Snap
  • Kind

Ik wil een hoofddoek

Dunya weet wat ze wil en houdt daarbij niet altijd rekening met wat ik ervan vind. Dat blijkt wel weer als ze ineens een hoofddoek draagt.

Weerstand

“Wat heb jij nou?” vraag ik enigszins geschrokken als Dunya de trap op komt. Ze heeft bij een buurmeisje gespeeld en nu heeft ze een hoofddoek op. Ik kan er niks aandoen dat ik hier niet meteen heel blij mee ben. “Ik heb een hoofddoek!” antwoordt ze vol trots op mijn vraag. Ik slik een paar keer en voel me echt even geen goede moeder als ik mijn weerstand niet kan verbergen. Mijn prachtige dochter, met een hoofddoek. Dat ziet er heel anders uit. Als ik er een heel klein beetje aan gewend ben, vind ik het haar ook nog best wel staan. Maar toch.... dit voelt wel een beetje raar. Wat moet ik hier nou weer mee? Ik word wel een beetje heen en weer getrokken door verschillende gevoelens. Enerzijds vind ik dit gewoon niet goed. Anderzijds wil ik haar ook niet verbieden om een hoofddoek te dragen, maar moet ze wel weten wat dat inhoudt. Maar gewoon voor de leuk, een poosje? Wel of niet? Twijfel....

Zestien

Voor de duidelijkheid: Ik vind het prima dat iemand een hoofddoek draagt. Ik heb er ook nooit bewust over nagedacht. Dat moeten mensen zelf weten. Ik ben er niet principieel op tegen. Als het bij je past. Als je ervoor kiest. En dat weet iedereen zelf het beste. Maar dit overvalt me nogal. “Maar ik heb zelf gevraagd of ik een hoofddoek mocht lenen en dat mocht!” zegt ze. Tja, het is natuurlijk heel onschuldig allemaal, maar ik vind het toch niet fijn dat ze dit zo hebben gedaan. "Mocht je hem lenen of mag je 'm hebben?" vraag ik dan. "Hebben" zegt ze blij. Ik vraag een vriendin om raad via de whats app en die relativeert het een beetje. Even laten gaan, dan komt het vanzelf goed. Ik besef dat ik er waarschijnlijk iets veel te groots van maak, daar ben ik tenslotte goed in. Misschien is ze het morgen alweer vergeten. Als ik ga slapen ’s avonds, leg ik de hoofddoek in de kast. Uit het zicht, dan denkt ze er niet aan. De volgende ochtend vraagt ze natuurlijk waar haar hoofddoek is. Ik ga hem voor haar pakken. “Waarom vind jij het zo erg dat ik een hoofddoek draag?” vraagt ze verbaasd. “Als je een jaar of zestien bent, dan kun je zelf beslissen of het bij je past en waarom. Dan ben je oud genoeg om te begrijpen wat een hoofddoek betekent” zeg ik. “Dus dan moet ik nog acht jaar wachten?” vraagt ze verontwaardigd. “Ja, zoiets” mompel ik. Tegelijkertijd besef ik dat hoe meer weerstand ik laat blijken, hoe meer zij er tegenin zal gaan.

Uitzondering

Ze doet haar hoofddoek op en stapt even later op de fiets naar school. Ik fiets achter haar en weet nog steeds niet goed wat ik hiermee moet. Misschien gewoon niks. Gewoon even laten gaan inderdaad. Als het nieuwe ervan af is, gaat die hoofddoek ook af. Of zal ze er juist aan gaan wennen en hem niet meer afdoen? Voor de school gaat de hoofddoek ineens af. Maar ze neemt m wel mee naar binnen en laat m aan haar klasgenootjes zien. Ik loop even langs de juf als ik de klas uit ga. Ik leg uit wat ze heeft meegenomen. Ze moet er wel om lachen. “Ze wil nooit anders zijn dan anderen, is zo bang om een uitzondering te zijn, maar nu dit...” zeg ik. Een Stabilo potlood of pen is een strijd, want dan is ze anders dan anderen. “Niemand heeft het verder” antwoordt de juf. “Dus ik denk dat het wel weer overgaat. Misschien kan ze er straks iets over vertellen...” Dunya komt naast ons staan en schudt nee. Dat is dan weer een stap te ver. Maar als ik haar kom halen heeft ze die hoofddoek wel weer op.

Verkenning

Het is dan even schrikken, aan de andere kant vind ik het ook wel weer een leuke actie van haar. Ze wil dingen uitzoeken, ontdekken, ervaren. Natuurlijk heeft het ook te maken met haar afkomst. Haar vader is moslim. Zij wil zich ook met zijn cultuur identificeren. Dat gun ik haar ook wel. En het kan ook helemaal geen kwaad. Mocht het toch zover komen dat ze echt een hoofddoek wil gaan dragen, dan kunnen we er tegen die tijd wel afspraken over maken. Die hoofddoek zal wel even blijven totdat ze er genoeg van heeft. Maar ik ga er wel voorzichtig wat grenzen aan stellen. Want ook hier moeten we samen een weg in gaan vinden. En dat gaat ons wel lukken uiteindelijk.

8 jaar geleden

Daar probeer ik nog even niet aan te denken! :) Maar ik vind het ook mooi dat ze dingen wil uitproberen en een eigen wil heeft, dat komt haar later nog goed van pas. Maar sommige dingen komen wel heel onverwacht en dan weet ik niet altijd hoe ik moet reageren. Toch ben ik heel trots op haar dat ze niet bang is voor de mening van anderen, maar haar eigen weg kiest.

8 jaar geleden

Wat een heerlijke dochter heb je toch! Ik kan me voorstellen dat dit soort dingen voor jou als mama lastig zijn om mee om te gaan, maar voor mij aan de zijlijn is het vooral mooi om te zien dat ze haar eigen mening heeft. Gelukkig is het op deze leeftijd allemaal nog onschuldig en kan je het maar het beste accepteren zoals het is. Ik hoop niet dat het een voorproefje is van hoe moeilijk ze het je in de puberteit gaat maken... Die wordt hier het meest gevreesd!

8 jaar geleden

Ja, pffff.... Het is een kind met een brede interesse en dat is zeker leuk en spannend, maar soms denk ik tjonge moet dit nou? Maar ja, gaat wel weer over.

8 jaar geleden

Ja, zo houdt ze me wel bezig. Ik vind het wel stoer van haar dat ze het durft, maar dit gaat geen gewoonte worden. ;)