vakantie was en een keer met spoed naar Amerika moest met mijn moeder (mijn oud-oom lag op sterven en mijn oud-tante had gevraagd of mijn moeder en ik wilde komen om haar bij te staan) heeft mijn vriend ook op meneer Nok gepast. Ze waren opeens dikke vrienden en hij stuurde me deze foto.. Gewoon zittend op zijn hand, lekker knabbelend op nootjes en zaadjes.. Klootzak.. Ik bedoel Nok he!! Hij haten mij gewoon ofzo, desondanks ik hem verzorgde en villa's voor hem kocht. Toch was Nok cool. Hij werd 3 jaar. (Dat is oud voor een hammie!) Hij was een albinotje, wit met rode ogen!

Slangie aka Kaa

Mijn vriend wilde graag een slang. Hij zeurde en zeurde.. Maar we hadden Nok al en woonde nog steeds op mijn kamertje. Toch heb ik toegegeven. We waren in de dierenwinkel om iets te halen voor Nok en vriendlief zag de slangen afdeling. We keken.. En keken.. Aaaahhh toeeee!! Ze waren super klein, baby slangen. Een centimeter of 15. Er was één hok met één slang waarop stond 'Tam'. Hij was niet giftig, van oorsprong een wurgslang maar hij zou niet groot worden en wurgen deed deze niet. Pffff... Okeeeee...

Slangie werd geinstaleerd, 1 meter van het hok van Nok, wat een combinatie zeg (niet veel later zou Nok overlijden dus hij heeft slangie nooit gezien, NEE we hebben hem niet aan de slang gevoerd!!). Al onze vrienden waar super geintereseerd en iedereen moest hem aanraken en vast houden. Slangie bewees zijn tamheid, hij was lief en beet niemand. Toch heb ik hem nog nooit aangeraakt! Ik vind het prima dat hij er is maar vasthouden, NO WAY!! 

Dit is Slangie als baby, net bij ons:

Slangie is inmiddels nu zo'n 4 jaar bij ons en hij heeft nog nooit (opzettelijk) gebeten. Één keer perongeluk. Mijn kleine broertje (13) gaf hem te eten ,een "pinkie" (baby muisje zonder haar, heeft nooit geleeft). Dit voer leek zo op zijn vinger, zelfde kleur, zelfde vorm, dat Slangie zich vergisten. Kan gebeuren, mijn broertje vond het gelukkig niet erg en zei dat het voelde als 2 naaldjes. 

Daarin tegen is Slangie zelf wel een keer gebeten.. Door onze kat (meneer komt zo aan bod, wat een viguur). Slangie had een klein gaatje gevonden in zijn hok. Mijn vriend had deze zelf gemaakt. Nooit gedacht dat Slangie hier doorheen zou gaan. Slangie stak zijn kop door het gat en toen hij merkte dat hij niet ging passen was er geen weg terug meer, onze kat pakte Slangie en trok hem door het gat waardoor zijn zijkant openscheurde (zo'n 3cm in de lengte). Ik moet gokken dat het op deze manier is gebeurd maar het kan bijna niet anders. Dit gebeurde namelijk om half 1 s'nachts, we lagen in bed, ik werd wakker van gerommel en dacht dat er was ingebroken! Ik schopte mijn vriend uit bed en toen hij me naar de woonkamer riep zat er bloed op de muur en op de vloer, ik schrok! Slangie lag bloedend in een hoek, arm ding!! Met een snee en beten, vlak voor zijn kop. Als ik niet wakker was geworden.. Pfff, ik wil er niet aan denken!! Hij is helemaal hersteld! En nog steeds bij ons!

Meneer liet als er bezoek kwam altijd eerst Slangie zien. Het was zijn vriend. Nu zegt hij: 'Langie! Sssssss!'. Mevrouw vind hem ook leuk. Slangie is nu zo'n 70cm en heeft echt een langer hok nodig, haha!

