Je knippert met je ogen, en dit is wat er gebeurt!

Yentl fietste al een hele poos op haar loopfietsje. Wat echt de beste aankoop ever was trouwens. Hierdoor heeft Yentl onwijs goed haar balans kunnen oefenen. En ging dus ook als een speer op dat fietsje. Haar vriendjes, die wat ouder zijn, zijn deze zomer ook begonnen op hun trapfiets. Zonder zijwieltjes en hoppa daar gingen ze. Ik vroeg meerdere keren aan haar of ze eens wilde oefenen. Maar dat wilde ze eigenlijk niet, ze vond het toch wel spannend. Prima dacht ik, die tijd komt vanzelf.

Tot ik met mijn schoonzus was, en zij een fietsje liet zien die een kennis van haar te koop had gezet. Die dag erna gingen wij met zijn viertjes kijken bij de fiets, hij zag er prima uit en namen hem dus mee. Voor dat Ricardo moest werken, gingen wij oefenen met Yentl. Nog nooit op een trapfiets gefietst. Zonder zijwieltjes, daar hebben wij voor gekozen puur omdat ze haar balans zo goed weet te houden. Zonde om dan die zijwieltjes te doen.

De eerste paar meters waren spannend, maar ze deed het mooi wel! Eerst met papa oefenen, daarna weer met mama. En al snel had ze het goed door, en daar ging ze hoor. Ik kreeg mega veel vlinders in mijn buik, en moest ook moeite doen mijn tranen in te houden.

Als ouders je kind zo te zien ontwikkelen is echt zó mooi. En hoe trots ze dan ook zelf is, echt mijn hart liep over. En nog steeds, als ik naar het filmpje kijk. Ze moet nog 4 jaar worden, en fietst dus gewoon zo weg.

Deze week wilde ik naar mijn oma fietsen. Dat is best een stukje kan ik je vertellen. Toen wij buiten stonden om te gaan, vroeg Yentl aan mij of ze op haar eigen fiets mee mocht. Iets waarvan ik dacht nog lang niet te gaan doen. Niet omdat ik dat niet zag zitten, maar niet bij nagedacht dat zij zoiets al zou willen. Dus ik zei tegen haar dat het misschien niet zo heel slim was, omdat het een stuk fietsen was. Waarop Yentl zei 'dat kan ik echt wel mama, let maar op'. Ok dacht ik, daar gaan we dan. Ik met Loua op de bakfiets (uiteraard zonder elektrische aandrijving hehe), en Yentl naast mij op haar eigen fiets. En ze had er zoveel plezier in, ze zei dit regelmatig en je zag het op haar gezichtje. En ze heeft het met gemak heen en teruggefietst. 'Ik zei het toch mam, dat ik wel zover kon fietsen?' En gelijk had ze! 

Dus van de week ook nog eens naar het winkelcentrum gaan fietsen, uiteraard weer op haar eigen fiets. En harde wind. Met die korte beentjes, die kilometers op haar eigen trapfiets. En dan als ze mensen tegenkomt zegt ze trots: 'kijk! Ik kan helemaal zelf fietsen op mijn trapfiets'.

Op welke leeftijd leerde jouw kindje fietsen?