Snap
  • Kind

Is jouw kind meer waard dan mijn kind?

Het veranderen van een negatieve wereldbeeld begint bij ons, onze opvoeding en onze kinderen.

Kaan heeft erg dik golvend haar en lange wimpers.. Zo lang dat ze zijn wenkbrauwen raken als hij mij aankijkt. Fluweelzachte diepe bruine ogen..
Zijn kleine zweethandjes in mijn hand lopen we naar zijn basisschool. Eerste dag vandaag.. Hij is pas 4 geworden. Zijn rugzak, veel te groot voor hem, hang een beetje scheef op zijn rug. De hengsels staan te ver uit elkaar voor zijn schoudertjes.. Zijn rugzakje is ook best zwaar, er zitten boterhammen in, fruit en twee pakjes drinken. Ik draag een klein sporttasje met zijn sporttenue erin. Daar waar hij normaal gesproken urenlang doorkletst over van alles en nog wat is hij nu opmerkelijk stil. Hij kijkt nieuwsgierig om zich heen en kijkt dan bevestigend naar mij..

Ik ontwijk zijn blik en probeer niet oog in oog met hem te komen. Heb een brok in mijn keel.. Ik blijf flink knipperen met mijn ogen.. Waarom vind ik dit zo moeilijk?

Het zijn meerdere zaken die door mijn hoofd spoken.. Zijn officiële start met school betekent een start met het krijgen van verantwoordelijkheden, het meten van prestaties en het realiseren van doelen. De gestelde verwachtingen, zijn ontwikkeling.. De waarde die wij hangen aan zijn ontwikkeling.. Verwachtingen die zullen toenemen naarmate hij ouder wordt. De orde in een klas waar je je aan dient te houden.. De regels. De groepsdynamiek, erbij willen horen.. Relaties aangaan, vriendschappen vormen. Natuurlijk komt dit alles Kaan uiteindelijk ten goede. Natuurlijk is dit het beste voor hem. Natuurlijk moet hij naar school. Maar mijn moeder instinct wil hem niet loslaten. Nog niet. Hij is nog zo klein. En afhankelijk..

En.. Wat mij ook dwars zit.. Hij spreekt nog niet heel goed Nederlands. Zijn Turks beheerst hij daarentegen erg goed, uitgebreide vocabulaire en ook grammaticaal.
Daar hebben wij een bewuste keuze in gemaakt, want uit het pedagogisch advies dat wij gekregen hebben werd geadviseerd om eerst de moedertaal te leren. Een rare term trouwens “moedertaal vadertaal”. Waarom noemen ze het uberhaupt moedertaal? Primaire taal of secundaire taal vind ik duidelijker. Maar dat heeft er waarschijnlijk mee te maken dat ze er geen rangorde in willen aanbrengen. Maar goed, als ze het Turks tijdens de eerste taalontwikkeling niet meekrijgen, dan wordt het moeilijker om aan te leren. Want Nederlands wordt de primaire taal op school, met sporten, met buitenspelen, eigenlijk overal. Dus Nederlands leren ze sowieso wel.
Dat moet goedkomen, het is een slimme jongen, dus die draait wel mee. Hij spreekt toch ook goed Turks. Hij kan in het Nederlands de belangrijkste zaken communiceren en thats what matters. Hij heeft er al twee jaar peuterspeelzaal op zitten. Alsof alle kleuters perfect algemeen beschaafd Nederlands spreken. En zo niet, dan ook prima, mijn man ik zitten allebei in het onderwijs, dus wij kunnen hem daarin ondersteunen en begeleiden..

De keuze voor zijn school was ook een pittig traject. We hebben meerdere scholen bezocht en vergeleken. We hebben gekeken naar de onderwijsvisie, maar ook de ambiance, de extra’s, het aantal scholiertjes in een klas, speelruimte, hygiene en ook.. De samenstelling van de groepen. Wij willen Kaan niet op een te witte school doen. Daar waar vele ouders in mijn omgeving op zoek gaan naar een niet te zwarte school, ben ik op zoek naar een goede mix. Een goede weerspiegeling van de maatschappij. Ik wil niet dat hij de enige troetelallochtoon wordt van de klas en dat hij continu in twee werelden moet leven. Zoals ik dat had toen ik klein was..
Mijn ouders hebben er destijds voor gekozen om mij in te schrijven op christelijke scholen. Want, mensen die geloven, staan ergens voor. Ook als dat geloof een ander geloof was. Want mensen die geloven hebben godsvrees en zijn streng doch rechtvaardig. Ja daar zat ik dan als enige moslim in een klas vol met christelijke kindjes. Elke ochtend als er voor werd gelezen uit de Zoutkorrel of de Bijbel en er gebeden moest worden, dan sloeg ik mijn handen niet ineen, maar dan opende ik ze richting de hemel naar mijn Allah. Want de boodschap is hetzelfde, alleen het adres is anders dacht ik toen al met mijn kleine wijze kop.