Slangie en mevrouw kussend (vandaag):

Vriend Frits

Frits ja, zo heet onze kater. Hij is mijn vriend door dik en dun en jemig wat hebben wij samen al veel doorstaan.

Ik kreeg Frits op mijn babyshower van mijn schoonmoeder. Het was niet de beste tijd voor dit cadeau omdat ik mijn shower, die 2 dagen duurden, zelf helemaal organiseerde. Ik had totaal geen tijd om dit lieverdje aandacht te geven de komende 2 dagen! Hij werd in de badkamer geplaatst met water, voer en een bak kattengrind. Mijn shower vond plaats in onze tuin en Frits mocht NIET naar buiten, hij zou verdwalen! Arm beestje, miauw!! MIAUUUWWW!! Geef mij aandacht!!

Ondanks onze slechte start trok hij naar mij toe. Ik was zo'n 7-8 maanden zwanger. We speelde samen, sliepen samen, knuffelde samen. Mijn vriend werkte 40 uur in de week en met 35 graden zomer buiten was ik niet van plan met mijn hoogzwangere buik alleen het huis uit te gaan. Frits werd mijn maatje.

Na de bevalling van Meneer werd ik iets onzeker over Frits, hij zat ik een mega speel fase en beet alles wat maar bewoog. Ik zou gewoon super goed moeten opletten, over een maand zou hij ook lekker naar buiten mogen.

Bij thuiskomst met Meneer, lieten we Frits aan hem snuffelen, dat ging top. Hij deed opvallend voorzichtig met Meneer en leek te weten dat hij niet met dit kleine, roze ding mocht spelen.

Het is wel één keer mis gegaan. Ik stond in de douche, Meneer lag in de box en vriendlief zat volgens mij tv te kijken of te eten. Opeens begint Meneer te gillen! Frits heeft zijn hand in zijn bek en bijt! Mijn vriend pak Frits op en "gooit" hem naar de andere kant van de kamer. Meneer had gaatjes in zijn kleine handje maar bloede gelukkig niet! Frits heeft het geweten!

Na dit voorval deed Frits super voorzichtig. Soms sliep hij in de box. Als hij ergens op sprong keek hij altijd eerst goed of Meneertje daar niet al lag, zo wel, ging hij meteen in zijn remmen. Het was zelfs zo dat Frits bij Meneertje begon te waken. In de box, op bed, waar Meneer was, was Frits.

Ze werden dikke maatjes en Frits was de ideale kat. Hij kon goed met Meneertje, kwam buiten en kwam weer thuis, verdwaalde niet, at goed, had nooit ongelukjes in huis.

Zomer's tuinierde ze samen, haha!

Maar toen sloeg het nootlod toe.. Er was storm en Frits was buiten. Ik maakte me altijd wel een beetje zorge maar hij was hard, hij zou het aan kunnen en ergens schuilen tot hij weer door het keukenraam kon klimmen. Dat deed hij altijd. Ik weet het nog als de dag van gistere.. 

Het was zaterdag in de na middag, ik was thuis met een goede vriendin en Frits hopte door het keukenraam, hij mauwde verdrietig en we mochte hem niet aanraken. Na hem te inspecteren zag ik dat zijn achterpoot dik was. Hij zetten er de ene keer wel kracht op en het volgende moment niet meer. Aangezien het zomer was dachte we eerst dat hij was gestoken door een bij. We belde de dierenambulance omdat het zaterdag was, er was geen dierenarts open in de buurt. Het liep op niks uit.. Toen mijn vriend eindelijk thuis was voelde hij aan de poot, hij werd stevig gekrabt en gebeten maar kon duidelijk voelen dat hij gebroken was..

We moesten wachten tot maandag en Frits had veel pijn! Toen we bij de dierenarts kwamen werd hij opgenomen. En toen we hem mochten halen later die dag. Was hij onder narcose gebracht omdat hij te vals was geweest.. Er waren röntgen foto's gemaakt en zijn been was gespalkt. Het was inderdaad gebroken, zijn HELE voet was doormidden. En wij waren 400 euro lichter, die we niet hadden.. Ook zouden we elke week, zes weken lang, terug moeten om de spalk te verversen. Dat zou elke keer rond de 80 euro kosten, wat we ook niet hadden..

