Snap
  • Kind
  • Gezond
  • kind
  • ziekenhuis
  • keelamandelen

In shock na operatie

Om 7.10 schrik ik wakker, buiten hoor ik een auto wegrijden. Er was iets vandaag toch wat we moesten doen? O, ja Quin wordt geopereerd aan zijn keelamandelen, maar hoe laat is het dan precies en waarom is er nog geen wekker afgegaan? Als ik op de klok kijk zie ik dat ik nog 5 minuten kan soezen voor de wekker gaat.

Vlak voor we weggaan vertel ik Quin hetzelfde als gisteren, dat we naar het ziekenhuis gaan en dat ze hem vandaag gaan helpen zodat hij niet meer zo vaak ziek is. Vol blijheid, enthousiasme en helemaal nuchter roept hij ja en weet niet hoe snel hij in de auto moet gaan zitten. Volgens mij weet dit mannetje niet wat hem te wachten staat vandaag.

OK Alles verloopt zoals het hoort, de artsen lopen alleen iets achter op schema maar dat geeft niet. Quin heeft daar verder geen last van. Eenmaal op het bed met een zetpil rijker gaan we naar de OK, hij ligt bijna verstijft en kijkt naar de lampjes op het plafond die voorbij komen. Zodra we de zware deur door zijn en hij afscheid heeft genomen van papa begint hij te huilen bij de eerste dokter in operatiekleding. Tot zijn schrik doe ik ook nog is van die gekke kleding aan en wil hij niet meer terug het bed in. We lopen door naar de OK waar nog geen artsen aanwezig zijn. Nog geen minuut later komen er 5 mensen in pakken met kapjes de kamer binnen. Quin schreeuwt het uit en ik krijg hem niet meer rustig. Nu weet ik zeker dat het hem van de vorige keer nog is bijgebleven. Eenmaal onder narcose geef ik hem een dikke zoen en ga met een vertrouwd gevoel naar de wachtkamer.

Even later wordt ik weer opgehaald. Daar ligt mijn ventje aan de zuurstof wakker te worden, als een klein kwetsbaar hummeltje, met een bebloed matje onder zijn hoofd en hier en daar bloed op zijn gezicht. Als hij een beetje is bijgekomen wil hij bij mij op schoot dicht tegen me aan verder slapen. Gelukkig duurt het niet lang voor we weer naar de uitslaapkamer mogen.

Shock Quin is de eerste die geholpen is, maar als er meerdere kinderen terug komen merk ik dat Quin toch anders reageert dan de andere kinderen en vooral dan de vorige keer. Hij zegt helemaal niets en is afwezig, draait af en toe met zijn ogen en reageert nergens op. Geen frons, geen lachje, geen huil, of jammer, niets. Het eerste kindje gaat al naar huis wanneer Quin aan zijn eerste glas drinken begint. Alles gaat op de automatische piloot lijkt het wel. De arts die hem heeft geopereerd komt de controle uitvoeren. Wanneer hij aan Quin zijn bed komt staan wordt hij boos en wil een spuugbakje naar hem gooien, met gebaren maakt hij duidelijk dat hij weg moet. Een paar uur later begint hij een beetje bij te komen en begint aan zijn eerste ijsje en de tweede volgt gelijk daarop. Mogen we nu naar huis? Nee, ze willen ons toch nog eventjes houden tot hij nog een glas drinken op heeft terwijl de andere kinderen 2 glazen drinken of 1 glas en 1 ijsje op moeten hebben. Maar iets in mij zegt dat het om iets anders gaat dus stemmen we in.

Thuis Na veel moeite heeft hij dan toch het glas leeggedronken en ligt hij nu thuis op de bank te slapen. Hij is helemaal op en begint al langzaam weer terug te komen. Als hij wakker is zie ik af en toe een glimlachje op zijn gezicht maar praten doet hij nog niet.

11 jaar geleden

Wat heftig hè? Het is ons bij Megan zo tegen gevallen. Zij wilde helemaal niks eten of drinken, geen ijs niks. Ze was alleen intens boos! Ook thuis wilde ze niks en ze is een goede week ziek geweest. Maar daarna nooit meer! Dus het geeft wel echt geholpen. Fijn voor jullie dat het achter de rug is.

11 jaar geleden

Onze dochter Tess is in december geholpen aan haar neusamandelen en begin mei zijn haar keelamandelen eruit gehaald. Jou verhaal klinkt mij heel bekend in de oren, onze dochter heeft namelijk ook een week lang amper tot niet gepraat,2 dagen na de ingreep moesten we alsnog weer naar het zh met haar omdat ze ook maar weigerde om iets te drinken. Inmiddels is het voor haar al weer 2 maand geleden en ze is in alle opzichten erg goed opgeknapt en vooruit gegaan met haar spraak!

11 jaar geleden

Dank jullie wel voor de reacties. Hij is vandaag weer een klein beetje gaan praten. Het zijn maar een paar woordjes maar toch. Hij begint weer een beetje terug te komen.

11 jaar geleden

Dat is sneu zeg!!!! Lekker verwennen en idd straks praten over de operatie. Sterkte