Ik was anders en het is niet leuk om als klein kind anders te zijn. Je wilt juist vooral niet opvallen en gewoon geaccepteerd worden. Je creëert een eigen waarheid waar je graag in wilt geloven. Op school was ik een meisje dat een ‘eigen paard had’ net zoals de rest van de klas, terwijl ik vanuit huis geen paard mocht hebben. Maar ik deed net alsof ik er één had. Thuis was ik Turks en op school Nederlands. Op school schaamde ik mij voor het Turkse en als het niet te zien zou zijn had ik het faliekant ontkent. Mijn moeder die een hoofddoek droeg, mocht van mij niet het schoolplein op als ze mij kwam ophalen. Ik schaamde mij voor haar.
En dat terwijl mijn ouders zo hard hun best deden, het allerbeste met mij voor hadden. Hun leven draaide om de kinderen. Als wij maar de kansen kregen die zij niet hadden gehad. Als ik maar ging studeren. Als ik maar financieel onafhankelijk zou worden.

Helaas kwam ik er rond mijn twintigste pas achter dat het hebben van twee culturen juist een verrijking is.. Dat ik mij nergens voor hoef te schamen en dat het juist iets is waar ik trots op mag zijn. Ik heb het voorrecht, deel uit te kunnen maken van twee culturen. Ik schakel erg makkelijk tussen twee talen (nu onderhand 5 talen), ik heb kenmerken en gedragseigenschappen van zowel de Nederlandse individualistische als de Turkse collectivistische cultuur. Met roots in Turkije maar mijn toekomst hier in Nederland. Want was is identiteit eigenlijk? Waar verleen je je identiteit aan? Is het je bloed? Ik heb Turks bloed, dus ben ik Turks? Is het waar je je normen en waarden van meekrijgt? Dan ben ik Nederlands? IS het waar je toekomst ligt? Waar je bent geboren? Is het geografisch bepaald? Dan ben ik wereldburger!

Ik heb veel geworsteld met mijn identiteit en moet je je voorstellen dat er in mijn tijd niet eens een Wilders was (wel een Jan Maat geloof ik). Er was geen social media en er was geen ISIS die uit naam van de moslims allemaal erge dingen deed. Dit zijn de zaken waar mijn zoontje mee te maken gaat krijgen en waar hij zijn eigen weg in moet vinden.

Moet hij nu, omdat hij donkere ogen en donker haar heeft, zichzelf eerst bewijzen? Zal hij, met alles wat hij doet, altijd met -1 achterstand beginnen? Zal zijn CV later sneller uitgesloten worden omdat hij geen Daan of Maarten heet? Zal hij met voetbal belemmerd worden in een eventuele carrière (bedankt Derksen)? Moet hij zichzelf altijd verdedigen als hij zegt dat hij moslim is?

Lieve mama’s, het veranderen van een negatieve wereldbeeld begint bij ons. Wij zijn nu de mama’s van de toekomstige managers, onderwijzers, politieke leiders, voetbaltrainers. Laten wij onze kinderen vooral leren dat verschillen verrijken en niet raar of vies zijn. Laten wij onze kinderen vooral leren eerst zichzelf en daarna anderen te accepteren. De wereld is nu eenmaal aan het globaliseren, laten wij daar met zijn allen het beste van maken. Want alleen kan ik het niet. It takes a whole village to raise a child.. Ik kan Kaan al het moois dat ik bezit en weet meegeven.. Maar als dat op het schoolplein, op de arbeidsmarkt, op het voetbalveld met de grond gelijk word gemaakt, kan ik keer op keer opnieuw beginnen.

Ik knijp in Kaans kleine handjes en we gaan samen zijn nieuwe klas tegemoet. Hij verstopt zijn gezicht en schermt zich af. Ik zie nu al voor mij hoe hij 8 jaar later, met opgeheven hoofd dit gebouw zal verlaten.. Een mooie toekomst tegemoet.

 

7 jaar geleden

En dan manier waarop jij jezelf ziet, beinvloed ook de manier waarop anderen jou zien! De intrinsieke en extrinsieke factoren staan onlosmakelijk vast aan elkaar. Ik hoop dat zeer zeker ook voor alle kids!

7 jaar geleden

Wat goed dat het bij jullie allemaal zo goed ''mengt'. Verandering brengt altijd weerstand.. Het zal wel ergens goed voor zijn dat verplicht samengaan.

7 jaar geleden

I know how it feels.. Het komt vast helemaal goed.. Ze kunnen veel hebben die kleintjes en ze zijn veeeel sterker dan wij denken!

7 jaar geleden

Dankje, dat hoop ik voor alle kindjes ????