Is ze echt, of is ze een pop?

Het rook er naar stamppot, zoete thee, medicijnen en Willeke Alberti zong haar hart uit.

December 2010

Twee handen op een buik. Een buikje van 8 weken oud en een buik van 91.

Zou oud waren mijn dochter en mijn oma toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten. Oma was nu overoma. Ze pruttelde met de baby op schoot "Geen windje laten he?", boog zich over de wipstoel, spiekte als de baby geluidjes maakte.

Oma was overoma en baby was, gewoon, baby.

Op vakantie in 2011, op Terschelling. Baby zat in de box te spelen, en beet overoma in haar vinger "Oeh, oeh, dat wicchie bijt in mijn vinger!", trots als een pauw liep overoma achter het "karretje"'.

April 2013

Het is de inzegening van Willem-Alexander, we kijken met ons 3-en naar de tv.

We eten een oranje gebakje, uitgedeeld door de verzorgster. Annie heet ze, ook wel Juffrouw Annie.

Om ons heen zitten andere dames, de een knikkebollend, de ander vraagt of de nu peuter "echt is, of is ze een pop, ze is zo schattig". Willem-Alexander en Maxima lopen in hun mooiste kleding rond, zwaaien met hun handjes en hebben een plechtig gezicht.

De dames om ons heen zitten in hun dagelijkse combi van vestje, rokje, bloesje, jurkje. Hier en daar een vlek, een vestje wat scheef geknoopt is. Een rokje wat aldoor omhoog kruipt, de steunkousen te zien in volle glorie, gestoken in makkelijke schoenen die kraken als je loopt.

Overoma weet nog wel wie we zijn, ze wil zo graag weer naar haar eigen huis, waar al haar spullen nog staan. Vanavond gaat ze weer naar huis hoor! Haar huis is inmiddels leeg, terug naar huis zal nooit meer gebeuren.

Overoma woont nu alweer 6 weken in een kamertje, een paar spulletjes van haar huis staan om haar heen, foto's op de muur, kast, plankje van "Het wicchie"'.

Boven de wc hangt een sticker "Zoals het potje thuis poept, poept het nergens", Hoezo dubbele betekenis?

Het wicchie neemt overoma bij de hand en gaat een wandelingtje maken, door de gang. Wel met het "stokkie", anders valt overoma misschien om.

Maart 2014

Overoma gaat dood.

Vandaag nog.

Je mag wel even bij haar in de kamer, maar ze ligt in bed, ze kan je wel horen, maar ze zal niets terugzeggen.

Eerst kijk ik zelf om de hoek, en schrik.

Oma ligt er verschrikkelijk bij. Het doet me denken aan "De Schreeuw"' van Munch. Peuter wordt boos, ze WIL overoma zien. Ze trapt tegen de deur. Ik til haar op en loop naar overoma toe. Ze geeft overoma een kus en zegt "Slaap lekker overoma, ga nu maar naar overopa toe".

Een half uur later, we zijn weer thuis. De telefoon gaat. Overoma is overleden. Ze wachtte totdat iedereen afscheid had genomen, totdat het "Wicchie" had gezegd dat het goed was.

We maken briefjes om bij overoma in de kist te doen. Een Peppa Pig onderbroekje gedoneerd door peuter.

De dag van de crematie. Het "Wicchie" zit op de dagopvang. Voor een crematie is ze te jong. Mijn vader doet zijn stropdas af. "Wicchie" en haar tante gaan touwtrekken met de stropdas. Opeens zegt het "Wicchie" in Gronings dialect "Dat kan je niet", "Dat kenst nait". Huh?! Hoe komt ze daar nu bij?! "Overoma zei het net".

April 2016

Af en toe hebben we het nog over overoma. We zingen haar liedje "Een twee drie, mijn zuster heet Marie", spelen met overoma's kralenkettingen, kijken naar haar trouwfoto bij ons in de kast.

Wanneer we bij overoma's huis langsrijden, zwaaien we.

Dit jaar eten we ook een oranje gebakje, net zoals de overoma's. Want lekker zijn ze wel.