We konden niks anders dan besluiten om niet wekelijks terug te gaan.. En hebben de spalk zo'n 5-6 weken laten zitten. Het ging beter met Frits! We mochten hem weer aaien, kwam bij ons zitten en ging zelfs naar buiten, wat eigenlijk niet mocht.. Maarja. Na dus ongeveer 6 weken hebben we een vriend gebelt ons te helpen met het verwijderen van Frits zijn gips. Hij hielt Frits vast en mijn vriend knipte voorzichtig met een verband schaar het gips af. Ik had er vertrouwen in! Dat het goed was gekomen! Frits ging nadat het klaar was in de (vieze) was mand liggen en viel in slaap. Wij gingen ook naar bed..

De volgende ochtend moest ik om half 6 op om te gaan werken. Ik at mijn ontbijt op in de woonkamer en stapte toen de badkamer in om mijn make-up te doen. Frits lag daar nog steeds.. In helse pijn.. De was waar zijn pootje op lag was vies met roze wondvocht en de onderkant van zijn poot, zijn tenen denk ik waren zwart.. Ik schrok me rot en ik was zo bang! Zijn pootje leek aan het rotten te zijn! Ik maakte mijn vriendje wakker en zetten Frits in onze slaapkamer op bed. Ik zetten er wat water en eten neer en deed de deur dicht. Ik hoorde hem gillen elke keer als hij bewoog of zijn pootje probeerde te wassen.. Maar ik MOEST naar werk..

Op werk heb ik alleen maar gehuilt. Ik berijde me voor op het ergste. Amputatie of inslapen. Mijn beste poezen vriend in de wereld..

Gelukkig was ik om 16:00 uur al thuis en mijn vriend om 17:00 uur. Er was een andere dierenarts in de buurt die s'avonds inloop consult hadden! We gingen meteen en ik was zo bezorgd.

Frits werd onderzocht en wat de dierenarts zei kon ik niet geloven! 'Hij heeft een grote bacteriele infectie in zijn pootje maar met een goede antibiotica kuur moet hij er boven op komen. Zijn pootje is wel scheef aan elkaar gegroeit maar zal nog kunnen lopen, zijn tenen zijn ook erg vies, heeft hij buiten gelopen met zijn spalk?'. Ik sprong een gat in de lucht! Frits zou leven en erboven op komen!! Na de antibiotica kuur was hij weer de oude! 

The KING is back!

Toch was het met de ellende nog niet gedaan.. Frits was beter maar zeker geteaumatiseerd door de pijn. Hij bleef steeds langer en vaker buiten. Soms kwam hij maar twee keer per week thuis, at hij wat en ging weer. De kattebak hebben we weken lang niet hoeven verschonen. Ik verdacht mensen die een straat verder op woonde ervan hem binnen te laten en eten te geven. Een lieve buurvrouw melden mij dat Frits daar vaak voor de deur op de mat zat. Mijn hart brak een beetje.

We zouden gaan verhuizen, de baby kamer was al leeg en we waren al half ingepakt. Frits wilde niet eens meer binnen komen. De strijd begon. 

Het kosten me twee dagen hem naar binnen te lokken. Hij was zo vreselijk agresief dat toen hij binnen was, ik hem opsloot in een bench in de lege baby kamer. Na de tweede dag liet ik hem de bench uit maar niet de kamer. Er is zelf nog iemand langs geweest om te kijken of ze hem wilde adopteren.. Wij zouden in een flatje gaan wonen, Frits zou niet meer naar buiten kunnen.. Maar ze vond hem te agresief (pfiew.. Gelukkig, achteraf!!). De 5e dag deed ik hem weer in de bench, ik was bang voor hem maar het lukte me. Met oven wanten aan droeg ik de bench de woonkamer in. Frits MOEST en ZOU weer wennen aan ons en moest ons lief gaan vinden!! Hij deed het redelijk maar blies me nog te veel om hem eruit te laten. Na een week liet ik hem eruit. Wat was hij blij! Ik begon hem te aaien met een bostel en dat was oke. Maar hij was nog wel wantrouwig dus we moesten rustig aan doen, maar agresief was hij niet meer.

