Snap
  • Kind
  • dochters
  • angst
  • #heftig
  • maatschappij
  • Onrecht

Julie & Anne

En helaas nog veel meer met deze prachtige mooie meisjes. En uiteraard ook jongens.

Wat leven we toch eigenlijk in een verrotte wereld. Een wereld waarin het bijna normaal lijkt te worden dat er aanslagen gepleegd worden, mensen elkaar bekritiseren op hun uiterlijk, afkomst en/of geloof, standaard en levenswijze. Een wereld waarin jonge meisjes van hun fiets afgetrokken worden, verkracht en daarna op brute wijze dit leven uit getrokken worden. Een wereld waarin mensen elkaar op hun bek slaan omdat ze toevallig even in de weg lopen. Een wereld waarin er een man de tram in stapt en zomaar mensen begint neer te schieten. Een wereld waarin een moeder haar 2 kinderen op laat groeien als dieren. Een wereld waarin veel te veel gekken rond lopen die onschuldige mensen hun meest kostbare bezit ‘zomaar’ even afnemen. 

Verrot. Dat vind ik het. Voor mij een reden om soms bewust het 6 uur journaal niet te kijken. Of weg te swipen bij een verschrikkelijk nieuws bericht. Soms wil het gewoon even niet weten en wil ik mijzelf er van afsluiten. Gewoon omdat ik niet elke dag maar bang wil zijn.

Soms ben ik bang voor de toekomst. Bang voor de wereld waarin ik mijn twee onschuldige prachtige miniwezentjes heb gezet.

Ik sluit mijn ogen daar soms voor. Gewoon omdat ik het soms te verschrikkelijk voor woorden vind.

Ik merk dat zulke berichten me echt raken. Zeker als ik weet dat ouders hun kinderen op brute wijze verliezen. Dat zijn dingen die ik s’avonds mee naar bed neem. Ik weet dat ik mijn ogen daar niet altijd voor kan dicht doen. En dat doe ik ook zeker niet want helaas is het harde realiteit. En krijgen de ouders van Julie & Anne nooit meer de kans om hun meisjes nog is te kussen, te knuffelen, te zeggen hoeveel ze van hen houden.

Dus ik ga nu (21:12 uur) eventjes mijn kids kamer insluipen om gewoon eventjes naar ze te staren, ze een kusje te brengen en gewoon even keihard trots zijn en van ze houden.

? Heb lief, elke dag

? Waardeer het, en lach

? Kijk rond, en besef

? Wees trots, heb lef

? Geef liefde, en ontvang

? Sta sterk, niet bang

Worden jullie wel is bang en naar van alle nieuwsberichten? En denken jullie ook wel is: “Op wat voor wereld heb ik mijn kindjes gezet”. Hoe gaan jullie hier mee om?

Dikke kus, Anne!

Perf not so Perf 

4 jaar geleden

Misschien niet goed maar ik heb om deze reden, en omdat wij zelf ook steeds maar op de koffie blijven komen, op een dag besloten dat het mij alleen nog draait om de personen binnen mijn muren. Als het daar goed zit, dan is de rest van de wereld aan de beurt. Als manlief, buurman of kennis weer eens verrot nieuws heeft zeg ik vaak ook: ik WIL het helemaal niet weten, laat mij maar met rust. Als ik al een filmpje op YouTube ofzo zie van een te vroeg geboren baby of een ziek kindje lopen de tranen over mijn wangen. En dan is dat alleen nog maar de natuur. De rest is allemaal de zieke geest van de mens. En zo ook de volgende discussie; 'mama, waarom geloof je niet in God?' 'Nou ja.....niet geloven is een groot woord maar......'. En leg dat maar eens uit ?. Dat doe ik dan ook zo goed en zo kwaad als het kan maar als ze dan hoort wat er speelt in de wereld, vind ze deze ineens niet meer een zo heel leuke plek. En geef haar eens ongelijk ?

4 jaar geleden

Hier precies zo.. het raakt mij vreselijk als ik zie waar deze wereld naar toe gaat. Helaas merk ik dat het mij wel beïnvloed, hou rekening met grote evenementen, daar ga ik niet meer heen, toch uit angst. Maar goed het kan net zo goed gebeuren hier in de supermarkt om de hoek.. kijk maar naar Utrecht..

4 jaar geleden

Same.. je beschrijft precies wat ik vak voel! En het raakt me keihard als ik zo’n akelig nieuwsbericht lees.. maar daar kun je niet in blijven hangen, daar wordt je geen leukere/betere mama/persoon van. En je kunt je kind ook niet afsluiten van de rest vd wereld, want je wil het beste voor hem/haar! Dus ook ik sluit ook mn ogen er soms voor... wat kun je anders??

4 jaar geleden

Mooi geschreven, en JA er is zoveel narigheid in deze verrotte wereld, bij mij kwam het weer eens te dichtbij. Niet gedaan door een ander, maar toch een jong leven geknakt bij de knop. Nooit meer knuffelen, nooit meer........ Sterkte voor allen die met zulk ondraaglijk verlies leven moeten en idd HEB LIEF!!!!! Liefs D xxx