We verhuisde naar de flat. Een nieuwe omgeving was goed (Mevrouw was ondertussen ook al geboren en een maand of 3 oud). Het blazen was over en iedereen mocht hem weer aaien. We castreerde hem en hij werd weer mijn vriend Frits! Vorige maand kwam hij zelfs weer voor het eerst sinds kitten tijd weer op schoot!

Hij is mijn vriend, in goede en slechte tijden!

Vriendin Flo

Flo hebben we in een inpuls meegenomen bij mijn schoonmoeder. Flo is een poes. Ze was super mooi en mega schattig! 

Toen ze Frits ontmoeten dacht ik: 'Dit gaat niet goed!!'. Maar ze was niet bang en schrok niet van Frits zijn geblaas. Ze zijn broer en zus maar niet uit hetzelfde nest. Ze is een echt knuffelbeest en ging super met de kids. Ze hielt van spelen en klooien en beet nooit. Ze was een totale tegenpol van Frits. Dat maakte haar zo leuk.

Toen ze een jaar was werd ze zwanger en kreeg 5 kittens! Dit was een week voor we zouden verhuizen, goeie timming vrouw.. Het waren 3 rood/witte, één lapjes en één zwart witte. OMG wat waren ze cute! Een rood witte overleefde het uiteindelijk niet.. Dat vond ik zo rot.. 

De baby's!!

-Links boven: Joy.  -Rechts boven: Lucy (Lucifer).  -Links onder: Djent. -Rechts onder: Purdley. HARTJE!

Drie hier van zijn geadopteerd door mensen die ik persoonlijk ken, o.a mijn broer (hij heeft Djent). Joy is naar een een jong gezin gegaan, ook met een peuter en een kat vriendje om mee te spelen :)

Nadat de kittens weg waren ging het met Flo steeds slechter. Met haar gezondheid. Ze braakte veel en had elke dag ongelukjes in huis. Ik baalde vreselijk. Ik heb maanden getwijfeld over wat ik met haar moest doen.. Ze is zooo lief en zooo knuffelig! Daar buiten vind ik dat als je een dier neemt je altijd verandwoordelijk bent voor het dier.. Dus haar weg doen zou vreselijk tegen mijn principes in gaan.. 

Nadat ze beter werd had ze nog steeds wekelijks ongelukjes. Het laminaat in onze gang is nog steeds aan gort. Ik heb uiteindelijk de knoop door gehakt in het belang van de kids (ik wilde niet dat ze perongeluk in hun bed of op hun spullen zou plassen, wat al wel is gebeurt was..). Maar ook in haar eigen belang!! Ik had de tijd niet meer om haar de aandacht en opvoeding te geven die ze nodig had. Flo verdiende zoveel meer als dat ik haar op dat moment gaf. 

Na een nauwkeurige selectie op de reacties die ik op haar kreeg nadat ik haar voor adoptie op Facebook had gezet, kwam ik uit bij een vrouwtje die zelf al 2 katten had. Ze was aardig, woonde met haar tuin aan een weiland en Flo zou naar buiten kunnen! Aandacht krijgen! En ze zou kunnen spelen met nieuwe vrienden! Dus we brachte haar weg.

Ik was super emotioneel maar het was voor ons allemaal beter. Haar plas probleem verdween als sneeuw voor de zon en de vrouw stuurde me nog foto's en updates

I love u Flo, always!

En Frits houd ook van jouw!!

Hebben jullie ook lieve huisdieren?! :)